Kovu 21 april 2007 - 28 maart 2014
Geplaatst: 30 mar 2014 16:02
Lieve Kovu
Wie had dat kunnen bedenken... dat jij vlak na Saru ook mij zou verlaten en onderweg ging naar de Regenboogbrug.
Ik wilde fretjes, en ik kwam bij Rebekka terecht. Ik had de luxe dat ik eerste keuze had uit het nestje. Ik vond jou en je broer op de foto's heel schattig. Met jullie witte voetjes. Jullie waren de enige witvoetjes uit het nest. Toch veroverde jij mijn hart. Jouw koppie was op dat moment iets groter dan je lichaam. Geweldig. Opgevoed met prooi, tsjah.. daar wist je wel raad mee, je ging er zelfs mee slapen!
Je bent eigenlijk altijd een makkelijke fret geweest. Je vond iedereen leuk, het maakte jou niet uit. Aandacht was aandacht. Bij mijn ouders thuis heb je wat trappen op en af gerend. Keigoed was je erin. Dat je nooit naar beneden gestuiterd ben vind ik een raadsel, zo snel holde je soms die trap af. Spelen vond je allemaal super leuk. Toen je wat ouder werd vond je al dat kleine materiaal niet zo spannend meer. Maar kraakslurven, de pluchen slurf, het labyrinth en de Sander, tsjah, dat bleef toch wel echt fantastisch
Je kon echt heerlijk ongegeneerd liggen slapen, ik kon er echt uren naar kijken.
Ik heb met jou eigenlijk niet zo heel veel te stellen gehad. Natuurlijk had je een eigen willetje en liep ik soms te mopperen... maar ag dat hoort er allemaal bij toch? Toen we gingen verhuizen had je echter wel een actie bedacht. Wat vond je het toch leuk om op mijn tv kast te klimmen. Ik niet... eerst duwde je jezelf omhoog tussen de kast en de muur. Ik heb toen de tv kast wat naar voren gezet, toen ging dit niet meer. Hier was je het overduidelijk niet mee eens, dan verzon je toch gewoon wat anders? Wat kon jij soms geniaal zijn in je plannetjes...
Rustig ontbijten was er met jou niet bij. Wat van mij was, was ook van jou vond je. Dus mijn beker wilde je hebben, mijn schaaltje yoghurt, mijn bordje met beschuit. Het was iedere dag een uitdaging om te ontbijten. Mijn ontbijt was jouw ontbijt toch?
Je kreeg een paar jaar geleden staar. Ik helemaal in de stress naar Hanneke, volgens mij heb jij dat nooit gesnapt. Je had er totaal geen last van, dus waar ik me zo druk om maakte?
Vorig jaar kreeg je maag darm problemen. Je mocht toen helaas geen prooi meer. Wat vond ik dat zielig, want je was er echt dol op. Nee je moest op de brokkenbrij. Wat een drama was dit om je erop te krijgen, maar ik snap het wel hoor. Wie wil nou gepureerde zooi als er overheerlijke muizen zijn? Uiteindelijk ben je dit toch wel gaan eten, omdat je ook bijna geen brokjes at. Helaas kreeg je ook last van insulinomen en hiervoor ben je geopereerd. Hanneke heeft toen ook gelijk 1 bijnier verwijderd, want die was uitzonderlijk groot. Zeker voor een fret met een implantaat.
Daarna knapte je eigenlijk zo snel op. Je gedroeg je weer als een jonge god! Helemaal geweldig. Na het overlijden van Saru heb ik je flink geknuffeld. Dit vond je maar niks, knuffelen was zonde van de tijd. Lekker lopen, dat deed je veel liever. Vlak daarna wilde je ineens niet meer eten. Zelfs geen waltham. Bij mij gingen gelijk alarmbellen rinkelen, want jij was dol op waltham. Zelfs van water werd je misselijk. Een paar dagen later zaten we bij Hanneke. Je was ook een stuk slomer geworden. Hanneke vertelde dat je een erg grote harde milt had en je lever voelde absoluut niet goed. Daarbij kwam uit de urinetest een hoge waarde waaruit bleek dat je lever niet goed zijn werk deed en ze vond je wat gelig. De conclusie was niet goed, het ging slecht met je. Hoe moeilijk ook, ik heb op dat moment voor jou gekozen mannetje. Het ging niet, beter worden kon je niet. Ik wilde je niet verder pesten met onderzoeken terwijl je toch niet beter zou worden. Ikheb dan ook afscheid van je moeten nemen, veel te snel en onverwacht.
Lieve Kovu
nooit meer knuffelen met jou terwijl je hier eigenlijk geen tijd voor had
nooit meer een fret die me overal naar toe volgt
nooit meer de blik in jouw oogjes van 'mens schiet eens op, ik wil eruit'. Je kon zo lang blijven 'staren' dan. Dat kon ik niet negeren
nooit meer dat gedoe met ontbijten... met wie moet ik dit nu delen?
Het is erg stil nu in huis.
Ook jou mis ik heel erg, maar dit was beter. Ik had je liever nog heel lang bij mij gehad maar dat kon niet. Hopelijk kan je nu weer lekker muisjes eten op de brug. Je bent er nog steeds dol op, want ik had je laatst nog paar muisjes gegeven... Ssssttttt ons geheimpje
Dag lief mannetje, ook tot ziens.
Wie had dat kunnen bedenken... dat jij vlak na Saru ook mij zou verlaten en onderweg ging naar de Regenboogbrug.
Ik wilde fretjes, en ik kwam bij Rebekka terecht. Ik had de luxe dat ik eerste keuze had uit het nestje. Ik vond jou en je broer op de foto's heel schattig. Met jullie witte voetjes. Jullie waren de enige witvoetjes uit het nest. Toch veroverde jij mijn hart. Jouw koppie was op dat moment iets groter dan je lichaam. Geweldig. Opgevoed met prooi, tsjah.. daar wist je wel raad mee, je ging er zelfs mee slapen!
Je bent eigenlijk altijd een makkelijke fret geweest. Je vond iedereen leuk, het maakte jou niet uit. Aandacht was aandacht. Bij mijn ouders thuis heb je wat trappen op en af gerend. Keigoed was je erin. Dat je nooit naar beneden gestuiterd ben vind ik een raadsel, zo snel holde je soms die trap af. Spelen vond je allemaal super leuk. Toen je wat ouder werd vond je al dat kleine materiaal niet zo spannend meer. Maar kraakslurven, de pluchen slurf, het labyrinth en de Sander, tsjah, dat bleef toch wel echt fantastisch
Je kon echt heerlijk ongegeneerd liggen slapen, ik kon er echt uren naar kijken.
Ik heb met jou eigenlijk niet zo heel veel te stellen gehad. Natuurlijk had je een eigen willetje en liep ik soms te mopperen... maar ag dat hoort er allemaal bij toch? Toen we gingen verhuizen had je echter wel een actie bedacht. Wat vond je het toch leuk om op mijn tv kast te klimmen. Ik niet... eerst duwde je jezelf omhoog tussen de kast en de muur. Ik heb toen de tv kast wat naar voren gezet, toen ging dit niet meer. Hier was je het overduidelijk niet mee eens, dan verzon je toch gewoon wat anders? Wat kon jij soms geniaal zijn in je plannetjes...
Rustig ontbijten was er met jou niet bij. Wat van mij was, was ook van jou vond je. Dus mijn beker wilde je hebben, mijn schaaltje yoghurt, mijn bordje met beschuit. Het was iedere dag een uitdaging om te ontbijten. Mijn ontbijt was jouw ontbijt toch?
Je kreeg een paar jaar geleden staar. Ik helemaal in de stress naar Hanneke, volgens mij heb jij dat nooit gesnapt. Je had er totaal geen last van, dus waar ik me zo druk om maakte?
Vorig jaar kreeg je maag darm problemen. Je mocht toen helaas geen prooi meer. Wat vond ik dat zielig, want je was er echt dol op. Nee je moest op de brokkenbrij. Wat een drama was dit om je erop te krijgen, maar ik snap het wel hoor. Wie wil nou gepureerde zooi als er overheerlijke muizen zijn? Uiteindelijk ben je dit toch wel gaan eten, omdat je ook bijna geen brokjes at. Helaas kreeg je ook last van insulinomen en hiervoor ben je geopereerd. Hanneke heeft toen ook gelijk 1 bijnier verwijderd, want die was uitzonderlijk groot. Zeker voor een fret met een implantaat.
Daarna knapte je eigenlijk zo snel op. Je gedroeg je weer als een jonge god! Helemaal geweldig. Na het overlijden van Saru heb ik je flink geknuffeld. Dit vond je maar niks, knuffelen was zonde van de tijd. Lekker lopen, dat deed je veel liever. Vlak daarna wilde je ineens niet meer eten. Zelfs geen waltham. Bij mij gingen gelijk alarmbellen rinkelen, want jij was dol op waltham. Zelfs van water werd je misselijk. Een paar dagen later zaten we bij Hanneke. Je was ook een stuk slomer geworden. Hanneke vertelde dat je een erg grote harde milt had en je lever voelde absoluut niet goed. Daarbij kwam uit de urinetest een hoge waarde waaruit bleek dat je lever niet goed zijn werk deed en ze vond je wat gelig. De conclusie was niet goed, het ging slecht met je. Hoe moeilijk ook, ik heb op dat moment voor jou gekozen mannetje. Het ging niet, beter worden kon je niet. Ik wilde je niet verder pesten met onderzoeken terwijl je toch niet beter zou worden. Ikheb dan ook afscheid van je moeten nemen, veel te snel en onverwacht.
Lieve Kovu
nooit meer knuffelen met jou terwijl je hier eigenlijk geen tijd voor had
nooit meer een fret die me overal naar toe volgt
nooit meer de blik in jouw oogjes van 'mens schiet eens op, ik wil eruit'. Je kon zo lang blijven 'staren' dan. Dat kon ik niet negeren
nooit meer dat gedoe met ontbijten... met wie moet ik dit nu delen?
Het is erg stil nu in huis.
Ook jou mis ik heel erg, maar dit was beter. Ik had je liever nog heel lang bij mij gehad maar dat kon niet. Hopelijk kan je nu weer lekker muisjes eten op de brug. Je bent er nog steeds dol op, want ik had je laatst nog paar muisjes gegeven... Ssssttttt ons geheimpje
Dag lief mannetje, ook tot ziens.
En wat een ongelofelijke moeilijke en zware keus weer Daan. Maar je hebt de juiste keus gemaakt, voor hem...
