OUD EN NIEUW MET KODA
Bang voor vuurwerk of niet bang voor vuurwerk?
Vorig jaar was Koda behoorlijk bang van het vuurwerk, maar dit jaar schrok ze alleen af en toe op van de echt harde knallen dichtbij, maar verder leek ze er geen last van te hebben.
Op Oudjaarsavond om twaalf uur lag ze gewoon lekker opgerold, pootjes in de lucht in d'r mandje te slapen.

Echter toen ik mijn schoenen ging aantrekken om naar buiten te gaan wilde ze toch even kijken wat ik ging doen, maar van het vuurwerk had ze niets.... Tot ik naar het balkon ging.. toen was het huis ineens te klein, was ze heel erg gestressed, krabte aan de bodemplaathoezen en hield me angstvallig in de gaten..
Na een halfuur ben ik maar naar binnen gegaan en heb ik vanaf binnen vuurwerk gekeken. En meteen was Koda ook rustig en wilde ze zelfs loslopen.
Het gekke is dat ze met onweer hetzelfde doet. Het zal haar normaal echt worst wezen of het onweert of niet, maar als ik naar het balkon ga als het onweert is het huis te klein.
Het was net alsof ze zelf niet bang was voor het vuurwerk, maar mij wilde beschermen, net als dat ze mij altijd onder douche vandaan probeert te redden..
Koda kwijt
Zoals ik net al schreef, mocht Koda met Oud en Nieuw loslopen in de huiskamer.. Maar op een bepaald moment werd het wel erg stil.. Ik dacht dat ze was gaan slapen, zoals meestal het geval is als ik haar niet meer hoor..
Ik keek in haar radiatorhangmatje waar ze altijd gaat liggen als ze los is, maar geen Koda..
Misschien was ze toch naar haar hok gegaan? Nee, ook niet..
Dat was erg vreemd want op andere plekken gaat ze nooit slapen..
Ik keek onder de bank.. nee. Onder de kastjes.. nee.
Uiteindelijk had ik elk hoekje en gaatje gehad, maar geen Koda!
Voor mijn geestesoog begonnen beelden op te doemen van een angstig fretje, rennend door de nacht tussen het vuurwerk..
Ik controleerde de achterdeur.. die zat op slot.. Het raam.. ook dicht en op de beveiligingshaken.. De tussendeur.. ook dicht..
Ze kon niet weg zijn! En toch was ze nergens..
Nog een keer alles langslopen.. Geen Koda..
Muziek uit, misschien hoor ik haar.. Maar nee, het blijft stil..
Angst begon me om het hart te slaan.. Ze kon niet weg zijn, maar waar was ze dan??
Uiteindelijk hoorde ik het geluid van een fretje dat zich aan het wassen is.. Wat een opluchting! Ik wist nog niet waar ze was, maar ze kon niet ver weg zijn..
Ik volgde het geluid..
Eerder op de avond had mijn fleeceplaid in de weg gelegen en die had ik in een hoek gegooid ergens achter.. Nooit meer aan gedacht natuurlijk..
Ja hoor, daar kwam een heel slaperig neusje uit het fleeceplaid, gevolgd door een grote gaap, alsof ze wilde zeggen: "Prima plek, voor het eerste dutje van het nieuwe jaar."