Onze frettengang; Lana (†), Nina (†), Donna (†) en Max(†)

[Marjan]

Welnee, hij heeft geen zin in een nat pak denk ik.

[ray]

een held van een fret hoor

[Natascha]

Thanks! En ik hoop ook echt dat ik het mis heb en mijn fluffie Nijntje niet weer een keer open moet. Maar ik heb er zelf gewoon niet zo'n goed gevoel over.

Hoe is het hier mee verlopen? Wat ik kan zovlug niets over Nijntje terug vinden...

[Marjan]

Nijntje gaat komende maandag mee naar tante Hanneke, die mag even voelen en ook een foto maken wat mij betreft. Ik vind haar nog steeds niet "je van het" en ze wordt mij ook te mager ondanks drie maal daags waltham met brokkenbrij.
Ze is ook erg onzindelijk in haar kooi, haar ontlasting stinkt heel erg, allemaal tekenen die mij niet zinnen. En ze wil de laatste tijd alleen maar naar beneden, alsof ze zich wil afzonderen. Dus ik ben erg blij dat we maandag een afspraak voor haar hebben.

[yvonne]

Oh dat klinkt idd niet lekker, fijn dat je nu snel naar Hanneke mag met haar. Succes!

[Marjan]

Wat mij wel is opgevallen, ik geef haar sinds ruim een week tweemaal daags sucralfaat en de afgelopen twee dagen heeft ze het in haar kooi niet meer naast de bak gedaan. *klopt het af* Dus het is wel duidelijk een maagprobleem.

Ik had trouwens weken geleden het nieuwe nachthok voor Donna in de verf gezet en dat bleef maar stinken. Het heeft zo'n beetje een week buiten staan uitwaaien en laatst heb ik het hok helemaal met sop en azijn schoon gemaakt en nu eindelijk is de ergste verflucht eraf en staat ' ie in haar kooi.
Max heeft nu zo lang Donna haar nachthok gekregen zodat ik die van hem kan gaan schilderen. Maar wel irritant dat het zo lang heeft geduurd voordat ik het hok ook echt durfde te gebruiken.

[Karen]

Dat had ik hier vorig jaar ook. Ik had een sterkere verf uitgezocht, die goed slijtvast is. Die bleef ook zo lang stinken...

Op zich wel goed dat Lana op de sucralfaat reageert, om haar maagje tot rust te brengen. Alleen is het wel duidelijk dat er iets aan de hand is

[Marjan]

Ik ben ook best een beetje bang dat ik haar morgen achter zal moeten laten.
Ik heb net trouwens samen met haar het bed afgehaald en dan loopt ze wel weer te mokken en te springen. Ik was haar net even kwijt beneden en toen lag ze in het dekbed te slapen wat nog op de grond lag, lekker dingske.

[Karen]

Hahaha...ja dat is hier ook garantie voor dikke pret

[Mayke]

Heel veel succes met de fretjes morgen bij Hanneke Marjan ! Hopelijk mag Lana gewoon weer mee naar huis ! ....

[Natascha]

Succes morgen!

[Karen]

Succes vandaag bij Hanneke met de dames!

[Marjan]

Thanks allemaal! Ik ben net mijn bed uit gegaan om ze nog hun papje te geven zodat ze om 11 uur weer nuchter zijn.
Ik hoop maar dat het "gewoon" haar maagje is die opspeelt en dat er niets te zien is op de foto.
Om Nina maak ik mij het minst zorgen, die kleine smurf gaat als een speer. We zullen het zien zo.

[Mayke]

Er wordt hier hard geduimd voor die twee smurfjes !

[ray]

Succes vandaag!

[Marjan]

Oké, kijken of ik het een beetje kort en bondig kan neerzetten wat er allemaal gebeurd is, ik ben mij in ieder geval weer wezenloos geschrokken en zit nog na te trillen.

Ik begin maar met onze kleine smurf Nina. Zij werd bevoeld en beknepen en was dit keer duidelijk minder gevoelig in de buik. Er werd bloed en urine afgenomen en die waarden waren een stuk beter dan de keer hiervoor. Wel verliest zij nog steeds wat eiwitten maar dat zal ook nooit beter worden als nu want zij is nu eenmaal een chronisch maagpatientje.
Ze blijft ook levenslang op de medicijnen staan voor haar maag.
Haar suiker was ook nu weer te laag (3,4) maar Hanneke wil eigenlijk dat ik pas met de proglicem ga beginnen wanneer ze echt verschijnselen laat zien van een te laag loedsuiker, dus staren of omvallen.
De proglicem zal bij haar namelijk het begin van het einde betekenen door haar slechte maag.
Al met al waren we niet ontevreden over onze kleine Pietertje.

En toen Lana, ik vertelde Hanneke over mijn vermoeden van een haarbal in de maag. Hanneke vond dit niet onwaarschijnlijk maar wilde eerst palperen en bloed afnemen.
Lana liet zich goed bevoelen en was niet gevoelig in de buikstreek. Ook voelde Hanneke geen haarbal maar om mij echt gerust te stellen zou er wel een foto worden gemaakt.
Maar eerst werd er bloed geprikt en toen ging het helemaal mis. Lana was zo aan het worstelen en raakte zo in paniek dat Hanneke eerst een keer mis prikte en Lana door de stress in shock raakte. Ze zakte weg, zette hele grote angstige ogen op en bleef als een lappenpop op de behandeltafel liggen. Hanneke beluisterde gelijk haar hartslag en die was gedaald.
Ik kreeg haar bij me en praatte zachtjes tegen haar. Er werd in de gaten gehouden of ze niet blauw werd, anders had ze direct aan de zuurstof gemoeten. Langzaam maar zeker kwam ze weer bij en kreeg ze wer een normale uitdrukking op haar mooie gezichtje.
Nou, ik had het echt niet meer en kon wel janken. Mijn hand zat helemaal onder het bloed van Lana en ik was aardig in paniek maar volgens Hanneke kwam het allemaal echt wel goed en was er nog nooit een fret overleden tijdens bloedafname.

Uiteindelijk kwam er niets bijzonders uit haar bloed maar wilde Hanneke beslist geen rontgenfoto meer maken omdat ze dan weer een roesje moest krijgen en ze bang was dat ze weer in shock zou raken. Maar ze verzekerde mij dat er echt niets in de maag zat.
Ze heeft wel een implantaat gehad want het nerveuze gedrag zou daardoor kunnen komen en ook was haar bijnier iets verrgroot.
We gaan dus eerst afwachten hoed ze daarop reageert.

[Danielle]

zeker schrikken zeg pfff, ik zou er in blijven geloof ik
hopelijk hoeven jullie niet met lana terug, en fijn dat nina voor haar doen gewoon lekker gaat zo

[Marjan]

Ik heb er ook weer wat grijze haren bij gekregen en toen we thuis kwamen heb ik haar geknuffeld en haar toegesproken dat ze dit nooit meer mocht doen. Ik heb haar een lekkere grote bak waltham/brokkenbrij gegeven en ze ligt nu lekker beneden te slapen in de linnenkast.

[Danielle]

geef haar maar een knuf als ze wakker is

[Marjan]

Ga ik doen.