Frettenvraagbaak

In dit topic kun je verschillende ervaringen lezen van onze forumleden met betrekking tot lymfoom bij de fret. Elk verhaal geeft een beeld van de verschillende symptomen, de uiteindelijke behandeling en het resultaat.

Dit topic heeft als doel een volledig beeld te geven over deze bepaalde aandoening en vooral om de ervaringen in de praktijk met jullie te delen. Reageren is daarom niet mogelijk. Heb je een fret met lymfoom of heb je hierover een vraag, open een eigen topic en geef een duidelijke topictitel en omschrijving van de klacht(en).

Mocht jij zelf een ervaring hebben hiermee die toch weer even net iets anders is dan genoemd en wil je een aanvulling geven op dit verzameltopic, benader dan een van de Frettenvraagbaak teamleden.

Lymfoom bij Aramis

Aramis was een fretje uit een laboratorium. Samen met twee broertjes is hij bij mij komen wonen. Vanaf het begin heeft hij ernstige Helicobacter ontsteking gehad, chronische oorontsteking en was hij corona positief bevonden. Ondanks de maag/darmklachten deed hij het goed. Het was een speels, ondeugend maar vooral heel lief fretje,wat veel tijd nodig heeft gehad om mensen te leren vertrouwen. Na verloop van een aantal maanden was hij mooi in conditie gekomen, had een volle glanzende vacht en een lekker rond buikje.

Op een dag, bij een van de controles voelde ik twee bobbeltjes voor bij zijn schouders. Bij een volgend bezoek aan de dierenarts, een week later liet ik het voelen. Er kon niet iets bijzonders van gemaakt worden en aangezien hij aardig wat vetreserve had gekregen en zijn bloedwaardes voor zijn doen in orde bleken te zijn, keken we het even aan. Hij liet verder geen symptomen zien en was goed aktief. Binnen een maand had hij er een knobbeltje in zijn hals, onder bij zijn kaak bij gekregen. Deze voelde hard aan, maar zat wel los. Je kon het heen en weer bewegen. Ik maakte een afspraak voor de week erna bij mijn vaste dierenarts. In die paar dagen wachttijd kwam er nog een knobbeltje bij aan de andere kant bij zijn kaak en een paar kleinere zachte knobbeltjes bovenop zijn nek. De eerste was al verdubbeld in omvang.

Bij de dierenarts werd er een biopt afgenomen en bloed geprikt. De bloedwaardes bleken ongeveer gelijk te zijn met zijn eerdere waardes. Hij at prima, was mooi op gewicht, had een prachtige vacht en speelde dat het de lieve lust was. De dierenarts dacht dat het wel eens een ontsteking of verstopping van de speekselklieren zou kunnen zijn, of een tumor vanuit de speekselklieren. Hij was te goed om aan lymfoom te denken en het bioptmateriaal zag er 'stroperig' uit. Hij leek er totaal geen last van te hebben. De kleinere knobbeltjes op zijn nek waren ineens verdwenen, maar er waren wel kleine knobbeltjes in zijn liezen, lymfeknopen die opgezet waren. Dat kon met zijn algehele conditie te maken hebben.
Na enkele dagen kwam de verassende uitslag...lymfoom. Erg onverwacht, omdat hij verder helemaal geen symptomen liet zien van een fretje met lymfoom.

Aramis heeft tot de laatste uren aan toe heerlijk gespeeld, goed gegeten en er heel mooi uitgezien. Het is wel heel erg snel gegaan. We hebben hem uiteindelijk in laten slapen, omdat de tumoren zo groot waren geworden, dat hij zijn kop helemaal niet meer kon draaien en zijn kaken niet meer fatsoenlijk kon openen. Hij at nog wel met smaak en ik heb niet het idee dat hij er ooit pijn aan gehad heeft.

Kira kreeg lymfoom

Kira kwam bij ons wonen toen zij een paar maanden oud was. Ze was een pinnig klein wildkleur dametje die, zo klein als dat ze was, alle frettenmannen makkelijk de baas kon.
Qua gezondheid ging het haar voor de wind, het bleef altijd enkel bij de vaccinatie en verder mankeerde zij nooit wat.

Toen zij op zeven jarige leeftijd wat rustiger werd en veel meer sliep als dat wij van haar gewend waren schreven wij dat eerst toe aan ouderdomsverschijnselen.
Maar toen zij wel erg rusteloos werd en ook begon af te vallen en slechter at vonden we het toch wel tijd worden voor een onderzoek door onze dierenarts. Ze was duidelijk zichzelf niet meer ook al waren de klachten vaag en onduidelijk.
De arts hoorde ons verhaal aan en zou op ons verzoek een bloedonderzoek doen. Daarvoor zou Kira een lichte gasnarcose krijgen. Ze werd meegenomen en niet veel later vroeg de arts ons even mee te komen naar de behandelkamer.
Kira lag nog aan de gasnarcose en er was nog geen bloed afgenomen. De arts liet zien waarom zij ons geroepen had, Kira had twee verdikkingen links en rechts van haar nek en ook onder haar okseltjes waren bulten te voelen.
De arts sprak haar bevindingen uit, Kira had lymfoom. Een onbehandelbare vorm van lymfekanker.

Daar sta je dan, je opeens doodzieke fret op de behandeltafel nog onder narcose en de vraag van de arts of het wel eerlijk is tegenover haar om haar weer te laten ontwaken. Van het een op andere moment wordt er dan een beslissing van je verwacht. Uiteindelijk hebben we toch de zware keuze gemaakt en Kira is vredig ingeslapen.

Op haar plotselinge dood te verwerken heb ik kort daarna een olieverf-collage van haar gemaakt:

Lymfoom bij Mantas

In 2005 kwam ik regelmatig bij Hanneke van de Frettenkliniek. Ik had toen vier fretten, waarvan er (uit mijn hoofd) drie onder behandeling waren bij Hanneke. Alleen Mantas, de jongste van het stel, had niks. Mantas was drie jaar oud en ik had hem als pup uit een opvang gehaald. Hij was met 5 weken op internet aangeboden en een opvang had het nest toen opgehaald. Of zijn vroegtijdige dood daarmee te maken heeft, ik weet het niet. Maar soms vraag ik het me wel af.

Enfin, Mantas deed het prima. Het was april, dus hij was volop aan het verharen. Toch vond ik hem in het weekend iets rustiger dan normaal en hij leek ook afgevallen te zijn. Ik had toentertijd een 'hotline' met Hanneke vanwege mijn andere fretten, dus ik besloot een bezoekje te brengen met Mantas. Zij heeft bloed geprikt en het resultaat was slecht. Er waren heel veel witte bloedlichaampjes (afweerstoffen). En hoewel hij er goed uitzag, was er binnenin iets mis. We besloten dat Mantas die nacht zou blijven en de volgende ochtend geopereerd zou worden.

Een kwartier nadat de operatie begonnen was, belde Hanneke al. Mantas zat vol met lymfoom in zijn longen, maar ook in zijn maag en lever. Mantas uit de operatie halen, was geen optie. Dus is hij op de operatietafel ingeslapen.

Hieronder een foto van Mantas die een week voor de operatie is gemaakt. Hij is aan het verharen, maar oogt (voor mij) niet als een fret die nog maar een week te leven heeft. Dat maakt lymfoom voor mij ook een moeilijke ziekte, omdat ik het echt niet zag aankomen. En ik verwachtte het ook niet bij zo'n jong dier.