Frettenvraagbaak

Wat een geweldige uitdrukking heeft ze toch, haha! Geweldige foto's!

Gisteren afscheid genomen van mijn lieve kleine meisje Mila. Vanaf december liep ik met de gedachte hoe lang mag ik hier mee door gaan. De signalen misselijkheid, likken, bek afvegen en veel slapen was voor mij teveel. De vraag hoe ver mag ik gaan dat spookte door mijn hoofd. Dat onderbuik gevoel is niet meer weg gegaan.

Ik ging gisteren voor een controle afspraak en bij het knijp onderzoek voelde Hanneke een vergrote lever. Ik dacht gelijk weer iets wat bij de optelsom komt. Hanneke zag het al aan mij terwijl ze een spuit pakte om bloed te gaan prikken. Ze stopte gelijk en vroeg aan me wat ik wilde. Ik heb aangegeven dat het voor Mila nu genoeg is.

Beter werd ze niet meer en ik vond niet echt dat ze stabiel was met de Synulox erbij. Deze was ik 6 weken geleden weer gestart, nadat ik een filmpje van Mila misselijk naar Hanneke had gestuurd. Ik had gehoopt dat met het starten van de Synlux dat Mila weer meer Mila zou worden, maar dat bleef uit.

Er is gisteren sectie gedaan. Ik ben daarbij geweest. Bij de darmen zaten veel ontstekingen en ook aan het begin van de alvleesklier. Er zat een klein infarct bij de nier. De lever was 3 maal zo groot. De maag was nog mooi, daar was op het oog niks mis mee. Daar was ik heel erg benieuwd naar. Vooral met de medicijnen die ze kreeg en het effect op de maag. Er zijn biopten genomen en worden naar Duitsland gestuurd voor het onderzoek rauwvoeding fret.

Het onderbuik gevoel is nu weg bij me. Ik wilde Mila laten gaan op het moment dat het voor Mila genoeg was.

Ik ga je missen meisje. Wat heb ik genoten van je. Je zomer en winter karakter. Het graven in de plantenbak. Je vele klim caperiolen. Het blazen naar me als je naast me stond in de winter. De vele winter negeer standen van je.

Wat erg Minka! Heel veel sterkte met het verlies van Mila

Jeetje Minka, deze had ik niet zien aankomen. En wat moet die twijfel de laatste maanden vreselijk voor je zijn geweest. Maar je gevoel heeft je duidelijk niet in de steek gelaten, haar lijfje kon niet meer.
Heel erg veel sterkte met het verlies van jouw kleine karaktervolle Mila.

Wat verschrikkelijk voor je Minka! Ik zag dit ook niet aankomen en schrok er van toen ik het hoorde.
Ondanks dat je weet dat je het juiste besluit hebt genomen, moet het verlies en de leegte groot zijn. Ik voel zo met je mee...

Dag lieve Mila...dans op de brug meisje

Een dikke knuffel en heel veel sterkte Minka

Gecondoleerd. Sterkte toegewenst in deze wat mindere periode! Ondanks dat het misschien beter is, blijft het rot om te doen.

Zoals ik op FB al zei; ik schrik hier van!
Nu lees ik het verhaal erbij en schrik ik eigenlijk nog meer.
Al die ontstekingen

Och meis, ik leef met je mee... heel veel sterkte en knuffels

Ik ben erg geschrokken toen ik het gisteren van je hoorde, ik had het ook niet zien aankomen.
Een moedig maar moeilijk besluit, het beste wat je voor Mila kon doen. Het verdriet wordt er niet minder om maar het is goed zo, ze heeft geen pijn meer. Heel veel sterkte met dit verlies!

Heel veel sterkte! Dit is vast heel moeilijk voor je geweest. Ik denk dat Mila je dankbaar is.

Wat zeer onverwacht zeg Nogmaal heel veel sterkte Minka...

Minka nogmaals heel veel sterkte!

Ook hier nogmaals veel sterkte! Hoe gaat het inmiddels met je? Knuffel!

Iedereen bedankt voor het sterkte wensen.

De traantjes komen en gaan. Er is wel een soort van berusting over me heen gekomen. Voor jullie was het onverwacht, maar in december had ik al aangegeven dat ik dacht toen ik naar Hanneke ging dat ik Mila toen zou laten gaan. Hanneke vond haar te goed. De synulox kwam erbij. Van de Synolyux af ging het weer niet goed. Mail naar Hanneke gestuurd met een filmpje van Mila die niet lekker was. Dus weer terug op de Synulox.

Ze ging eventjes wat beter, maar daarna zag ik weer aan Mila dat ze niet happy was. Ik heb vanaf december alleen maar in de twijfel zone gezeten. Dat onderbuik gevoel van wil ik dit voor Mila is niet meer weg geweest.

In deze periode heb ik in het begin onbewust en later steeds bewuster afscheid van haar genomen. Het zien van Mila deed me pijn en op dat moment weet ik dat ik de moeilijke beslissing moet gaan nemen. Ik wilde wel dat Hanneke haar nakeek maar bij het woord vergrote lever, was het moment dat het klaar was met het onderzoek en Hanneke zag dat ook aan me. Ik had ook nog andere filmpjes gemaakt van de dingen die me niet aanstonden bij Mila. Ik wilde Hanneke laten zien van wat ik zag.

Ik waakte ervoor dat Mila nog wat extra's op haar bordje kreeg.

Mila heeft haar rust gekregen en voor mijn gevoel op het moment dat dit moest gebeuren. Kl.t. voor mij, maar dat hoort erbij het houden van en het laten gaan.

Het is wel een vreemd gevoel nu. Geen knuffeltje geven, geen medicijnen en eten meer klaar maken, geen getrippel meer in het buizenstelsel. Het is echt een leeg gevoel nu. De gedachte o ik moet nog Mila ...... komt nog in me op en dan o nee dat hoeft niet meer.

Een beslissing uit liefde genomen, daar kan ik alleen maar veel bewondering voor hebben. Maar juist een fretje wat zoveel verzorging nodig heeft zit in je systeem verankert, dat kunnen veel van ons beamen.
Nogmaals heel erg veel sterkte Minka, Mila en jij waren een mooi stel samen.

En we hebben ook zeker enorm veel van de combinatie Minka en Mila geleerd . Ze zal nooit vergeten worden

Ze bofte maar met zo'n baasje als je, dat alles voor haar overhad. Dikke knuffel

Heel herkenbaar allemaal Minka...de weg naar het afscheid en de leegte erna
Nogmaals veel sterkte!

Ik heb nog een gedicht voor Mila geschreven. Dit doe ik altijd om het een plaatsje te geven:

Hoe ver mag ik gaan
Deze gedachte bleef naast me staan
Uiterlijk, hoe prachtig mooi je ook was
Je innerlijk liep daarmee niet in de pas
Hoeveel mag ik nog op je bordje leggen
Dat kon alleen jij mij zeggen
Je signalen werden me duidelijk
En ik was voor je verantwoordelijk
Het moment dat je bordje voller werd
Dat was het moment dat je levensweg werd versperd
Ik moest afscheid van je nemen
Je ziekte ging je overnemen

Rust zacht Mila

Ik zag het al op Facebook, heel mooi Minka.