Pas op met deuren!
Geplaatst: 23 jun 2013 14:45
In een ander topic schreef ik al over mijn kleine Kwibus.
Ik zag haar bij een zwerver die een nestje jonge fretjes had, en daarmee in een boodschappenwagentje door de stad heenreed.
Ik had thuis nog een extra carrier staan en eten voor het moertje (brokjes en Waltham), en heb dat toen aan hem gegeven, want het lot van deze fretjes ging me echt aan het hart.
En toen kwam de dag waarop Bert vond dat de pups groot genoeg waren om een baasje te vinden, en ik zag al dat die hoogstwaarschijnlijk niet erg goed terecht zouden komen.
Dus heb ik toen Kwibus genomen, ook al was het veel te jong.
Maar ik had thuis nog een fretje dat ziek was, en kon er nou eenmaal niet meer huisvesten zonder dat dat problemen op zou gaan brengen.
Afijn Kwibus ging dus mee naar huis en ze was echt piepklein; ze paste met gemak in 1 hand.
Maar wat was ze een persoontje!
Alles moest eraan geloven en dan bedoel ik: Ze beet zich overal in vast, net een piranha!
En s'ochtends begon ze als ze alleen in de kooi zat te schreeuwen, hetgeen ik echt vreselijk vond.
Ik was de hele dag met dat kleintje bezig, en begon echt een band met haar te krijgen.
De 1e week zat ze overdag's in een box waar ze niet uit kon maar dat lukte haar de 2e week dus wel. En ze liep me steeds meer achterna.
Tot op een dag mijn hondje Loedertje de tuin in wilde.
Ik maakte voor haar de deur open, en Loedertje ging naar buiten en toen kwam er een windvlaag die de deur met een klap dichtsloeg.
En arme Kwibusje die aan de scharnierkant van de deur stond (zonder dat ik dat wist of gezien had) kwam er met haar koppie tussen te zitten.
Ze was op slag dood
Nou je zult wel begrijpen dat mijn wereld toen instortte, ook omdat ik dacht toch altijd zo goed op mijn fretjes te letten....
Ik zie nu wel in dat het een ongeluk was, maar blijf me er toch schuldig om voelen.
Als er nu een deur opengaat kijk ik eerst waar mijn meiden zijn, en til ze op of zet ze in de kooi.
En anders blijft de deur dicht, ook al staat er bezoek aan de deur.
Ik wil met dit verhaal dus eigenlijk iedereen waarschuwen voor tegen over elkaar openstaande ramen of deuren, die voor een flinke windvlaag kunnen zorgen, zeker nu het weer zomer is.
En eigenlijk voor deuren in het algemeen.
We weten allemaal hoe nieuwsgierig onze fretjes zijn, en dat we werkelijk alles van ze kunnen verwachten.
Dus pas goed op je fretje: ze zijn vlug, klein en makkelijk over het hoofd te zien.
Dit was Kwibus en ik hoop dat haar verhaal ervoor zal zorgen dat dit geen ander fretje zal overkomen
Ik zag haar bij een zwerver die een nestje jonge fretjes had, en daarmee in een boodschappenwagentje door de stad heenreed.
Ik had thuis nog een extra carrier staan en eten voor het moertje (brokjes en Waltham), en heb dat toen aan hem gegeven, want het lot van deze fretjes ging me echt aan het hart.
En toen kwam de dag waarop Bert vond dat de pups groot genoeg waren om een baasje te vinden, en ik zag al dat die hoogstwaarschijnlijk niet erg goed terecht zouden komen.
Dus heb ik toen Kwibus genomen, ook al was het veel te jong.
Maar ik had thuis nog een fretje dat ziek was, en kon er nou eenmaal niet meer huisvesten zonder dat dat problemen op zou gaan brengen.
Afijn Kwibus ging dus mee naar huis en ze was echt piepklein; ze paste met gemak in 1 hand.
Maar wat was ze een persoontje!
Alles moest eraan geloven en dan bedoel ik: Ze beet zich overal in vast, net een piranha!
En s'ochtends begon ze als ze alleen in de kooi zat te schreeuwen, hetgeen ik echt vreselijk vond.
Ik was de hele dag met dat kleintje bezig, en begon echt een band met haar te krijgen.
De 1e week zat ze overdag's in een box waar ze niet uit kon maar dat lukte haar de 2e week dus wel. En ze liep me steeds meer achterna.
Tot op een dag mijn hondje Loedertje de tuin in wilde.
Ik maakte voor haar de deur open, en Loedertje ging naar buiten en toen kwam er een windvlaag die de deur met een klap dichtsloeg.
En arme Kwibusje die aan de scharnierkant van de deur stond (zonder dat ik dat wist of gezien had) kwam er met haar koppie tussen te zitten.
Ze was op slag dood
Nou je zult wel begrijpen dat mijn wereld toen instortte, ook omdat ik dacht toch altijd zo goed op mijn fretjes te letten....
Ik zie nu wel in dat het een ongeluk was, maar blijf me er toch schuldig om voelen.
Als er nu een deur opengaat kijk ik eerst waar mijn meiden zijn, en til ze op of zet ze in de kooi.
En anders blijft de deur dicht, ook al staat er bezoek aan de deur.
Ik wil met dit verhaal dus eigenlijk iedereen waarschuwen voor tegen over elkaar openstaande ramen of deuren, die voor een flinke windvlaag kunnen zorgen, zeker nu het weer zomer is.
En eigenlijk voor deuren in het algemeen.
We weten allemaal hoe nieuwsgierig onze fretjes zijn, en dat we werkelijk alles van ze kunnen verwachten.
Dus pas goed op je fretje: ze zijn vlug, klein en makkelijk over het hoofd te zien.
Dit was Kwibus en ik hoop dat haar verhaal ervoor zal zorgen dat dit geen ander fretje zal overkomen
