Frettenvraagbaak

Omdat er in een maagdarmprobleem topic van Smokey een reactie was op de hoeveelheid medicatie die hij krijgt hierbij een nieuw topic erover.

Persoonlijk vind ik dat dieren vrij snel aan de medicatie worden gezet (mensen weet ik niet, want ik vermijd dokters om dat soort redenen), maar Smokey is mijn eerste fret en ik heb dus nog nooit eerder een fret gehad met Helicobacter. Ik wist dus ook niet (tot de reactie van Mette en Helen erop) dat de hoeveelheid medicatie die Smokes krijgt behoorlijk veel is voor een HB patiëntje. En nadat ik de bijsluiters had gelezen na de reactie van Mette schrok ik behoorlijk. Dus hier komt mijn mening over medicatie in het algemeen (dus dan vooral bij andere dieren, want fretten te weinig ervaring voor):

Ik heb al vele huisdieren gehad en ook een aantal dierenartsen die zeer snel medicatie voorgeschreven. Het toppunt was waarschijnlijk mijn hond die al jaren liep met blaasproblemen waarvan de oorzaak steeds niet werd gevonden. Na een aantal jaren kwam er eindelijk iets uit: Chronische blaasontsteking met als enige maatstaf teveel bacteriën in de urine. Verder niets te vinden. Antibioticakuur en Carporal (een pijnstiller/onstekingsremmer). Na de AB kuur ging het weer goed met haar en ze moest toen nog slechts enkele daagjes de Carporal. Toen kreeg ze ineens een enorme terugval (liters drinken en plassen) en de DA vond het raar dat ze tijdens die Carporal een terugval had. Dus nog een dikke week Carporal en toen ging het weer beter. Vervolgens een aantal weken daarna weer een terugval; moest toevallig bij de DA zijn voor vaccinaties en vroeg toen voorzichtig: Zou het misschien van de voeding kunnen komen (was bekend met voedselallergie en stond op droge brokken). Volgens de DA niet... Ik eigenwijs en van voeding veranderd (ipv nogmaals AB en Carporal) en tadaa! Weg blaasproblemen die ruim 4 jaar hebben geduurd!

Dus tja, ik vind dat er in sommige gevallen wel te snel medicatie wordt gegeven en ik ga liever ook niet naar de huisarts met wonden en dergelijke omdat ikzelf liever geen medicatie slik

En ik vond de reacties op het andere topic van Smokey dan ook heel terecht dat een dier niet teveel medicatie mag krijgen, want als het nodig is dan is het nodig. Maar teveel van iets is nooit goed (ik denk dan altijd maar aan water vergiftiging door het drinken van teveel water )

1ml voor Sulcrafaat is normaal hoor als je dat bedoelt met teveel medicatie.

Ik begrijp wel wat je bedoelt met teveel medicatie, maar soms is medicatie wel nodig zoals bij helicobactor, want zonder medicatie kom je er volgens mij er niet vanaf.

Ik moet wel zeggen, dat met Mila ik wel zelf de momenten van medicatie bepaal. Standaard voor anaalklieren legen is antibiotica, dat heb ik niet gedaan. Bij de laatste oorspoeling was ook advies antibiotica ook dat heb ik niet gedaan.

Ze had een keer last van haar oogje al een paar keer, hiervoor heb ik wel voor een vijfdaagse kuur gekozen, omdat het zo in ieder geval niet overging en een maagzuur remmer. Mila is een prooieter en daarom na de antibiotica en maagzuurremmer nog een maand op waltham, omdat het maagzuur eerst moest herstellen voordat ze weer prooi kon eten.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik persoonlijk ook heel voorzichtig ben geworden met antibiotica, maar je ontkom er ook met bepaalde aandoeningen er niet aan om geen antiobiotica te geven.

Het ging ook meer om de hoeveelheid medicatie ten opzichte van zijn (jonge) leeftijd.

Kijk, heb je een fret van 5 of 6 jaar dan weet je dat je op een punt komt dat er helaas medicatie nodig is vanwege allerlei aandoeningen/ziektes die ze op dat soort leeftijden kunnen krijgen (uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd).

Maar heb je een jonge fret dan is de vraag of je als eigenaar (in overleg met een DA) wel al zoveel medicatie moet gaan inzetten.

En dat is waar Helen het over had en ik ben het wel voor een groot deel met haar eens. Maar dat neemt niet weg dat als je zelf in die situatie zit, met een (jonge) ernstig zieke fret, wat je dan zou doen.
Ik denk dat Marjan en ik zouden putten uit onze ervaringen met fretten en op basis daarvan een besluit nemen. Maar dat denk ik nu want wat als je dan zo'n fret ziet en er helemaal stapel van bent? Wie weet ben je dan al die ervaring plotsklaps vergeten... Met andere woorden; het is de situatie die bepaalt wat je beslist en voor een beginnende fretteneigenaar kan ik me heel goed voorstellen dat een mening van een goed DA heel zwaar mee telt.

Even niet naar jou Noëmi maar dat bedoel ik in z'n algemeenheid

Afijn, wat is jullie idee?

Minka schreef:1ml voor Sulcrafaat is normaal hoor als je dat bedoelt met teveel medicatie.

Nee ik bedoelde de Sucralfaat niet. Het gaat hierbij om de maagzuurremmers icm maagzuurbinder in (kennelijk) best wel hoge dosering. Maar die AB kuur heb ik ook netjes afgemaakt, want ik weet dat HB echt gevaarlijk is.

Ik ben ook heel nieuwsgierig naar hoe anderen erover denken.

Ik ben het zeker eens met de stelling dat er te vaak en te snel antibiotica wordt voorgeschreven bij mensen en bij alle andere (huis)dieren met uitzondering van de fret. Ik zelf heb ook wel eens een ab-kuur die ik zelf voorgeschreven kreeg niet genomen en bij katten en honden wordt er al vaak ab voorgeschreven zonder voorafgaand bloedonderzoek en dat vind ik heel kwalijk.
Maar wat fretten betreft ben ik een heel andere mening toegedaan, die zijn zo kwetsbaar dat het snel al levensbedreigend wordt wanneer er geen ab wordt ingezet. Bij ons heeft het te vaak levens gered en dan niet zomaar rekken voor een paar maanden maar hebben ernstig zieke fretten toch nog een paar jaar een lekker leventje gekregen ermee.

Ik kan ook heel erg mee gaan in de mening dat er te veel medicatie en vooral antibiotica voorgeschreven wordt. Ook Hanneke heeft daar een handje van....in mijn ervaring vooral eigenlijk bij chronisch zieke dieren, waarvan je het leven nog zo aangenaam mogelijk wilt maken(lees: verlengen) omdat je als eigenaar geen afscheid wilt nemen of omdat je ziet dat je diertje eigenlijk nog "te goed" is om te laten gaan...
Ook ik heb daaraan flink meegedaan en nog steeds. Ik trek nu wel steeds meer mijn eigen plan, omdat ik zie dat al die medicatie de gezondheid van de fret niet altijd bevordert. Een antibiotica kuur als het echt nodig is; zeker en kan levensreddend zijn. Maar dan moet het ook klaar zijn en moet het dier weer zelf op kunnen pakken. Lukt dat echt niet, dan heb je denk ik al je antwoord en sta je voor de keuze om het zieke dier op medicatie in leven te houden of om te besluiten het te laten gaan...waarom tot het oneindige doorgaan als een chemisch fabriekje omdat het fretje af en toe nog eens een sprongetje laat zien?

Het klinkt misschien hard en ik zeg dit wel lekker makkelijk op papier....alles behalve!
Ik sta nu ook weer voor die keuze met Queeny en ben eigenlijk ook met Noury al een jaar aan het tobben.

Queeny staat nu al maanden op maagzuurremmers en anti misselijkheid medicijnen, heeft al enkele keren een kuurtje synulox gehad de laatste maanden en sinds een maand op een flinke hoeveelheid pittige medicijnen, ook antibiotica, omdat ze eigenlijk steeds slechter gaat. Nu dus de keuze om haar open te maken en te kijken wat er nog opgelapt kan worden, om vervolgens met nog steeds een riedel medicijnen een poosje verder te leven. Hoe lang? Dat kan (uiteraard) niet gezegd worden. Voor wie doe ik het? Voor Queens of voor mijzelf, omdat ik mijn meisje eigenlijk nog niet wil missen? Helemaal zonder medicijnen proberen en kijken hoe dat gaat en daar de beslissing van laten afhangen?

Noury is enorm opgeknapt het laatste half jaar, sinds hij buiten gehuisvest wordt en heb ik uiteindelijk op eigen initiatief helemaal van de medicijnen afgehaald. Dat gaat goed, zolang hij waltham eet. Een heel enkele keer wat brokjes of iets anders gaat ook goed. Dagelijks niet. Dan is het gelijk mis; misselijk, niet willen eten, veel afvallen in een paar dagen en slechte ontlasting...maar ja, hij stuitert en mokt elke dag nog een paar uur rond. Hij is een heerlijk speels en vrolijk manneke en ondanks dat hij wat zwaarder zou mogen zijn, blijft hij op een constant gewicht....op uitsluitend waltham. Voorlopig krijgt hij van mij de voordeel van de twijfel, ondanks dat ik het absoluut niet eens ben om waltham als uitsluitend en vast dieet te geven. Kennelijk is zijn darm zo beschadigd van de vorig jaar doorgemaakte infectie dat hij niets anders aan voeding kan verdragen. Maar mijn grens ligt wel bij het moeten verder leven op medicatie als enige mogelijkheid, met daarbij natuurlijk achteruitgang in gedrag en lichamelijke conditie.

Miracle blijft zonder medicatie. Dat besluit heb ik samen met Hanneke genomen. Hij wordt zo natuurlijk mogelijk gehouden, voor zover mogelijk in gevangenschap; woont buiten en is gemiddeld 10-12 uur per dag los, krijgt veel verrijking om stress zo laag mogelijk te houden, eet zeer gevarieerd prooi en ik probeer zijn immuniteit zo veel mogelijk te stimuleren door gezonde toevoegingen. Gaat hij ooit iets mankeren, laat ik eerst zijn eigen lijf een oplossing zoeken. In echt uitzonderlijke gevallen zal ik bij hem besluiten om kortdurend medicatie ter ondersteuning te bieden.

Voor Shade geldt eigenlijk hetzelfde, maar helaas heeft die al een flinke griep te pakken gehad en al een weekje synulox nodig gehad vanwege complicaties. In mijn opinie vanwege het in huis leven en meer (langdurig)bloot staan aan menselijke virussen. Ik ben zelf erg vatbaar voor virussen en stel daar Shade dus ook steeds aan bloot. Ik ben serieus aan het denken om de leefruimte van de fretten buiten de woonkamer te houden.....hoe ongezellig voor mij ook.
Overigens heb ik na de antibioticum kuur van haar wel een week probiotica bij gegeven en extra vitamines/mineralen om haar immuunsysteem weer een boost te geven.

Ik ben zelf een grote voorstander van natuurlijke middelen en een zo zuiver mogelijk voedingspatroon, voor mens en dier.
Zelf slik ik bij grote uitzondering medicijnen en dan alleen nog paracetamol. Gelukkig ben ik ook eigenlijk nooit ziek.
Maar helaas heb ik een fret die chronisch ziek is en op de medicatie staat. Ik zou haar graag met natuurlijke middelen willen behandelen maar er is te weinig kennis beschikbaar over alternatieve behandeling bij fretten.
Hoewel een van mijn klasgenoten van de orthomoleculaire PNI therapie dierenarts is in Amsterdam. Ik heb hem weleens om zijn menig gevraagd en heb geen twijfels over zijn deskundigheid bij honden en katten, maar fretten is gewoon een ander verhaal. Hoewel het me enorm tegenstaat dat ik BiBi elke dag medicatie moet geven (wetende welke schade het aanricht bij de mens) moet ik me er toch bij neer leggen dat ze deze medicatie gewoon nodig heeft om nog een leuk leven te hebben. Ik beperk wel de AB zoveel mogelijk. Ik weet best wel iets van alternatieve geneeswijzen maar ik durf het bij BiBi niet toe te passen omdat ik niet weet hoe het bij fretten werkt. Ik twijfel absoluut niet aan de kennis en de expertise van Hanneke, regulier is ze gewoon de expert op fretten gebied. Maar ik zou blij zijn als er een fretten/dierenarts was die zich in alternatieve behandeling zou specialiseren en met Hanneke zou willen samenwerken. Zou een mooie combi zijn!

Karen ik ben wel benieuwd wat je Shade gegeven hebt aan probiotica en vitaminen en in welke dosering. BiBi heeft net weer 2 weken AB gehad en zou graag de darmflora herstellen!

Ik geef na het ei digen van de ab kuur een dagelijkse mix van een theelepel walthampoeder met 0,2 ml (per kg gewicht) Catoil vital, puur probiotica( een mespuntje) en een dosering volgens gebruiksaanwijzing van Trovet Balance poeder. Dat geef ik net zo lang als de ab kuur geduurd heeft, met een minimum van een week.

Ik ga binnenkort de Trovet balance vervangen voor RevitalEze. Ze vinden de smaak vande Trovet vies en dan moet ik er wat pasta doorheen mengen, wat ik eigenlijk niet wil vanwege de suikers.

Ik heb er over gedacht om ook een detox te geven, maar dat durf ik ook niet.

Bij Noury ga ik binnenkort beginnen met deze boost om te kijken of ik hem nog wat meer kan helpen.

Ik kom er binnenkort nog wat uitgebreider op terug omdat ik niet alles heb kunnen lezen met de vakantie, maar het is momenteel een uitzonderlijk jaar. Er zijn heel veel jonge pups behoorlijk ziek geweest (maagklachten en indien niet op tijd trok die ontsteking naar de nieren). Dit was door het hele land bingo en zo ook vier van mijn pups, waarop ik stuk voor stuk moet uitleggen dat dit echt niet de normale gang van zaken is gezien iedereen voor het eerst een fretje heeft. De oorzaak blijft onbekend, en ook weet ik dat onbehandeld dit dus alleen maar erger werd. De fretten waren rondom 5-6 maanden jong. Kortom - dit maakt het gevoel wat heviger qua hoeveelheid behandelingen met medicatie bij mij, maar nodig waren ze wel. Hanneke blijft zoeken naar de oorzaak en ik hoop dat het dit jaar weer normaal wordt, want een fret hoort voor 5 jaar geen klachten te hebben vind ik.

Mijn zorgen gaan verder vooral uit naar de gedetailleerdheid van mensen (vnl hier op het forum ook) waarop zij een fret beoordelen. Een hoop mensen doen dat onvoldoende dus begrijp me niet verkeerd, maar ik vind ook dat men erin kan doorslaan. Niet ieder pootje dat verkeerd beweegt of kuchje hoeft direct onderzocht te worden en tot in den treure tot symptomen te worden gemaakt. Dat gaat mij iig te ver, mede door de stress die de eigenaar dat kost, maar ook overbrengt op de fret en vervolgens de stress van het onderzoek en gevolgen van de medicatie/behandeling die toch telkens een wisseling voor de fret betekenen.

De basismedicatie maak ik me nog niet eens zorgen over, maar wel hoe tense mensen daarna blijven... er snel weer op terug grijpen (incl Hanneke) en ook zaken als dat momenteel een hoop fretten door haar ineens op brok worden teruggezet en moeten blijven. Dat laatste ben ik het niet altijd mee eens, maar dat blijft een beoordeling op afstand... ik weet immers niet haar beweegredenen daarvoor.

In mijn geval heb ik 6 gezonde draken, waarbij alleen Eller op 5 maanden een kuurtje kreeg omdat ik zag dat hij Waltham heet at. Zijn waardes waren ietsje beter daarna, maar hij is nooit gestopt met Waltham heet eten... her en der is Lenn of ook Mhysa gevoelig op de maag, maar die hoeven steeds niet op medicatie van haar en ik durf ook te garanderen dat dat net als bij Eller niets zou uitmaken. Patou, Koda en Fé hebben nooit maagproblemen gehad en dat hoop ik zo te houden. Medicatie komt er de komende tijd in geen van mijn draakjes en ik ben blij dat ze het zo constant prima doen.

Mette schreef: Mijn zorgen gaan verder vooral uit naar de gedetailleerdheid van mensen (vnl hier op het forum ook) waarop zij een fret beoordelen. Een hoop mensen doen dat onvoldoende dus begrijp me niet verkeerd, maar ik vind ook dat men erin kan doorslaan. Niet ieder pootje dat verkeerd beweegt of kuchje hoeft direct onderzocht te worden en tot in den treure tot symptomen te worden gemaakt. Dat gaat mij iig te ver, mede door de stress die de eigenaar dat kost, maar ook overbrengt op de fret en vervolgens de stress van het onderzoek en gevolgen van de medicatie/behandeling die toch telkens een wisseling voor de fret betekenen.

Eens.
(En ja, ik ben van me geloof gevallen... )

Klopt Mette, maar voor velen is dat ook een leerweg...leren interpreteren wanneer je een (klein) detail wel serieus moet nemen en wanneer niet. Ook worden er hier op het forum juist kleine details besproken, omdat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om dat soort details als afwijkend te herkennen.

Inderdaad hoef je echt niet bij elk afwijkende waarneming bij de dierenarts op de stoep te staan, maar je moet wel weten wanneer het wel noodzakelijk is. Helaas is het bij fretjes vaak zo dat veronachtzaamheid jou en je dier later duur kan komen te staan...

Dat is ook zo, maar beginnende eigenaren die hier gelijk met een jonge fret inrollen (zoals dus ook vier in mijn directe omgeving) moet ik juist duidelijk uitleggen dat dit geen normale gang van zaken is. Als je hier gelijk met zoveel detail inrolt en zo leert blijven kijken alsof dat zo hoort, kan ik dat niet positief vinden. Iemand die al 5 jaar heeft ervaren hoe een fret is voor er zoiets voorvalt kijkt er al totaal anders naar, en wordt dan op een heel andere wijze 'groot' met fretten. Het ligt dan meer in het type en karakter van de persoon hoe goed ze vervolgens ouderdomskwaaltjes oppikken, maar momenteel zijn er dus zoveel mensen die gelijk jong en al aan de medicatie zitten met een fret en waarbij ik dit ook echt niet lekker zie verlopen na de tijd, dat ik me daar zorgen over maak.

Mette schreef:Dat is ook zo, maar beginnende eigenaren die hier gelijk met een jonge fret inrollen (zoals dus ook vier in mijn directe omgeving) moet ik juist duidelijk uitleggen dat dit geen normale gang van zaken is. Als je hier gelijk met zoveel detail inrolt en zo leert blijven kijken alsof dat zo hoort, kan ik dat niet positief vinden. Iemand die al 5 jaar heeft ervaren hoe een fret is voor er zoiets voorvalt kijkt er al totaal anders naar, en wordt dan op een heel andere wijze 'groot' met fretten. Het ligt dan meer in het type en karakter van de persoon hoe goed ze vervolgens ouderdomskwaaltjes oppikken, maar momenteel zijn er dus zoveel mensen die gelijk jong en al aan de medicatie zitten met een fret en waarbij ik dit ook echt niet lekker zie verlopen na de tijd, dat ik me daar zorgen over maak.

Bedoel je dat je je zorgen maakt dat die fretten het na verloop van tijd nog steeds niet goed doen of de hoeveelheid meds die ze krijgen of dat die mensen altijd teveel op de kleine details blijven letten? Of om al die dingen?

Zelf merk ik dat ik het erg lastig vindt om te bepalen wanneer ik dus wel of niet iets serieus moet nemen. Ik kan me voorstellen dat mensen die in zo eenzelfde situatie zitten als mij dat ook heel lastig vinden dus ik sluit me wat dat betreft bij Karen aan. Maar als je dan toch bij de dierenarts op de stoep staat en er is niets te vinden denk ik toch dat het ook uitproberen wordt wat werkt of anders een drastischer optie te kiezen (zoals een kijkoperatie). En dan vindt ik het daarbij heel belangrijk dat er wordt gekeken hoe het beestje verder in zijn vel zit (activiteit, gewicht, eetlust, enz.) wat er besloten wordt. En dat is dan weer iets waarvan ik zoiets heb: Een dierenarts kan dat toch niet allemaal zelf beoordelen, want die ziet de fret in een vreemde omgeving (waar die dus geprikkeld wordt om het ziek zijn te verbergen) en die ziet ook echt maar een momentopname van het beestje. Dus dan is die ervaring weer heel fijn en als die ontbreekt goed inlezen/advies vragen, noteren en vertellen wat het gedrag is aan iemand die er ervaring mee heeft/verstand van heeft en zo toch zo goed mogelijk kijken naar de afwijkingen zonder daarin door te slaan. Kortom: Lastig voor een beginnend fretten eigenaar.

Ik geef volmondig toe dat ik ondanks alles wat ik met Jekyll doorloop nog steeds een leek ben op het gebied van fretten.

Ik geef direct toe dat een fret niet te vergelijken is met een kat maar ik heb in het verleden heel wat kittens in huis gehad van het asiel en daar zaten een aantal behoorlijk zieke bij, dat samen met mijn ervaring met Jekyll en mijn eigen nogal nuchtere persoonlijkheid ga ik ervan uit dat ik niet voor elk wissewasje naar Hanneke zal bellen/lopen of mailen met de vraag of hij nu doodgaat, en dat ik ondertussen redelijk kan inschatten wat wel en niet een belletje of consult bij Hanneke nodig heeft.

Mijn mening is dat de natuur inderdaad zijn kans moet krijgen om dingen te genezen en dat teveel medicijnen meer kwaad dan goed doen maar ik ben me er ook heel goed van bewust dat Jekyll het zonder zijn hele riedel aan medicijnen niet zou redden domweg omdat hij dan echt geen kwaliteit van leven zou hebben.

Kortom heeft Jekyll teveel medicijnen op zijn jonge leeftijd. Ja absoluut maar ze zijn in zijn geval ook noodzakelijk dat snap ik zelfs met mijn beperkte kennis van fretten. Ik kan enkel hopen dat de hoeveelheid medicijnen op den duur minder worden maar of dat lukt met zijn slechte maag en de alvleesklierontsteking is vooralsnog een vraag.

Het is gewoon een moeilijke en misschien zelfs onmogelijke discussie. Ik blijf er in ieder geval van overtuigt dat wanneer Hanneke medicijnen voorschrijft, wat zij altijd doet na een heel uitgebreid onderzoek, dit de bewuste fret alleen maar ten goede komt.
Wat niet altijd betekent dat je zelf niet moet blijven opletten want sommige fretten kunnen best nog wel eens verkeerd reageren op bepaalde medicijnen. Maar over het algemeen genomen zal het toch vaak levensreddend zijn en zou ik het mijzelf nooit vergeven wanneer een fret het niet zou redden omdat ik van mening ben dat de natuur zijn werk maar moet doen.

En laten we eerlijk zijn, er zijn ook genoeg mensen die geen menswaardig bestaan kunnen leiden zonder hun dagelijkse medicijnen. En dan zeg je zelf ook geen nee tegen langdurige of levenslange medicatie.

Marjan schreef:En laten we eerlijk zijn, er zijn ook genoeg mensen die geen menswaardig bestaan kunnen leiden zonder hun dagelijkse medicijnen. En dan zeg je zelf ook geen nee tegen langdurige of levenslange medicatie.

Nou ik denk dat dat dan afhangt van de situatie. Bij sommige ziektes zou ik beslist nee zeggen tegen langdurige of levenslange medicatie als de ziekte zelf of de medicatie de kwaliteit van leven aanzienlijk beperken (bijv. chronische erge pijn of heel de dag supersuf zijn en dat voor de rest van je leven). Maar als de medicatie helpt en zowel de (bijwerkingen van) de medicatie en de ziekte met de medicatie wel te doen zijn dan zou ik het wel doen.

En als je de medicatie echt nodig hebt dan vindt ik ook eigenlijk niet dat er gesproken kan worden van teveel medicatie. Dan is dat gewoon nodig (nogmaals, mijn mening). Maar ik vind ook dat er af en toe wat uitgeprobeerd moet worden als een ziek dier beter gaat (of juist misschien zelfs slechter met de meds) zodat er kan worden overgegaan op minder medicatie. En als het ene ernstig ziek dier of chronisch ziek dier betreft kleven daar wel risico's aan, maar aan de meeste medicatie kleven na verloop van tijd ook risico's. Want de kans op bijwerkingen wordt meestal ook groter na verloop van tijd dus ik vind dat het dan het risico waard is.

Maar het lastige is ook dat mensen kunnen aangeven waar ze pijn hebben of op wat voor manier ze zich niet goed voelen. Dieren kunnen dat niet en als het dan ook zo'n diertje is als de fret dat supermoeilijk laat zien dat hij ziek is wordt het dus erg lastig. Want soms kan de medicatie dan misschien iets aantasten en dat laat het fretje dan veels te laat zien (Smokey reageerde pas na een week op de Metrazol). Maar dat is dan ook zo in het geval van ziekte: Hoe verder de ziekte gevorderd is hoe meer het beestje laat zien dat hij zich niet lekker voelt. En tegen de tijd dat je het dan doorhebt dat hij ziek is of niet tegen bepaalde medicatie kan ben je al een eind verder van huis.

Marjan schreef:Ik ben het zeker eens met de stelling dat er te vaak en te snel antibiotica wordt voorgeschreven bij mensen en bij alle andere (huis)dieren met uitzondering van de fret. Ik zelf heb ook wel eens een ab-kuur die ik zelf voorgeschreven kreeg niet genomen en bij katten en honden wordt er al vaak ab voorgeschreven zonder voorafgaand bloedonderzoek en dat vind ik heel kwalijk.
Maar wat fretten betreft ben ik een heel andere mening toegedaan, die zijn zo kwetsbaar dat het snel al levensbedreigend wordt wanneer er geen ab wordt ingezet. Bij ons heeft het te vaak levens gered en dan niet zomaar rekken voor een paar maanden maar hebben ernstig zieke fretten toch nog een paar jaar een lekker leventje gekregen ermee.

Ik heb 1x in al die jaren dat ik katten heb een kuurtje Synulox moeten geven. Dat was vorig jaar bij Miep. Na een bloedonderzoek. Vanwege haar uhm aanzienlijke gewicht 2x anderhalve voor 2 weken.

De fretten hebben sinds 2015 meer AB gekregen dan ik in mijn 53 jaar. En vooral veel langer...
Bij HB kan ik het me wel voorstellen want ook mensen krijgen daar in de meeste gevallen 2 maanden AB voor. Al naar gelang hoe snel die bug dood te krijgen is.

En je mag van mij gerust weten dat ik heel anders naar mijn fretten ben gaan kijken. Moet mezelf echt afleren om niet té paranoïde te worden. Het wordt al minder.. en ik volg nu gewoon mijn eigen padje en ben vooral bezig mijn eigen fretten en hun doen en laten teveel te vergelijken met die van anderen.

Wat mij juist bij fretten opvalt de laatste 2 jaar is dat ze gewoon veel en lang medicatie krijgen. Antibiotica is mijn grootste vijand. Het verknald gewoon de weerstand van ieder wezen dat het krijgt en zeker als het langer is dan 2 weken.
Vroeger waren de kuurtjes korter. En ja Flex 1 heeft ook wel eens een kuurtje gehad. 10 dagen.. en het was over en hij heeft daarna nooit meer gekregen. Maar die oude garde is op 3 na tussen de 6,5 en 9 geworden. Allemaal verschillende afkomst. Van winkel tot opvang.

Ik heb geen zin meer in die stress, wil weer gewoon genieten van de fretten. Maar zeg nu ook gewoon vaker NEE tegen bepaalde behandelingen. Eerst kijken hoe het gaat.. En dat heb ik wel geleerd in de afgelopen jaren.
Bij twijfel kun je altijd bellen immers. Denk dat Mette dat bedoelde ook..

Maar Mette, 5 jaar vind ik echt nog te vroeg voor problemen. Na 6 jaar was hier vroeger het gemiddelde.
Tegenwoordig beginnen ze in sommige gevallen al veel te vroeg

Ik ben het ermee eens. Wij hebben al huisdieren sinds ik geboren ben en heb bij hen amper tot nooit AB op de tafel gehad. En wij hadden en hebben toch echt altijd kneusjes die van alles mankeren en hele pillenpotten zijn! Ik vond dat juist de fretten, zeker die bij Hanneke komen, vaak AB krijgen. Ik zie nooit een fret daar weg gaan zonder AB... ( en ik zit daar met mijn kneusjes helaas te vaak.... )
Nou heb ik geen medische kennis en vertrouw ik altijd blind op de DA dus heb ik verder weinig te zeggen erover. Behalve dat ik vindt dat fretten snel pillenpotten worden. Ik zie het met mijn kneusjes wel. Heb een hele apotheek staan.

Fretten zijn ook niet meer zo sterk als 20 jaar geleden. Toen deden we notabene alles fout; van grote groepen fretten bij elkaar tot fout voer en snoepjes als rozijntjes, paprika en komkommer. En toch werden de meeste zonder grote problemen oud.
Maar volgens mij is alle ellende de laatste jaren ontstaan door de middenoor problemen bij fretten. Die zorgen voor allerlei complicaties zoals maag- en nierontstekingen die nu eenmaal niet op eigen kracht genezen. Zeker niet zolang de oorproblemen blijven sluimeren en telkens weer de kop opsteken.
Ik denk dat wanneer daar eens een doorbraak in zou komen, we ook af zullen zijn van die hele riedel meds.

20 jaar geleden? Korter terug zelfs... wat dacht je van 10 jaar geleden?
Die groep fretten.. die ook nog eens in een groep zaten hebben zelden een dierenarts gezien.
En ze waren niet ziek tot ze de 6 gepasseerd waren. MOO en maagproblemen zag je niet.
Op een enkele keer na bij 1 en dat OO... en ook nooit meer terug gekomen.

Nappie had Insulinomen met 2 jaar oud maar dat gooi ik op het feit dat ze met 5 weken al bij een dierenwinkel zat.
Op brokken van Whiskas. Eigenaar van de winkel was er bang voor dus aanraken gebeurde amper. Smerige kooi en tot haar enkeltjes in de poep en pies. Haar lijfje was misvormd dus ook nog incest waarschijnlijk.