Frettenvraagbaak

Sterkte Mette je hebt een goede beslissing genomen.

Arme Shishito Wat waardeloos dat een dier zo'n miserabel leven moet hebben gehad. Je hebt het geprobeerd Mette en helaas. Ik vind ook dat je de juiste beslissing hebt genomen. Maar het blijft kl*te... Neem het jezelf niet kwalijk

Dank. Ik merk dat ik er nog erg aan moet wennen. Het is raar dat ze er maar zo kort was, en nu alweer weg is. Het voelt bijna niet helemaal realistisch dat ze er was, maar dat klinkt ook weer raar want dat heeft ze me wel laten voelen . Het was gewoon zo ontzettend kort.

Sterkte Mette, jammer dat haar tijd bij jou maar zo kort mocht zijn.

Een nare afloop voor jouw inzet om haar nog een fijne tijd te geven; wel erg kort.
Voor Shito een goede beslissing, maar het zal voor jou weer een verwerkingspuntje zijn. Sterkte!

Dank voor jullie woorden dat het ook het juiste moment was. Het blijft zo dubbel voelen met zulke jonge fretten die er ook nog zo mooi uitzien. Heel vreemd.

Ja het blijft meer dan bizar allemaal. Ik zie het hier ook weer met Nash, ogenschijnlijk blakend van gezondheid met mooie vacht en super gewicht maar oh zo ziek als je weet waar je naar moet kijken en wanneer je je kop niet in het zand steekt. Ook van mij nog sterkte, voor Shishito heb je het beste gedaan wat je kon.

Kan me goed voorstellen als het onwerkelijk voelt.
Sterkte!

(berichtje stiekem nog van gisteren) Patou krijgt nu sinds vrijdagavond haar nieuwe medicijn ondansetron. Ik zou verwachten dat een dergelijk type medicijn snel (vrijwel instant) werkt. Ik probeer ook goed te kijken hoe goed ze het nu doet. In het begin dacht ik haar 'plofvachtje' weer wat platter te zien liggen bij het eten van haar Waltham (voor ze aan de brokkenpap begint). Helaas zie ik hem nu wel weer en dat niet alleen, ze spettert ook echt en doet weer moeilijk aan het begin van haar Waltham papje.

(deze wel van vandaag) Vanochtend belde Jeffrey toevallig of ik al wat van het medicijn merkte en bevestigde dat ik inmiddels echt wel de werking moet kunnen zien. Daardoor afgesproken toch vast op plan b over te gaan en haar ook op de synulox te gaan zetten. Ik hoop dat ik haar er nog eventjes door kan slepen voor een paar maanden.

En dat was een nieuw middel tegen de misselijkheid? Had je een eens cerenia geprobeerd bij haar? Dat wil ook nog wel eens wat beter werken dan metocloperamide en kun je er ook gewoon naast geven.
Maar hopelijk slaat de synulox gewoon snel aan.

Niet nieuw, vooral duurder. Te duur om regulier voor te schrijven vond Hanneke, daarom koos ze voor metocloperamide al die tijd. Cerenia heb ik nog nooit geprobeerd. Ik zal het tzt even overleggen en eerst nog even volhouden met de synulox erbij. De combinatie zou mogelijk ook een goede combinatie kunnen zijn ineens zoals ik van Jeffrey begreep.

Cerenia is ook een middel wat ze niet vaak meer voorschrijft omdat het erg duur is. Maar het werkt soms wel beter is mijn ervaring. Dus ik zou het zeker een keer overleggen.

Ik heb nog nooit gehoord van Ondansetron

Ik had het op facebook ook al voorbij zien komen..wat triestig hoe het is gegaan met Shishito. Ik wens je nogmaals veel sterkte toe

Kick schreef:Ik heb nog nooit gehoord van Ondansetron

Is een middel dat vaak gebruikt wordt bij mensen/dieren die chemokuren krijgen

In overleg gestopt met de Ondansetron, ben bijna aan het einde van het potje en had anders nu bij moeten bestellen. Als backup plan hou ik gewoon synulox erin, wat ik echter nog niet ben gaan geven. Ze doet het nu alweer een tijdje goed gelukkig.

Dankje Belinda!

Oh, dat is beter zo, nog even zonder synulox.

Patou is 2 weken geleden ingeslapen. Soms dacht ik dat ze het prima tot de zomer ging volhouden, soms incl. de zomer, en dan weer twijfelde ik of het niet al tijd was.... Het kon per dag en week zo verschillen. Ze kreeg weer een dipje met eten (in eerste instantie weigeren spuitje met waltham + korrels en daarna waltham schaaltje met omeprazole, waarna ze nog een bakje brokkenpap kreeg waar ze dan wel op dook als haar maag eenmaal op gang was). Ik mocht dan nog synulox geven en op de ochtend dat ik begon ging het weer beter.. zul je zien. Maar na 4 dagen begon de dip weer, terwijl de ab dan al had moeten aanslaan eigenlijk om haar maagje weer rustig te maken... Daarmee toch gevraagd of ze nog voor het onderzoek gebruikt kon worden, en dat kon. Haar weefsel wordt dus hopelijk nog functioneel ingezet, waarna ze is gecremeerd.

Het duurde even om wat te verwerken merk ik waardoor ik nu pas hier wat laat horen. Ik heb mijn ritme met Fali weer opgepakt en het gaat weer goed inmiddels. Ik heb een dubbel Ferret Nation deel verkocht die ik niet in die jaren wil laten verpieteren (het rechterdeel van mijn 5 delen aan elkaar, de linker 3 delen zonder schroeven hoop ik mooi te kunnen houden tot die tijd). Die wordt vanavond opgehaald. Weer een stapje verwerking... Ook de nachthokken zijn gereserveerd en Karen kon mijn meto en recovery liquid nog gebruiken dus her en der krijgt alles netjes een 2e bestemming wat ik niet kan of wil bewaren al die jaren.

Dat maakt het telkens ook zo vreselijk moeilijk met fretten, die ups en downs.
Heel veel sterkte Mette, het is allemaal zo snel gegaan dat het ook bijna niet meer te verwerken valt allemaal.

Ja dat is het ook. Niet alleen het verlies van Patou, maar ook het loslaten van de hobby... het laatste meisje... de grote losloopruimte (want Fali speelt buiten en niet op die plek) waar al die jaren zoveel fretten plezier hebben gemaakt... weer een aantal spulletjes...
Zo komt er steeds meer een einde aan.