Frettenvraagbaak

Het verhaal van Nix is gecompliceerd. Er is geen 100% zekerheid dat hij DIM heeft gehad, omdat er geen weefsel is onderzocht. Dat is de enige manier om onomstotelijk bewijs te verkrijgen dat het om deze nare ziekte gaat.

Nix werd op een ochtend wakker met een redelijk grote harde bult net achter zijn rechterschouder, bovenop de rug.

In eerste instantie werd er door de dierenarts gedacht dat het een insectensteek kon zijn. Hij was die dag ook verder vrolijk en at goed.
De volgende ochtend zat de bult er nog steeds, in dezelfde omvang. Nix was toen niet lekker. Sloom en slaperig, een beetje knijpoogjes en zijn snorharen strak naar achteren. Er werd besloten om een naaldbiopt te halen uit de bult. Daar kwam onder de microscoop niet een duidelijk beeld naar voren. Wel wat ontstekingscellen. Het biopt werd opgestuurd voor verder onderzoek. Hij kreeg twee antibiotica spuiten en mocht naar huis.
Binnen een paar uur erna kreeg Nix koorts en werden zijn lymfeklieren enorm groot. Die in zijn rechter oksel zo groot als een duivenei, hard en pijnlijk. De overige klieren zo groot als knikkers. Hij kreeg pijn in zijn lijf en hij viel om van achteren. Het leek of zijn achterpootjes niet meer goed mee konden komen. Gewoon eten wilde hij niet meer, maar waltham wilde nog wel. Gedurende de nacht bleef de koorts maar stijgen, werd hij steeds pijnlijker en lag hij in een vreemde uitgestrekte houding. Hij kon met veel moeite nog zelf overeind komen. Als ik hem wilde helpen of oppakken kreunde en piepte hij van de pijn. Zijn achterlijf en rug waren bijzonder pijnlijk geworden. Hij kreeg nog weer antibiotica injecties.

Bij de dierenarts de volgende ochtend, werd besloten om de bult te opereren. Mogelijk was het een abces, omdat hij zo ziek geworden was. Het materiaal werd onder de microscoop bekeken en klaar gemaakt om opgestuurd te worden voor onderzoek. Er zaten ontstekingscellen in, maar het was geen abces. Het was een harde massa en zat vergroeid aan het bot. De dierenarts dacht dat het mogelijk cancereus zou kunnen zijn, omdat het er vreemd uitzag, maar verklaarde niet waarom hij zo ziek aan het worden was.

Direct na de operatie ging Nix heel hard achteruit. Zijn koorts steeg tot boven de 40.5 gemiddeld en wilde niet meer zakken. Hij reageerde op geen enkele antibiotica en ook niet op prednison. Hij werd zieker en zieker. Zijn ademhaling werd vreemd, zijn hartslag was erg versneld, hij kreeg last van vochtophopingen op verschillende plekken in zijn lijf, waaronder rond zijn ogen en wangen en onder zijn buik. Zijn urine en ontlasting werden groen. Zijn milt werd enorm van omvang. Hij had vooral heel veel pijn. Daar heeft hij meerdere malen morfine voor gekregen, maar ook dat scheen geen verlichting te geven. Hij kon niet meer slikken, begon wat te kwijlen en druppelen uit zijn neus. Door de constante hoge koorts had hij steeds vochtinfusen nodig en hij kreeg nog steeds medicijnen per injectie. Hij reageerde echter nergens op. We wisten niet wat er met hem aan de hand was. Het leek een onverklaarbare sepsis...maar ook weer niet.

Uiteindelijk werd hij steeds bleker, zijn koorts bleef boven de 41 graden, was hij zo ziek en had hij zo veel pijn dat we hem hebben laten gaan. Het lukte maar niet om hem beter te krijgen.

Dit alles is gebeurd in een tijdsbestek van 5 dagen, vanaf het ontdekken van de bult, tot zijn einde. Door een samenloop van omstandigheden werd er ook pas na zijn overlijden over DIM gesproken, naar aanleiding van het bloedbeeld en de symptomen. Helaas was er toen geen mogelijkheid meer tot weefselafname om het 100 % zeker te weten.

Het was een horrorstrijd. Wat me vooral bij blijft is de verschrikkelijke pijn die hij heeft gehad. Zijn mekkeren van pijn als hij opgetild en behandeld moest worden.....

Wat een vreselijk ziektebeeld Karen en wat is het inderdaad snel gegaan.

Heb het met kippenvel zitten lezen, je noemt het met recht een horrorstrijd...

Wat een oneerlijke strijd, echt een horror inderdaad.

Wat vooral erg frustrerend was, was dat we er gewoon niet achter kwamen wat er nu aan de hand was er is contact met verschillende dierenartsen, ook Utrecht, geweest. De bult was onverklaarbaar, maar vooral ook zijn plotselinge ernstige ziek zijn, de pijn...hij reageerde ook totaal niet op alle verschillende soorten medicijnen die toegediend werden.

Inderdaad afschuwelijk Karen, je voelt je zo machteloos als je maatje zoveel pijn heeft en nergens op reageert
Het is zeker heel hard gegaan en je had geen andere keus dan Nix uit zijn lijden te verlossen, maar het blijft vervelend dat je niet zeker weet wat hem mankeerde. Hopelijk kun je dit uiteindelijk toch een plekje geven.

Vreselijk om dit mee te moeten maken... Arme Nixie

Het is en blijft vreselijk als zoiets met je fretje gebeurt, en dat je weet dat hij zo ontzettend veel pijn heeft
En in zo'n kort tijdsbestek...
Je hebt er goed aan gedaan om hem in te laten slapen Karen, want je wilt je fretje niet zien lijden.

Vreselijk dit, het zien dat je fretje zo een pijn heeft en nergens op reageert doet jezelf ook pijn.
Jullie hebben gedaan wat je kon, ik bewonderde de manier waarop jullie ermee omgingen en wat je niet allemaal geprobeerd hebt. Helaas was dit niet te winnen.
Ongelofelijk hoe snel dit is gegaan......arme Nixje.

O wat lijkt me dit naar om mee te maken Karen! Wat is dat snel gegaan en ik kan me de machteloosheid zo voorstellen! Bah, wat erg!

Karen
sorry dat ik dit topic omhoog schop, maar vroeg me af of je inmiddels zeker weet dat Nix DIM had?
Met de kennis die je nu hebt bedoel ik dan.

Wat is DIM?

Waarschijnlijk een auto immuun ziekte: http://www.frettenvraagbaak.nl/forum/vi ... f=24&t=207" onclick="window.open(this.href);return false;

Nee Ray, daarvoor was uitgebreid pathologisch onderzoek nodig geweest en daar was de da toen niet tot bereid. Helaas was Hanneke net op vakantie toen dit zich allemaal afgespeeld heeft.
Het blijft een vraagteken...een waarschijnlijkheid diagnose

Mijn oog viel ineens weer op dit topic en kon er even niet uit halen, hoe en wat.