Frettenvraagbaak

Een maand geleden stond ik voor de keus; een ram castreren of een implantaat geven.
Tot nu toe heb ik mijn fretten altijd operatief laten castreren. Voor mij was dat de meest veilige en definitieve oplossing. Bij Baldur, mijn vorige ram, heb ik over een implantaat gesproken met de dierenarts. Toen was ik nog niet echt overtuigd van het voordeel en hoorde ik om mij heen ook nog wel wat negatieve geluiden. Met name over het implantaat bij moertjes was niet iedereen tevreden. Ik zat er toen ook een beetje mee, dat ik het een heel vreemd idee vond om elke twee jaar een lichaamsvreemd voorwerp in het lijf van mijn fret te spuiten en dat te laten zitten voor de rest van zijn leven. Zo veel was er nog niet bekend over de (uit)werking van deze dingen op de lange termijn.

Nu zijn we toch weer twee jaar verder en lijken de resultaten met een implantaat heel hoopgevend. Rammen blijken het hormonaal heel goed en evenwichtig te doen en er is een afname van bijnierproblemen te bespeuren bij rammen met een implantaat. Ook is het nu duidelijk wanneer er eventueel problemen bij een moertje te verwachten zijn bij het plaatsen van een implantaat en ook bij de dames werkt het allemaal goed gereguleerd en probleemvrij op de hormoonhuishouding.
Er is alleen nog geen antwoord op de vraag hoe het lichaam reageert na lange tijd met 'afval' in het lichaam. Tot nu toe lijken er geen problemen te zijn met het levenslang lege hulzen in het lichaam opslaan, maar de ervaringen zijn natuurlijk nog erg recent.

Al met al heb ik met Nix er toch voor gekozen om een implantaat te laten plaatsen. De voordelen die het mogelijk geeft op het gebied van bijnierproblemen is doorslaggevend geweest. Ik heb een fretje gehad met bijnierproblemen en dat is echt niet prettig voor zo'n dier. Bovendien hebben we met Baldur geleerd dat ook een lichte narcose een risico kan zijn en op deze manier kan dat risico vermeden worden.

Toen bij Nix het implantaat werd geplaatst was hij al enige maanden in bronst en had hij ook al gedekt. De eerste twee weken na plaatsing merkte ik slechts hele subtiele verschillen. Na de twee weken leek er dan echt een knopje om te gaan; hij begon minder urine sporen te trekken, werd hij minder drammerig en druk, zijn huid en vacht werden minder vet, zijn geur minder penetrant, werd langzamerhand zindelijk en hij begon interesse te tonen in zijn omgeving en speeltjes werden speelgoed en niet iets 'om op te rijden'. Met het verstrijken van de tijd zie je de teelballen in omvang afnemen.
We zijn nu een maand verder en hij heeft nu nog balletjes van het formaat erwt. Hij trekt helemaal geen urinesporen meer, heeft geen dekneigingen meer, is netjes zindelijk en schoon in de kooi (soms zelfs buiten de kooi), is gericht op spelen, rennen en dansen, zijn vacht begint witter te worden (het is een albino) en hij heeft een lekker frettenluchtje gekregen. Hij was een enorme mokker toen hij hier kwam. Nu mokt hij nog steeds lekker als hij los is, maar het is anders in frequentie. Niet meer het overdreven snelle 'dekrammen mokken' , maar meer het tevreden mokken van plezier. Hij is nu ook duidelijk veel meer op mensen gericht en komt bij je om je uit te dagen tot spelen.

Als ik zo vrij mag zijn hierop te reageren. Mijn frettenmannen hebben sinds 2005 een implantaat. Vijf fretten in totaal. Ik kan er geen kwaad woord over zeggen, bij allemaal niet. Ik heb er toentertijd voor gekozen, omdat ik erin geloofde en omdat ik het belangrijk vind bij te kunnen dragen aan een onderzoek.

Ik maak me eigenlijk niet druk om de lege hulsjes in het lichaam. Een chip is ook niet lichaamseigen en daar zijn bij hond/kat/fret ook weinig problemen mee (daar zijn onderzoeken naar met cijfers etc.). Bij mijn frettenmannen is het implantaat uiteindelijk drie keer gezet: in december van hun eerste jaar, twee jaar later in januari en weer twee jaar later in december. Bij Falkor heeft het implantaat uiteindelijk 2,5 jaar gewerkt toen Falkor overleed.

Van Sjeng heb ik hier de fysieke en gedragsveranderingen bijgehouden: http://defretalshuisdier.nl/gezondheid/ ... implantaat" onclick="window.open(this.href);return false;

Het onderzoek naar het implantaat loopt overigens al sinds 2004. De vraag die nu wel speelt is of het implantaat helpt tegen de vorming van bijniertumoren of alleen de afgifte van hormonen reguleert. Mogelijk het laatste (of een combinatie). Fretten met een implantaat kunnen dus wel vergrote bijnieren hebben, maar ze hebben er geen last van. Er is dus geen verstoorde hormoonhuishouding met alle problemen van dien.

Birgit schreef:Het onderzoek naar het implantaat loopt overigens al sinds 2004.

Is hier ooit wel eens een rapport of eindconclusie over gekomen?

Birgit, ik krijg je site wel te zien maar niet de inhoud....

Bah, stom. Ik zal het nog eens aanpassen!

@Marjan, Hanneke is héél hard aan Nico aan het trekken dat hij bij het symposium met voorlopige conclusies komt, maar hij heeft het razend druk helaas..

Oh dat is jammer, vooral ook voor de mensen die eraan hebben mee gewerkt.

Ik heb er zelf nog steeds een hard hoofd in dat sterilisatie er een oorzaak van zou zijn dat fretten eerder bijniertumoren zouden kunnen ontwikkelen.
Onze Skunky is pas op 5 jarige leeftijd gesteriliseerd en had toen toch al een bijniertumor.
Misschien was zij een uitzondering op de regel maar daardoor heeft de theorie van Nico mij nog steeds niet overtuigt.

Ik ben daar zelf ook wel nieuwsgierig naar. Daar doe je het voor.

Mijn twee mannen hebben ook implantaten. De eerste gezegd in 2007, kon 4 jaar mee, de 2e in 2011 voor zo 2 jaar. De 4 jarige waren er niet meer. Komen die ooit weer nog dat iemand weet eigenlijk of?

Hanneke is er niet enthousiast over Daan, dus zij werkt er niet meer mee. Ik heb er naar gevraagd. De hormoonafgifte bij de vierjarige implantaten geeft een vrij hoge piek het eerste jaar en neemt dan langzamerhand af. Die piek is bij het tweejarige implantaat veel lager, waardoor er een langere gelijkmatigere hormoonafgifte is. Dat is beter, want pieken in deze hormonen geven weer problemen bij het functioneren van andere hormonen.

Ik kan ook nog niets lezen op de site Birgit...

Marjan schreef:Ik heb er zelf nog steeds een hard hoofd in dat sterilisatie er een oorzaak van zou zijn dat fretten eerder bijniertumoren zouden kunnen ontwikkelen. Onze Skunky is pas op 5 jarige leeftijd gesteriliseerd en had toen toch al een bijniertumor. Misschien was zij een uitzondering op de regel maar daardoor heeft de theorie van Nico mij nog steeds niet overtuigt.

Ik ben het eigenlijk anders gaan zien, mede gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Ik spreek hierbij alleen over mannelijke fretten, aangezien ik geen ervaringen heb met de dames. Daarbij is het implantaat ook alleen geregistreerd voor mannelijke fretten en reuen (hond). Het wordt ook gebruikt voor katten, vrouwelijke dieren en zelfs voor cavia's, maar daar is het niet voor geregistreerd.

De theorie dat bijniertumoren voorkomen worden door het zetten van een implantaat, dat betwijfel ik ook. Bij twee van mijn vier mannen voelde/zag Hanneke bij sectie een ontaarde bijnier. Toch blijf ik absoluut aanhanger van het implantaat, omdat:
1. Een castratie is een ingrijpende, medische ingreep. Niet zozeer de ingreep zelf, maar wel het effect bij de dieren. Er is geen aanmaak van hormonen meer, terwijl voor een fret de hormonen van alles regelen, soms wel maanden achter elkaar. Dit is voor mij vooral een ethische overweging: een castratie is echt een ingreep, een implantaat 'voelt' natuurlijker.
2. Ik heb alleen positieve ervaringen met het implantaat. Bij alle fretten werkte het na 6 weken optimaal, de fretten bleven mooi, leuk, lief en aardig en na de twee voorspelde jaren begon het implantaat uit te werken.
3. Last but not least: ik zie het implantaat niet als alternatief voor castratie, maar als alternatief voor het behandelen van bijnierproblemen. De eerste twee implantaten worden gezet als alternatieve castratie, degene die erna gezet worden, zorgen ervoor dat de bijnieren 'onder controle' blijven. Ik hoef me dus geen zorgen te maken dat mijn fret bijnierproblemen krijgt en hoef ook niet te gaan behandelen (vaak ga je pas behandelen bij symptomen: dus als er al bijnieractiviteit is). Natuurlijk kan ik ook vanaf 5 jaar preventief een implantaat laten zetten, maar dan vind ik het wel zo makkelijk om daar op jongere leeftijd mee te beginnen. Dan is een operatie ook niet nodig.

Er is al genoeg waar een fret ziek van kan worden en mijn vier andere fretten hebben van alles gehad voor ze overleden, maar geen enkele fret had bijnierverschijnselen.

Goed overzicht van de werking van een implantaat Birgit.

En als preventief middel tegen bijniertumoren vind ik het implantaat zeker geschikt, wij hebben bij vier fretten dat ook uiteindelijk op oudere leeftijd gedaan, dus voordat zij symptomen kregen van eventuele bijniertumoren.
Alleen ook weer bij (2 van de 3) vrouwtjesfretten heb ik een gedragsverandering gezien waarbij ik vermoed dat dit wel eens met het implantaat te maken zou kunnen hebben. En deze gedragsverandering bestond uit vage klachten, zien dat ze niet lekker in hun vel zitten maar klinisch niets kunnen vinden en nerveus gedrag.
Bij Lana heb ik dus uiteindelijk het volgende implantaat niet laten zetten en verdwenen ook die gekke gedragingen.
Dus de vrouwen reageren er duidelijk dus toch heel anders op dan de mannen.

Ik begrijp uit dit verhaal dat de balletjes niet compleet verdwijnen Birgit?

misschien inmiddels wel? die bij mijn mannen zie ik niet

Nou de ballen verdwijnen eigenlijk niet, maar worden wel zo klein dat je ze amper nog ziet. Deze foto is van 7 weken na het implantaat, inmiddels zie je de ballen van Sjeng véél minder goed nog. Maar de update gaat niet verder

Er is nog wel "iets" wat er bij gecastreerde fretten niet is, maar het is een stuk minder dan op de foto van 7 weken.

Eigenlijk zoiets als bij een volle ram buiten de bronsttijd dus?

Poeh die kom ik niet zo vaak tegen . Meestal zijn ze dan al gecastreerd.. ik kan wel eens kijken of ik een foto van Sjeng kan maken.

Overigens overweeg ik om bij Sjeng het implantaat gewoon uit te laten werken om eens te kijken hoe lang het werkzaam is, maar ook of en hoe hanteerbaar hij is als hij ongecastreerd is. Hij zit toch alleen en buiten.

Dat allerlaatste zinnetje klinkt wel heel sneu....

Oh zo bedoelde ik het niet . Bedoelde meer dat er geen andere fretten zijn die last van hem hebben en ook als hij enorm zou gaan stinken, hoeven wij niet in de tuin te gaan wonen

Weet ik