Frettenvraagbaak

Hahaha, hier ook zo hoor
Het zijn gewoon boefjes die fretten!

Ja de eenkennigheid is toch altijd nog net wel iets erger te merken als het om het territorium gaat

Geen bijzondere update! Fali doet het heel erg goed en is al een tijdje een lekkere dikke winterprop. Hij stasht al zijn brokkenpap bakjes steeds in zijn donut en ik trok er zondag bij verschonen een stuk of 12 uit.. Die is als een eekhoorn aan het bewaren voor de winter . Ondanks het openen van de Frettenkliniek gaat hij niet anders dan normaal, dus hij heeft onlangs lokaal (wou Hanneke nog even blijven ontlasten) zijn vaccinatie gekregen en ik heb weer even extra omeprazole korrels besteld voor de feestdagen. Zo komen we het nieuwe jaar wel in, en hopelijk zien we tante Hanneke tot de volgende enting nog niet!

Fijn zeg!
Go Fali

Dat klinkt goed!

Goed om te horen!

Nice!!!

Nou ook maar eens een update dat het allemaal zijn gangetje gaat. Soms heeft hij een minder dagje dat hij wat misselijker is, maar meestal gaat het goed. Het wordt inmiddels wel echt lang dat hij Hanneke niet heeft gezien, maar omdat hij ook een nieuw implantaat moet ga ik liever aan het einde van het jaar dan dat ik nu al ga, en hij einde jaar hier lokaal weer een implantaat erbij krijgt bijv.

Ik had dit weekend weer een breek-momentje. En daar ben ik nog altijd niet helemaal uit. Ik kan soms echt nog even flink tranen krijgen bij het gemis aan mijn oh zo leuke groepje die geen groepje was natuurlijk. Maar oh wat was ik intens gek op Patou, Lenn, Eller en Mhysa, Fé en Koda. De kaarten met de foto's van de vraagbaak zitten nog altijd aan de koelkast vast. De urnen (al dan niet van allen omdat ik alleen de 'turning points' heb laten cremeren, maar Fé en Koda zitten erbij) in de frettenruimte. Mijn 3 verdieping nation die dient als doekenkast, omdat zonder dat alle doeken in de kooien kunnen liggen het helemaal niet in de kasten past... Ik ben er echt wel wat depressief over nog altijd. De enorme VFN stand en dagen voorraad op de werkzolder. De fretteerspulletjes. De nestkooien. De enorme lading carriers want soms had ik ze weleens allemaal tegelijk nodig. De buizen in de losloopruimte. Ik heb geen fut om dingen te gaan opruimen of verkopen en twijfel ook nog altijd of ik dat moet doen. Het doet allemaal veelte veel pijn, ondanks al zolang geleden. Wat een gigantische impact heeft dat zeg...

Gewoon lekker de boel de boel laten hoor en pas gaan opruimen wanneer je er echt aan toe bent. Die kleine wezentjes laten je niet zo makkelijk en snel los he, die ervaring hebben we hier allemaal wel. Maar dat hoeft ook niet, uiteindelijk zullen die gedachten en gevoelens minder pijnlijk worden en kun je gewoon heerlijk met een glimlach op je gezicht aan die lieve fratsen van ze terug denken. En ik spreek echt wel uit ervaring.

Sterkte Mette

Ik snap je helemaal Mette en hang ook nog een beetje in hetzelfde. Gelukkig heb ik nu wel het echte depressieve van me af kunnen zetten, maar het blijft een hele pijnlijke plek...
De tijd zal ons leren hoe verder te gaan. Knuff

Ik denk ook dat de scherpe randjes er vanaf zijn, meestal is dat ook zo en heb ik me er allang bij neergelegd, maar dan soms komt het toch ineens zo omhoog, en dan heftig ook. Die emo momenten zijn allemaal nog wat heviger sinds Charlie er is / hormonen zullen niet helpen .

Het is in elk geval heerlijk om Fali in de tuin te horen mokken en achter me aan de zien hobbelen. Maar ik gun hem wel een baasje waar hij vaker op ontdekking uit kan sinds hij in febr bij Nadine logeerde. Vervelende corona...

Heel begrijpelijk hoor, dat het je soms ineens weer zo kan aangrijpen. Ik denk dat we dat allemaal wel herkennen en het mag ook emoties oproepen want het is ook gewoon erg verdrietig allemaal. Neem rustig je tijd, er komt een dag dat je er aan toe bent om alles op te ruimen. Ooit
Sterkte hoor!

Dank jullie. Dat is een goede om in gedachten te houden ja. De dag dat ik er aan toe ben komt vanzelf.