Frettenvraagbaak

Damn... dit is echt kl*ten

Laat vandaag ook maar gauw voorbij zijn
Ik heb er nog geen enkele voeding in kunnen krijgen, 3 op een rij nu. Vanavond laat nog maar een keer proberen.

Potverdorie, kom op Jess, lekker eten meis!

Nee, Jess, kom op!

Heb je er toch nog wat in gekregen uiteindelijk?

Even trouwens een hersenspinseltje van mij; zou het kunnen dat de aanwezigheid van Lexie zo boven haar hoofd haar toch wat stress geeft en daardoor haar genezingsproces zou kunnen verstoren?
Ze is natuurlijk aardig afgezwakt door de operatie en alles en voelt een andere fret zo in haar directe omgeving misschien nu toch als een bedreiging.
Mocht het enigszins mogelijk zijn voor je zou ik toch eens proberen ze beiden een eigen kooi in een eigen vertrek te geven zolang Jessie nog niet hersteld is. Dat is het proberen wel waard lijkt mij.

Hoe gaat het vandaag met eten?

Geen reactie van Nadine...

Vandaag gaat het redelijk. Gister was een drama dag, daardoor ook weer gewicht verloren.
Vanavond weeg ik haar weer, ik post dat wel vanavond.
Niet echt succes maar ook niet heel slecht vandaag

Nou dat klinkt toch al iets beter, zeker na het filmpje op fb te hebben gezien. Ze is wel lekker vrolijk aan het rondhuppelen
Kom op Jesse...blijven eten muppet!!!

Uiteindelijk was vandaag een goede dag met eten, haar gewicht blijft schommelen.
12-07: 587gram
13-07: 605gram
14-07: 577gram
15-07: 604gram

Aangezien Else vandaag de hele dag hier was hebben we het eten van Jessie eens gefilmd.
Het zijn 3 filmpjes die duidelijk de 3 stappen van het voeden laten zien. De opstart, het eten en de afsluiting.
De snelheid waarmee ik haar voer heeft te maken met de afleiding om haar heen. Je ziet zodra ze een maal aan het eten is, wil ze nog wel door gaan. Zodra ze afgeleid word of teveel tijd krijgt gaat ze moeilijk doen. Aangezien het eten haar veel ongemak bezorgt.


Het opstarten: zeer moeilijk doen, proberen weg te komen, weg draaien en terug trekken.
Ik heb haar heel licht achter haar voorpoten vast, echt tegen haar schouders. Om zo geen druk te zetten op de maag en buikwond.


Bij deze zie je haar misselijkheid langzaam erger worden. Steeds langzamer eten, meer smeren, langere pauzes, veel smakken en uit eindelijk weer draaien en proberen weg te komen.


Een kort einde. Nog even het laatste beetje.
Al met al was dit een zeer goede ronde, er zitten momenten tussen dat ze alleen maar loopt te spartelen en te vechten.
Dan krijg je er echt ook niks in.

Het filmpje wat ik op fb had gezet van Jess kan je zo ongeveer als voorbeeld gebruiken voor wat ik van de week vertelde.
Omdat ze nog zo levendig is, is ze nog niet ingeslapen en krijgt ze nog wat meer tijd. Jess loopt 2x daags zo'n 10minuten, daarna ligt ze te slapen in de stapel dekens naast de bank. Maar waag het niet om naar de keuken te lopen, dan moet ze mee .

Dat eerste filmpje om haar aan het eten te krijgen, dat is lastig zeg. Hopelijk krijgt ze snel weer zin om te eten.

Moeilijk voor haar hoor. Als je over het veloop van de dagen kijkt is ze dan uiteindelijk toch wat aangekomen. Ze heeft nog een lange weg te gaan....arme prul. Ik duim heel hard dat haar wil om te leven sterker zal zijn dan het maagdarm probleem wat ze nu heeft en ze er overheen kan komen.

Go Jessie!

Lastig hoor als ze niet willen eten

Ik zelf zie niet echt een vooruitgang in het gewicht. Ik zie meer enorme schommelingen... Je weegt steeds op hetzelfde moment neem ik aan?

Ze heeft zeker nog een lange weg te gaan en ik vind dat je het goed doet hoor!

Klopt, ik weeg ieder avond voordat ik de laatste voeding doe. Zodra ze maar ook een voeding mist dan gaat haar gewicht meteen al weer naar beneden.
Ik ben heel benieuwd of ze maandag zelf wil eten. Dan start ik met werken en kan ik haar niet meer 4x daags eten geven. Dat word dan 3x daags en mist ze die van 5uur.

Jeetje wat is dat moeilijk aan te zien.. arme Jessie
Duimen dat ze zelf wil gaan eten dan!
En als je probeert een theelepeltje extra in de voeding te doen als je weer gaat werken?
Of krijgt ze dat niet meer weg?

Nee helaas, deze hoeveelheid is al heel moeilijk voor haar.

Damn... heel lastig dit en frustrerend!

Heb zo met Miepie gezeten en ik werd er alles behalve vrolijk van.
Dus ik voel je frustratie en verdriet meid.. het is vreselijk moeilijk!
De angst zit er goed in en ik hoop uit het diepste van mijn hart
dat het goed komt!

Nou om jullie een kleine indruk te geven wat er hier nu allemaal gaande is.
Deze week is er weer veel over en weer gebeld met Hanneke. Om Jessie in te laten slapen.
De reden lijkt me duidelijk,Geen voortgang en alles bij elkaar was het genoeg geweest.
Hiermee werd ingestemd en na veel gepuzzel toch gelukt om voor zaterdag (zowel bij Hanneke als bij mij) tijd te maken om naar de kliniek af te reizen.

MAAR!

Vandaag is maar weer gebleken dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn!
1,5e dag voor de afspraak, daar waar ik al de hele week tegenop keek, werd ik gebeld door Hanneke of ik haar zsm terug wil bellen. Zelfs na sluit was ze nog bereikbaar voor me.
De laatste weken/maanden is Hanneke druk geweest om een nieuw medicijn te ontwikkelen. Een met een pijnstiller die zo zacht is dat zelfs een maagpatiënt het kan verdragen. Hierover was ik op de hoogte maar ik was niet bereid om Jess als proefkonijn te laten gebruiken, het was namelijk toen nog niet duidelijk wat het daadwerkelijke effect zou zijn op langere termijn. Totdat me vandaag gemeld was dat het klaar is en voor Jessie ingezet kan worden!
De fret waarop het getest is gaat echt met sprongen vooruit, dit was ook een ernstig middenoor patiënt.
Hopelijk is het medicijn zaterdag binnen en kunnen we starten.
Natuurlijk weten we niet hoe Jess erop reageert, het kan heel goed gaat maar ook fout gaan. Met 7dagen moet er verschil te merken zijn. Ik verwacht geen wonderen, het enige wat ik hoop is dat de pijnstiller zijn werk doet en dat Jess zelf gaat eten. Meer vraag ik niet.

Dus nieuwe kansen! En geen moment te vroeg