Lieve Marjan dat Max jouw mannetje was en een deel van je bestaan, was al duidelijk toen hij nog leefde en hij af en toe een dipje had. Dat siert je vind ik, dat je zo begaan bent geweest met hem.
Zijn verlies verwerken kost tijd, vooral voor jou. Koester de herinneringen en als je moet huilen huil, lach als je aan iets grappigs denk. Hij is nu op de regenboogbrug, maar nooit uit jouw
Knuffel