Frettenvraagbaak

Het lijkt wel of jullie samen aan het spoorzoeken zijn.
Ik gebruikte hier de cerenia op momenten van ernstige misselijkheid in combinatie met de metocloperamide. De meto gewoon in de ochtend en de avond en de cerenia dan extra in de middag. En dat deed ik dan een paar dagen en dat gaf vaak wel weer even verlichting.

En misschien elke dag even een kort rondje doen buiten? Wat je zegt, een paar minuten is voldoende en dat kan hem misschien weer net even een positief duwtje geven.

Lekker nog positieve dingen doen is voor jullie allemaal belangrijk. Hoe meer plezier, hoe minder zwaar de last drukt heb ik het idee. Heel goed hoor dat je hem daneven mee naar buiten neemt als hij dat leuk vindt

Cerenia en metoclopramide werken allebei heel verschillend. Als hij erg misselijk blijft of veel pijn tijdens/direct na het eten aangeeft en daardoor niet wil eten, kun je het naast elkaar gebruiken hoor. Bijvoorbeeld eerst een heel klein beetje waltham/recovery met metoclopramide en evt andere medicijnen als hij dat krijgt; een theelepeltje maar. Dan een half uurtje-3 kwartier later zijn 'normale' maaltijd met vooraf eerst een hapje waar de cerenia doorheen zit.

Een andere mogelijkheid is, als hij veel kleine maaltijden krijgt, door de ene maaltijd metoclopramide mengen en door de andere cerenia. Je mag beiden over meerdere keren per dag verdelen. De totale hoeveelheid medicatie per dag verdelen over de hoeveelheid maaltijden.

Ik blijf duimen voor jullie ventje

Wat verschrikkelijk Belinda. Ik snap heel goed dat je je afzijdig houdt en het in je eigen tempo moet bekijken en verwerken. Alle invloeden van buitenaf zijn helemaal niet fijn ervaar ik ook vaak genoeg. Het is hem zo niet gegund deze rotproblemen. Jullie doen al alles wat jullie kunnen dus ik kan daar niets toevoegen. Karen en fokker hebben er meer verstand van op medisch en voedingsgebied dan ik, en uiteraard ben je zelf deskundige van Shiro. Zet hem op en weet dat ik ontzettend met jullie meeleef.

Gelukkig dat hij er nog is, maar ik begrijp de moeilijke beslissing en hoop dat hij nu nog een tijd stabiel blijft op alles.

Kleine Shiro update:

Het lijkt nog altijd een beetje hetzelfde te gaan met hem, zonder Cerenia eet hij niet, met Cerenia eet hij wel maar matig. Vorige week was hij weer afgevallen en ik houd mijn hart vast voor het weegmoment van deze week. Hij krijgt er recovery liquid bij maar dit lijkt niet echt zoden aan de dijk te zetten wat betreft zijn gewicht.
Met tijden lijkt hij wat actiever maar dat kan zomaar weer omslaan naar periodes van lusteloosheid en veel liggen.
Ik vind hem ook niet zo mooi in zijn vacht zitten..beetje vettig, beetje plukkerig, niet mooi wollig en dik zoals bij arrow en freddy. Hij is om de haverklap verkouden, heeft hij weer een verstopt neusje en loopt hij weer te snotteren. Hoesten en niezen doet hij eigenlijk niet, het is vooral een snotneus en wat klinkt als benauwdheid bij het ademhalen waar hij dan last van heeft. Hij staat in een warme kamer en heeft een berg dekens in zijn kooi liggen.
Er was me nog iets anders zorgelijk opgevallen..al een tijdje vraag ik me af waar die rare krassen op de rand van zijn poepbakken toch vandaan komen..echt de hele rand is toegetakeld.. Nu heb ik hem laatst betrapt dat hij daar dus blijkbaar met tijden als een gek op zit te bijten. De stof in zijn kooi en andere dingen laat hij met rust. Laatst tijdens het loslopen zat hij ook op zijn rode buis te kauwen. Dit is echt keihard plastic en er staan allemaal gaten in van zijn tanden. Ik vraag me af of hij dit doet omdat hij pijn heeft?
Het begint me een beetje op te breken, wordt er depressief van en het is vooral de onzekerheid die ik op het moment slecht trek..is ook oneerlijk naar Shiro toe want ik 'geniet' er gewoon niet meer van..ik maak me eigenlijk constant alleen maar zorgen om hem.

Dat klinkt allemaal helemaal niet bemoedigend Belinda. Het kauwen op spullen doen ze door misselijkheid en/of pijn en is dus geen goed teken.
Ik snap heel erg goed dat je ongerustheid nu de boventoon voert en dat het genieten er op die momenten niet inzit. Zelf denk ik dat je voor hem en jezelf een moment moet gaan uitkiezen dat het goed is geweest allemaal. Want hoe langer deze situatie duurt, hoe kleiner de kans op enig herstel ben ik bang. Ik zou dit allemaal ook op korte termijn toen en desnoods ook even overleggen met Hanneke. Want zo te lezen is het voor jullie beiden een lijdensweg op dit moment.
Ik wens je ook heel erg veel sterkte toe want het is niet niks allemaal wat jullie moeten doorstaan op dit moment.

Het extreem op dingen bijten is echt een teken van pijn en/of misselijkheid.
Bijna alle fretten die getroffen zijn door de “rauw vlees ziekte” doen dit in meer of mindere mate.
Ze bijten op poepbakken, kleedjes, mandjes, speeltjes, buizen, knuffeltjes, noem maar op.

Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je moet voelen, het is op een gegeven moment ook bijna niet meer te doen.
Niet voor de fretjes en ook niet voor de eigenaren.
Als ik je verhaal zo lees, dan is Shiro echt heel erg ziek, en ik denk dat je je af moet vragen hoe ver je wil gaan en ten koste van wat? Het is keihard, maar als je alles geprobeerd hebt en niks helpt, dan zal je een beslissing moeten gaan nemen. En dat is echt het aller, allermoeilijkste wat er is. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid

Ik ga Hanneke even mailen nu om te overleggen

Ik kan niet veel zeggen dan alleen sterkte met Shiro.

Ik voel zo met je mee...

Even iets uit mijn verleden tussendoor... Ik had vroeger bij mijn eerste reeks fretten ook altijd poepbakken in de losloopruimte bijv. met krasjes erop en dacht altijd dat dat van de nageltjes kwam. Niets was minder waar dus; het is echt kauwen door maagproblemen. We wisten toen niet wat dat was, inmiddels wel 'gelukkig'.

Ik herken zowel waar je tegenaan kijkt en je gevoel hierover. Hoe moeilijk ook moet ik je echt aanraden om hem te laten gaan. Geef hem en jezelf die rust. Het doet zo'n pijn, ook voor jezelf, dag in dag uit. Er is geen hoop op genezing dus het kan alleen maar slechter gaan worden. Ook tegenover de andere fretten is het fijner als jij goed in je vel zit en des te meer van hen kunt genieten. Het slurpt je helemaal op om zo dag in dag uit ermee bezig te zijn. Het lijkt nog heel gek maar echt, het geeft rust en voelt beter als hij er niet meer is. Die rust heb ik ook gevonden ondanks het verlies van 4 fretten. Sterkte meis!

Heel erg veel sterkte lieve Belinda

Moeilijk he? Heb zo een half jaar op mijn tenen gelopen met Ukkie, hij deed het goed ondanks alles maar had van die dips en op die momenten dacht ik ... shit, this is it!
En dan ging hij weer goed tot hij de beslissing voor mij maakte toen hij in die coma glibberde.

Als het moment daar is voel je dat zelf meteen. Het gemene is dat hij nog zo jong is
Hij zou als een gek moeten rennen en racen, mokken en spelen nu.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid, Jan en Belinda ..

Ik wilde nog even laten weten dat ik echt dagelijk aan Shiro denk . Het raakt me erg waar jullie doorheen gaan en ik merk dat ik ook weer wat feller kan worden in mijn reacties richting frettenmensen, weer even flink wetende dat er zo'n pijn bestaat .

Ik snap dat Mette, ook ik denk vaak aan hem en telkens als ik hier een ongelezen bericht zie schrik om vervolgens niet te willen weten wat er gepost is...

Dikke knuf Belinda en Jan!!!

Bij mij zitten jullie ook dagelijks in mijn gedachten, zo oneerlijk dat zo'n jong dier al zo snel zo ziek is. En ik geef het jullie te doen hoor om hier elke dag mee te moeten handelen. Ik durf ook eigenlijk niet eens meer hier te vragen hoe het met hem en ook jullie gaat. Ook heel erg veel sterkte van mij en weet dat we hier allemaal in en in met jullie meeleven.

Hier hetzelfde...denk er steeds aan

Jullie zijn echt heel lief, haal er echt veel steun uit als ik het even niet meer zie zitten.

Elke keer als ik denk "dit is het..nu is het afgelopen, het gaat nu zo slecht, nu moet de stekker er uit" en ik mail Hanneke dan heeft hij weer een opleving en gaat het weer een tijdje goed...op die momenten twijfel ik zo enorm aan mezelf en of ik het niet allemaal overdrijf..
Ik geef hem nu wat vaker Cerenia want hij leeft er echt van op, zonder Cerenia zie je hem per dag iets slechter worden.

Voor de mensen die nieuwsgierig zijn hier 2 foto's van de dingen die hij doet als hij zich echt slecht voelt (kauwen op de rand van zijn poepbak en zijn speelbuis).
Die poepbak is al een tijdje en in het begin wist ik echt niet waar het door kwam..ik dacht zijn nageltjes..totdat ik hem er dus op betrapte dat hij er als een gek op aan het bijten was..ik heb dit dus weken lang niet geweten..hij deed het nooit als ik in de buurt was.
De speelbuis is iets recents (na Cerenia hield hij hier mee op)





Vandaag hebben we Hanneke aan de telefoon gehad en het een en ander besproken, over een weekje of 2 moeten we met Freddy op controle en dan nemen we Shiro ook mee om te kijken hoe of wat (geen inslaap afspraak tot op heden..)

Op facebook lees ik niet zo veel meer mee..het lijkt soms wel of de groep mensen die niet in deze ziekte gelooft steeds groter wordt..en het doet echt fucking veel pijn als ze roepen "mijn fret is kerngezond, mijn fret heeft nergens last van.." op zo'n maniertje alsof wij(ik) me een hoop inbeelden en fretten gewoon 'ziek' kijken..ja doei..
Ik wens geen een beestje dit toe maar soms denk ik wel eens "neem jij Shiro effe een maandje over..en dan praten we nog wel eens"..