Frettenvraagbaak

die laatste foto. 3 schoonheden bij elkaar

OMG, die handdoeken

Lekkere frutzels weer hoor

Hahaha, ze dchten bij de Hema vast dat je een kinderopvang was begonnen of zo
Leuke foto's weer!

Ja ik kreeg ook wel een heel hartelijk bedankje van normaal redelijk norse mevrouw

I.p.v. Yuki mag in de titel Fé komen te staan trouwens! Ik zal nog steeds Yuki updates plaatsen tot ze naar haar nieuwe baasjes mag. Maar Fé is alvast een blijvertje natuurlijk.

Oké, aangepast.

Dank

Filmpjes! Het is gelukt om een deel gekke bui op de film te zetten. Nog niet het maximum aan gekheid, maar we komen in de buurt. Het is echt het buiten spelen wat het hem doet bij ze. Echt geweldig.



En ook nog een filmpje gemaakt voor Koda zijn 1e baasje voor hij weer bij me kwam. Maar ach wat zal het uitmaken, kan hier ook wel op! Koda is echt de slimste fret die ik heb en altijd aan het onderzoeken waar hij nu weer kattekwaad kan uithalen. Dit is hoe zijn ochtenden eruit zien. Lenn even in de ren, Koda door de hele tuin (andersom probeer ik weleens, maar Koda kan uit de Playpen komen dus sochtends is dit het handigst) en dan kan ik intussen hun hok schoonmaken .

Haha, heerlijk om te zien.

Heerlijk

Kijk ze allemaal gaan En die Koda met plofstaart, zo lekker zijn ding aan het doen

Geweldig!

Wat een vrolijke fretjes allemaal! Leuk om te zien

Hahaha...heerlijke happy fretten

Ze zijn motorisch prettig gestoord.

Blegh, ik zit er een beetje doorheen de laatste dagen, met ups en downs. Te veel gepuzzel afgelopen weekend met de diertjes, lichamelijk niet helemaal lekker, nog steeds wat last van mijn rug (wat dan extra opspeelt) door vorige week dus erdoor gaan, ik word al 2 dagen met hoofdpijn wakker door al die drukte, aankomend weekend naar Denemarken op en neer vliegen en het voelt helemaaaaaal niet lekker nog om alles bij Arnold te moeten achterlaten en alsof ik alles klaar heb. Ik moet nog een paar dingen doen en dat zit dan gewoon in mijn weg om te kunnen relaxen. Daar moet ik de tijd voor zien te vinden zodat ik dat kan afschudden, maar die tijd kan ik dus al een paar dagen niet helemaal vinden. Ik heb gewoon het gevoel alsof ik alles niet op tijd af krijg steeds en achter de feiten aan loop, maar omdat ik behoorlijk perfectionist ben heb ik dat vrij snel op dit soort momenten en moet ik mezelf steeds vertellen dat alles echt heel prima loopt. Het gevoel wil echter al een paar dagen niet weg gaan. Vanavond en morgenvroeg nog even goed wat kleedjes verschonen en mijn spullen inpakken, en dan morgen alvast met OV naar Hilversum, om vrijdagmorgen naar Denemarken te vliegen. De tijd gaat veelte snel .

Wat initieel een hele goede match leek vrijdag, bleek dat zondag en maandagochtend definitief, toch echt niet een goede match. Lexi werd langzaam maar zeker bozer op Yuki, en daar kwam bij dat ze bij mij ook net zulk gedrag heeft richting mij als bij Nadine. Het is dus niet persé dat het niet met Nadine klikt, maar gewoon haar karakter. Het is bij Nadine nu het minste stress en die paar dagen voelt zo meer als pension voor Lexie, dus ze is gisteravond weer terug verhuisd.

Nog wat foto's van afgelopen weekend:




De rest van de fretjes maakt het goed. Yuki voelde zich maandag ineens niet zo lekker, maar dat was een 1 dag dingetje lijkt nu, en waarschijnlijk door Lexie. Toch heeft ze hier en daar soms wat groen in haar ontlasting gehad de afgelopen maanden, en krijgt ze heel even een antibiotica kuurtje om haar weer wat te balanceren voor ze einde maand naar haar nieuwe baasjes mag verhuizen. Maandagochtend had ik echt een morning from hell door deze zorgen, het zien dat Lexie en Yuki niet lekker samen gingen (en dat ondanks de chagie bui netjes naar Nadine te verwoorden - hoop dat dat redelijk lukte Nadine ), het wakker worden met hoofdpijn en niet zo lekker in orde zijn, de enorme stortregen waardoor ik sochtends compleet belemmerd werd in mijn zorg voor de fretjes en dan op die wijze met half werk en zorgen naar werk moeten. Gelukkig zijn we weer een paar dagen verder en is dat allemaal weg, maar begint nu dus de tijdsdruk voor Denemarken te komen .

Fé is verhuisd naar haar eigen kooi nu ze de puberfase heeft bereikt, en is daar nog helemaal niet blij mee! Ze huilt de boel flink bij elkaar ondanks haar al hele 10,5 week. Ook dat maakt natuurlijk niet dat ik me erg lekkerder voel. Het lukt me zeker om het te negeren, maar ik moet soms mijn eigen tranen bedwingen. Ik leef vreselijk met haar mee, ondanks dat ik er niet aan toe geef. Ik ben blij dat ik een deur heb om achter me dicht te trekken en de verleiding voor haar weg te nemen.

Wat een vervelende dagen heb je achter de rug. We gaan het vanavond niet laat maken voor je. Voor 12 uur zijn we wel weg .

Fé kijkt wel erg zielig op de middelste foto. Alvast veel plezier in Denemarken.

Fé IS ook echt heel erg zielig . Op de foto was ze het nog niet, maar deed ze haar eerste hokinspectie.

Ze zat eergisteren enorm te huilen en voor de afleiding kreeg ze een boxby kipsnack. Die zat ze echt huilend op te eten, wat een zeer vreemd jammerend kauwend geluidje gaf. Ik moest er wel om grinniken . Maar nee doorgaans is het echt hartverscheurend.

Ik zie jullie vanavond! Loslooprondjes en schoonmaakrondjes moeten toch gebeuren, met of zonder visite . En als jullie lang blijven plakken zet ik je gewoon in de losloopren, drankje erbij voor de catering en ga zelf de koffer pakken .

Waarom zou je haar laten huilen dan? Wij hadden ooit een pup van 3 maanden oud die huilend bij de fokker vandaan kwam. Daar zat hij in een veel te kleine kooi langdurig opgesloten omdat hij zogenaamd te druk was. Bij ons heeft hij toen maar twee keer nog gehuild en daarna was het over maar wel door lekker veel aandacht en loslooptijd.
Dus misschien werkt het negeren juist wel het huilen in de hand.

Vervelend dat die twee meiden toch geen goed match is maar gelukkig heb je dat op tijd gesignaleerd.

Dit werkt bij mij wat anders dan de norm, omdat enkele belangrijke fretten in Fé haar leven aanwezig zijn en ze daar liever bij in de kooi zou zitten. Echter is dat niet handig meer, want de knokfase is intussen (ja, zelfs voor de dames) wel aangebroken. Normaliter is het inderdaad na 1 of 2 kickjes, en uiterlijk na 24 uur, geheel over bij elke pup.

Het is niet een kwestie van laten huilen eigenlijk. Tenminste, ik kan haar moeilijk niet laten huilen ... Ze doet wat ze doet, en als ik de mogelijkheid heb leid ik haar zoveel mogelijk af met veel loslooptijd en leuke dingen doen samen. Ze krijgt ruime loslooprondes naar haar leeftijd, is altijd als eerste en als langste aan de beurt met haar groepje, en eenmaal uitgespeeld is ze net als altijd uitgespeeld, dus terug in haar hok. Ze moet netjes haar loslooprondes afwachten (al is ze altijd als eerste aan de beurt) en wordt gewoon behandeld zoals ieder ander fretje en nog wat extra door haar jonge leeftijd. Maar ze mag nu eenmaal niet áltijd loslopen en ook niet met zomaar alle fretjes. Een hele lastige taak voor kleine Fé, want het liefst zou ze dat wel willen.

Het ligt dus niet aan het negeren maar aan dat ze graag naar de andere fretten wil. Dat mag nu eenmaal niet de hele dag door .