Frettenvraagbaak

Ik herken het hele verhaal dus erg goed. Juist al die kleine tekenen en het 'verkouden' zijn. Die hapjes ervaar ik net als Mette als een waarschuwing van :Doe je wel voorzichtig?! Dat heb ik met meerderen hier ook meegemaakt die echt geen bijters waren, maar dat plotseling wel gingen doen. Of vervolgens van je handen weglopen als je net ietsje te onvoorzichtig geweest bent in hun ogen.
Niet echt meer een blije, malle en ongedwongen pup zijn, wat juist zo in zijn karakter en achtergrond zit vind ik echt een groot signaal hoor. Daarmee vertelt hij je duidelijk dat hij niet lekker in zijn vel zit.

Ergens herken ik ook het verhaal van het eten een beetje van Shade. Die heeft een nare periode gehad met niet willen eten en alleen maar misselijk zijn. Daarbij viel ze natuurlijk enorm af en haar vacht zag er niet uit; plukkerig en hard als touw, ze bleef ook maar verharen. Na een speciale kuur medicijnen en supplementen,begon ze als een gek te eten, maar wel met behoorlijke misselijkheid. Ze kwam keurig aan in gewicht (ging wel allemaal alleen op de buik zitten). Ik kreeg toen het gevoel dat ze "haar misselijkheid aan het weg eten was". Ze bleef echt continu misselijk, trilde erg veel tijdens en kort na het eten, groef de toiletten uit en krabde alles kapot. Maar bleef toch door eten, vooral van de vleesbrij. Waltham deed ze wat lastiger over, maar at het nog wel.

Tot nu toe is mijn ervaring dat als je een onderbuikgevoel hebt, er ook iets aan de hand is. Ook al kun je je vinger er niet helemaal opleggen. Overigens vind ik jouw verhaal erg duidelijk qua symptomen.
Dat hij nu een mindere periode heeft, hoeft ook niet gelijk te betekenen dat je in zak en as moet zitten hoor! Misschien wat meer of andere ondersteuning erbij en dan kan het straks weer een stuk beter gaan. Ook die pieken en dalen heb ik hier meegemaakt

Sterkte en geef die heerlijke witkop maar een flinke knuffel van me...als hij daar plezier aan heeft.

Wat naar Belin, hij zit duidelijk niet lekker in zijn vel
Ik hoop dat je wat eerder naar Hanneke kan. Sterkte!

Karen schreef:Ik herken het hele verhaal dus erg goed. Juist al die kleine tekenen en het 'verkouden' zijn. Die hapjes ervaar ik net als Mette als een waarschuwing van :Doe je wel voorzichtig?! Dat heb ik met meerderen hier ook meegemaakt die echt geen bijters waren, maar dat plotseling wel gingen doen. Of vervolgens van je handen weglopen als je net ietsje te onvoorzichtig geweest bent in hun ogen.
Niet echt meer een blije, malle en ongedwongen pup zijn, wat juist zo in zijn karakter en achtergrond zit vind ik echt een groot signaal hoor. Daarmee vertelt hij je duidelijk dat hij niet lekker in zijn vel zit.

Ergens herken ik ook het verhaal van het eten een beetje van Shade. Die heeft een nare periode gehad met niet willen eten en alleen maar misselijk zijn. Daarbij viel ze natuurlijk enorm af en haar vacht zag er niet uit; plukkerig en hard als touw, ze bleef ook maar verharen. Na een speciale kuur medicijnen en supplementen,begon ze als een gek te eten, maar wel met behoorlijke misselijkheid. Ze kwam keurig aan in gewicht (ging wel allemaal alleen op de buik zitten). Ik kreeg toen het gevoel dat ze "haar misselijkheid aan het weg eten was". Ze bleef echt continu misselijk, trilde erg veel tijdens en kort na het eten, groef de toiletten uit en krabde alles kapot. Maar bleef toch door eten, vooral van de vleesbrij. Waltham deed ze wat lastiger over, maar at het nog wel.

Tot nu toe is mijn ervaring dat als je een onderbuikgevoel hebt, er ook iets aan de hand is. Ook al kun je je vinger er niet helemaal opleggen. Overigens vind ik jouw verhaal erg duidelijk qua symptomen.
Dat hij nu een mindere periode heeft, hoeft ook niet gelijk te betekenen dat je in zak en as moet zitten hoor! Misschien wat meer of andere ondersteuning erbij en dan kan het straks weer een stuk beter gaan. Ook die pieken en dalen heb ik hier meegemaakt

Sterkte en geef die heerlijke witkop maar een flinke knuffel van me...als hij daar plezier aan heeft.

Ik beeld me dus geen dingen in dat is wel duidelijk nu.
Trillen en graven doet hij gelukkig nog niet, ik hou hem wel als een havik in de gaten als hij aan het eten is. Vlak voor hij wil beginnen deinst hij wel terug van het bakje voordat hij uiteindelijk toch begint. Likt wel veel z'n bek af en heeft knijpogen maar eet al wel een stuk minder misselijk dan voor de metocloperamide. Hij zit nu al wel op 1,3 ML wat al behoorlijk veel is als ik de reacties om me heen mag geloven? (Freddy zit bijv. op de 0,5 en doet het hier redelijk op, zij heeft ook maagproblemen maar eet toch echt veel makkelijker dan Shiro)
Zijn gewicht gaat ook echt wel netjes over zijn hele lijfje zitten, niet alleen zijn buik (wat bij Freddy bijv. dan weer wel het geval is, die is gewoon dunnetjes overal behalve op haar buik, ze heeft echt een dikke spekbuik terwijl je bij haar borst gewoon haar ribbetjes voelt zitten).
Shiro heeft ook lekkere spekjes bij zijn borst en voorpootjes.
Dat is dus ook zo tegenstrijdig..hij eet heel 'goed' qua hoeveelheid, komt ook flink aan..maar verder lijkt hij zich dus gewoon 'blah' te voelen.
Qua karakter is het zo'n lieverd..er zit dus echt geen kwaad in hem en ik heb het idee dat hij me ook echt niet wil bijten.
Klein voorbeeld: (zeer waarschijnlijk toeval..ik wil ook echt niet zo'n persoon zijn die zichzelf super speciaal vind 'ja mijn fret vind mij helemaal geweldig en takelt iedereen toe behalve mij'..nee totaal niet).
Ik neem hem voordat Jan en ik gaan slapen altijd effe bij me voor een korte knuffelsessie, gewoon een soort welteruste ritueeltje. Jan doet dat ook bij Freddy (Arrow is nog niet zo'n knuffelaar, die wil graag alleen maar spelen, dus die krijgt gewoon een kort kriebeltje).
Ik had hem op mijn arm liggen en was hem aan het kriebelen, Jan stond er naast en terwijl ik hem aan het kriebelen was rekt hij zich vliegensvlug uit en pakt effe snel Jan z'n velletje bij z'n arm. Hij had ook mijn velletje kunnen pakken maar dat deed hij niet.
Met mij is hij meestal heel voorzichtig, zelfs al heeft hij misschien soms last van hoe ik hem vasthoud of oppak (ik wordt ook niet altijd gespaard met velletjes bijten hoor), met Jan iets minder..
Als ik hem zo vasthoud dat er geen druk op z'n lijfje komt (gewoon op m'n arm laten rusten en zorgen da thij er niet af kukelt) vind hij het best maar zodra je hem echt 'vast grijpt' begint hij te happen.

Vandaag had hij even een soort korte opleving, Ik had de badkamer nog eens ingericht en dat vond hij super leuk, maar helaas duurt dat druk doen dan effe 5 minuten en is het weer voorbij. Toch doet het me goed om die gekke Shiro nog eens te zien, hoe hij rondrent en loopt te springen en achter z'n hengeltje aan jaagt. Zo hoort hij gewoon altijd te zijn. het voelt soms net of hij al een fret op leeftijd is want hij begint zich steeds meer als Freddy te gedragen. Dat doet gewoon pijn.

Ik herken ook veel in jouw verhaal Belinda, dat happen dat deed Flash ook en idd vooral bij Ben.
Uiteindelijk zijn het allemaal tekenen dat hij zich niet lekker voelt. Een pup hoort te spelen en gek te doen, niet als een ouwe man rond te hobbelen. Heb je een afspraak gemaakt bij Hanneke?

Ik heb Hanneke gemaild, ik mag met hem komen dus moet even een datum prikken.

Hij is net weer op de weegschaal geweest, donderdag is nog altijd weegdag. Zoals ik wel had verwacht (je voelt hem bijna met de dag zwaarder worden) is hij weer flink aangekomen.
Hij is nu 22 weken oud en weegt 1657 gram. Eten doet hij dus wel gewoon goed.

Fijn dat je met hem langs mag komen bij Hanneke. Ik heb echt (heel stom misschien) met tranen in mn ogen je verhaal zitten lezen over hem want ik heb sinds ruim een maand nu hetzelfde met Smokey weer en ik kan beamen dat het hartverscheurend is je jonge fret er niet lekker bij te zien liggen. Maar ik leef ook heel erg met jullie mee, want het is echt zwaar klote om zo'n jong diertje zo te zien. Je verhaal over hoe hij het doet komt ook erg overeen: Goed eten maar niet met plezier (beetje aarzelend zegmaar), altijd verkouden, minder energie hebben, etc. Heel veel sterkte en hopelijk valt het mee bij Hanneke en kunnen jullie er iets mee om hem weer wat op te knappen

NKW schreef:Fijn dat je met hem langs mag komen bij Hanneke. Ik heb echt (heel stom misschien) met tranen in mn ogen je verhaal zitten lezen over hem want ik heb sinds ruim een maand nu hetzelfde met Smokey weer en ik kan beamen dat het hartverscheurend is je jonge fret er niet lekker bij te zien liggen. Maar ik leef ook heel erg met jullie mee, want het is echt zwaar klote om zo'n jong diertje zo te zien. Je verhaal over hoe hij het doet komt ook erg overeen: Goed eten maar niet met plezier (beetje aarzelend zegmaar), altijd verkouden, minder energie hebben, etc. Heel veel sterkte en hopelijk valt het mee bij Hanneke en kunnen jullie er iets mee om hem weer wat op te knappen

Ik lees ook mee in Smokey z'n topic, wens jou met hem ook veel sterkte toe. Het is gewoon echt kut, vooral omdat er tot op heden niet echt veel aan te doen is behalve blijven puzzelen met medicatie.

Het feit dat hij aankomt vind ik dan weer wél een goed teken.

Afijn, hopelijk kun je snel terecht en weet je meer

Gelukkig dat hij wel gewoon god blijft eten en ik hoop ook dat je hem snel even kan laten checken.

Belin schreef:Ik lees ook mee in Smokey z'n topic, wens jou met hem ook veel sterkte toe. Het is gewoon echt kut, vooral omdat er tot op heden niet echt veel aan te doen is behalve blijven puzzelen met medicatie.

Dank je

Heb je al een afspraak gemaakt?

Hoe gaat het met Shiro?

Ik zal binnenkort iets schrijven als we wat meer weten

Het is alweer lang geleden dat ik een update over Shiro heb gepost, om eerlijk te zijn stond mijn hoofd er totaal niet naar om 'gezellig' actief te zijn in de frettengroepen, heb me dan op een paar dingen na redelijk afzijdig gehouden.

Lang verhaal kort: Het gaat niet goed met Shiro. We hebben het even aangekeken omdat het de ene week ineens weer heel goed ging en dan had hij weer een slechte periode..dan weer beter..dan weer slechter..Geen pijl op te trekken.
Op dit moment gaat het (in mijn ogen) echt gewoon zwaar kut. Hij wil niet meer (zelfstandig) eten, ik moet hem aansporen met een lepeltje of met mijn vinger. Soms moet ik er ook gewoon bij blijven zitten want 'alleen' wil hij niet eten, begint er niet zelf aan en loopt hij als een gek rondjes te draaien bij zijn bakken en z'n kooi door te dwalen.
Hij heeft duidelijk honger maar het eten laat hem blijkbaar zo naar voelen dat hij het gewoon niet kan/wil. Ik heb echt alle trucjes die ik maar kan verzinnen toegepast om hem iets te laten eten..en dat werkt dan een dag..misschien twee dagen..dan niet meer.
Om hem z'n medicatie te geven moet ik het nu mixen door pure zalmpasta, iets anders wil hij niet meer, zalmpasta is het enige dat hij nog zonder aarzelen oplikt. Z'n medicatie krijgt hij dus nog altijd gewoon binnen maar hij is er dwars doorheen gewoon beroerd door.
Z'n ziwipeak dat hij altijd met smaak heeft gegeten wil hij niet, ik heb greenwoods geprobeerd, wil hij ook niet. Zelfs z'n kippenbrij..het enige dat hij ondanks alles wel gewoon at, wil hij ook niet meer. Waltham wil hij niet..alles wat enigszins vloeibaar is is uit den boze.
Ik heb gisteren langdurig contact gehad met de fokker die mij allerlei goede adviezen heeft gegeven om het weekend door te komen (we konden pas maandagochtend bij Hanneke terecht).
Gisteren nog een pan kip gekookt en hem gewoon maar losse stukjes gekookte kip gegeven, dit accepteerde hij gelukkig wel, vandaag ook een beetje gekookte kip door een beetje kippenbrij gegeten. Net een paar karige stukjes kip gegeten..maar het is echt drama wat eten betreft.

Ik had een filmpje gemaakt waarin je een beetje kan zien hoe hij reageert als hij eet. Hij gooit z'n kop omhoog en rent meteen naar z'n poepbak om daar te gaan zitten smakken. Zelfs van een klein likje van een lepeltje.. (het eten is gewoon kamertemperatuur dus hij verbrand er echt z'n bek niet aan).

https://www.youtube.com/watch?v=rBfTuDi-ehw

Het gekke is dat hij juist weer wat actiever was geworden, scharrelde weer een beetje rond ipv passief op z'n kussentje te liggen tijdens het buitenspelen.

Net tijdens het wegen zag ik dat hij deze week 33 gram is afgevallen, vorige week was ik nog zo blij dat hij weer wat was aangekomen (de week daarvoor was hij ook afgevallen).
Ik zie het op het moment somber in moet ik zeggen.

Het is zo'n vreselijk lief mannetje, echt een knuffelbeer. Ik gun hem dit zo niet.

Hij is duidelijk misselijk

Volgens Hanneke is ook alle vloeibare voedsel eigenlijk niet goed voor een fret die er zo aan toe is. Heb je wel eens gewoon vaste brok geprobeerd? Vast wel maar ik vraag het toch even. En dan gewoon brokje voor brokje uit de hand geven alsof het een snoepje is? Ik weet, geen ideale oplossing maar alle beetjes helpen. En van vast voer worden ze dus minder (snel) misselijk.
Heb je cerenia geprobeerd? Ook vast wel...

Waardeloos hoor zo

Ik was er eigenlijk al heel bang voor dat het niet goed met hem zou gaan. Hij is duidelijk heel erg misselijk.
En zo te lezen heb je ook al echt alles geprobeerd om hem maar te laten eten, zo vreselijk moeilijk dit.
Ik duim voor hem en jullie dat het toch wat gaat verbeteren de komende dagen en dat Hanneke maandag nog wat uit haar trukendoos kan toveren. Heel erg veel sterkte Belin!

Kick schreef:Hij is duidelijk misselijk

Volgens Hanneke is ook alle vloeibare voedsel eigenlijk niet goed voor een fret die er zo aan toe is. Heb je wel eens gewoon vaste brok geprobeerd? Vast wel maar ik vraag het toch even. En dan gewoon brokje voor brokje uit de hand geven alsof het een snoepje is? Ik weet, geen ideale oplossing maar alle beetjes helpen. En van vast voer worden ze dus minder (snel) misselijk.
Heb je cerenia geprobeerd? Ook vast wel...

Waardeloos hoor zo

Hij heeft sowieso altijd toegang tot droge brokjes, deze eet hij ook met moeite. Af en toe pikt hij er een droog brokje uit. Uit de hand voeren heb ik ook al geprobeerd, hij pakt het brokje en legt het vervolgens weg. Ik heb hem gisteren voor het slapengaan nog bij me op schoot genomen en toen kon ik hem vanaf mijn hand wat stukjes gekookte kip gemixt door zn kippenbrij voeren. Toen hij eenmaal de smaak te pakken had heeft hij zelfstandig ook nog een beetje gegeten. Ik heb ook al geprobeerd wat kippenboullion (gewoon kookwater van zn kip) over zn droge brokjes te doen, heel weinig maar net genoeg om het lekker te laten ruiken/smaken maar dat maakte geen verschil. Cerenia ken ik niet maar ik las dat het een pil is voor honden(?) tegen reisziekte?

Cerenia is ook een middel tegen de misselijkheid maar is erg duur en daarom schrijft Hanneke het niet vaak meer voor. Maar het is wel een krachtiger middel dus misschien is dat wel het proberen waard.
Jammer dat jullie zo ver weg wonen want ik heb het in huis.

Cerenia kan goed helpen als de misselijkheid door met name de alvleesklier veroorzaakt wordt. Als het puur een maagdarm kwestie is, werkt metoclopramide meestal effectiever. Het is ook erg duur, maar eventueel het proberen waard. Het is echter wel pure symptoom bestrijding.

Lieve Belinda, ik herken dit beeld helemaal....helaas
Ik zal dan ook heel eerlijk zeggen dat het verstandig is om je voor te bereiden op het ergste voor jou...dat het waarschijnlijk het beste voor Shiro zal zijn om hem te laten gaan...
Je heb al alles uit de kast gehaald wat je kon, er wordt alle momenteel beschikbare medicatie gebruikt die er is en je ziet hem de afgelopen tijd toch alleen maar achteruit gaan.
Ik zeg dit absoluut niet om je te kwetsen hè! Ik voel zo mee in je verdriet.
Heel veel sterkte

Hoe ongelofelijk kl*te het ook is, Karen heeft een punt...

Maar hoe zwaar is dit