Heya
Geplaatst: 23 jun 2018 15:32
Ik ben normaal niet zo van het 'forummen' (facebook slokt eigenlijk al te veel vrije tijd op haha) maar ik heb me toch laten verleiden..ook mede om mee te kunnen doen aan de veilingen om te opvangen te steunen.
Mijn naam is Belinda, 31 jaar en ik kom oorspronkelijk uit Haarlem in Nederland maar woon al een tijdje samen met mijn Belgische vriend Jan in het vlaamse dorpje Wortel.
Ik heb fretten leren kennen dankzij mijn vriend die een klein wildkleur moertje in huis had. In het begin vond ik haar maar eng en durfde eigenlijk niet veel met haar te doen (toen ik pas met Jan samen was had ze me welkom geheten door even flink hard in mijn blote enkel te bijten
), ik was altijd meer een hondenmens en was die kleine hyperactievelingetjes totaal niet gewend.
Gelukkig hebben wij elkaar veel beter leren begrijpen door de jaren heen en is onze band ook flink verbeterd. Omdat Freddy eigenlijk echt het lievelingetje was mijn vriend en ik die 'persoonlijke' band met een 'eigen' diertje toch miste na het overlijden van mijn hond zijn we op een gegeven op het idee gekomen om er nog een fretje bij te nemen (niet als vriendje voor Freddy maar als vriendje voor mij
).
Wij dachten altijd dat we 'het wel wisten' wat betreft fretten, want we hadden immers Freddy al. Helaas werden wij bruut met onze neus op de feiten gedrukt dat we eigenlijk geen klote wisten toen Freddy 'ineens' heel ziek werd. Wij waren in die periode steeds meer actief op verschillende frettengroepen op facebook en kwamen er achter dat we eigenlijk niet zo goed voor haar zorgde als wij wel dachten.. gelukkig hebben wij een enorme berg goede informatie gekregen van mensen die het WEL wisten en konden wij de leefsituatie van Freddy een heel stuk verbeteren door over te stappen op een goed voer (Orijen, en later Virbac ivm haar maagprobleempjes) en een hele grote luxe kooi voor haar te kopen (dubbele ferret nation). We zijn met haar naar de Frettenkliniek geweest waar wij te horen kregen dat ze last had van Insulinomen een middenoorontsteking en maagklachten..We hebben ons heel schuldig gevoeld naar haar toe dat we dit allemaal niet eerder hadden opgemerkt
Gelukkig kon Hanneke Freddy van haar Insulinomen verlossen en hebben wij een berg medicatie voor haar andere klachten waar ze het eigenlijk heel goed op doet.
Terwijl wij steeds meer over fretten leerde en het weer zo goed ging met Freddy zijn wij langzaam aan gaan zoeken naar een goede Frettery om te gaan kijken voor een maatje voor mij. Freddy kwam van een rattenvanger en wij wilde deze keer echt een gezond diertje dat een goede basis had meegekregen. Zodoende kwamen wij uit bij een fokker waar wij wederom een hele hoop goede informatie hebben opgedaan en waar wij kennis konden maken met goede gezonde beestjes. Wij waren onze kleine Freddy van net 600 gram gewend dus wij waren zwaar onder de indruk van al die forse mooie fretten en ook vooral hoe sociaal ze naar ons toe waren. Een koppeltje sprong er voor ons echt uit, beide ouderdieren waren zo open en sociaal naar ons toe dat wij niks liever wilde dan een pup uit dit geplande nestje.
Wij werden op een wachtlijst gezet en de voorpret kon beginnen
Een tweede dubbele ferret nation kooi werd door ons aangeschaft zodat allebei onze fretjes een eigen plek zouden hebben en ook speelgoed werd dubbel aangeschaft, alles om te zorgen dat ze allebei zo min mogelijk last van elkaar zouden hebben.
Inmiddels zijn we al weer een hele tijd verder en woont er een prachtig, ondeugend Albino kleutertje bij ons, mijn eigen Shiro (zijn naam betekend 'wit' in het japans). We zijn hem nog geen week geleden gaan halen en meneer voelt zich al reuze thuis bij ons
Wat wij heel belangrijk vonden is dat Freddy vooral geen stress zou krijgen van Shiro aangezien de kooien naast elkaar staan (wel met allebei een hoes om de kooi zodat ze elkaar niet kunnen zien).
Freddy reageert super positief op die kleine worm naast haar, geen dikke staarten, geen geblaas, ze doet gewoon haar normale ding, wij hebben niet het idee dat ze gespannen of gestresst is.
Als wij met Shiro zijn bezig geweest dan besnuffelt ze ons aandachtig maar verder lijkt het haar niet zo veel te doen. Ze hebben ook allebei hun eigen losloop ruimte.
Ik ben dolgelukkig met mijn dikke mannetje en ik hoop ook nog lang van hem te mogen genieten
Mijn naam is Belinda, 31 jaar en ik kom oorspronkelijk uit Haarlem in Nederland maar woon al een tijdje samen met mijn Belgische vriend Jan in het vlaamse dorpje Wortel.
Ik heb fretten leren kennen dankzij mijn vriend die een klein wildkleur moertje in huis had. In het begin vond ik haar maar eng en durfde eigenlijk niet veel met haar te doen (toen ik pas met Jan samen was had ze me welkom geheten door even flink hard in mijn blote enkel te bijten
), ik was altijd meer een hondenmens en was die kleine hyperactievelingetjes totaal niet gewend.Gelukkig hebben wij elkaar veel beter leren begrijpen door de jaren heen en is onze band ook flink verbeterd. Omdat Freddy eigenlijk echt het lievelingetje was mijn vriend en ik die 'persoonlijke' band met een 'eigen' diertje toch miste na het overlijden van mijn hond zijn we op een gegeven op het idee gekomen om er nog een fretje bij te nemen (niet als vriendje voor Freddy maar als vriendje voor mij
).Wij dachten altijd dat we 'het wel wisten' wat betreft fretten, want we hadden immers Freddy al. Helaas werden wij bruut met onze neus op de feiten gedrukt dat we eigenlijk geen klote wisten toen Freddy 'ineens' heel ziek werd. Wij waren in die periode steeds meer actief op verschillende frettengroepen op facebook en kwamen er achter dat we eigenlijk niet zo goed voor haar zorgde als wij wel dachten.. gelukkig hebben wij een enorme berg goede informatie gekregen van mensen die het WEL wisten en konden wij de leefsituatie van Freddy een heel stuk verbeteren door over te stappen op een goed voer (Orijen, en later Virbac ivm haar maagprobleempjes) en een hele grote luxe kooi voor haar te kopen (dubbele ferret nation). We zijn met haar naar de Frettenkliniek geweest waar wij te horen kregen dat ze last had van Insulinomen een middenoorontsteking en maagklachten..We hebben ons heel schuldig gevoeld naar haar toe dat we dit allemaal niet eerder hadden opgemerkt
Gelukkig kon Hanneke Freddy van haar Insulinomen verlossen en hebben wij een berg medicatie voor haar andere klachten waar ze het eigenlijk heel goed op doet.
Terwijl wij steeds meer over fretten leerde en het weer zo goed ging met Freddy zijn wij langzaam aan gaan zoeken naar een goede Frettery om te gaan kijken voor een maatje voor mij. Freddy kwam van een rattenvanger en wij wilde deze keer echt een gezond diertje dat een goede basis had meegekregen. Zodoende kwamen wij uit bij een fokker waar wij wederom een hele hoop goede informatie hebben opgedaan en waar wij kennis konden maken met goede gezonde beestjes. Wij waren onze kleine Freddy van net 600 gram gewend dus wij waren zwaar onder de indruk van al die forse mooie fretten en ook vooral hoe sociaal ze naar ons toe waren. Een koppeltje sprong er voor ons echt uit, beide ouderdieren waren zo open en sociaal naar ons toe dat wij niks liever wilde dan een pup uit dit geplande nestje.
Wij werden op een wachtlijst gezet en de voorpret kon beginnen
Een tweede dubbele ferret nation kooi werd door ons aangeschaft zodat allebei onze fretjes een eigen plek zouden hebben en ook speelgoed werd dubbel aangeschaft, alles om te zorgen dat ze allebei zo min mogelijk last van elkaar zouden hebben.
Inmiddels zijn we al weer een hele tijd verder en woont er een prachtig, ondeugend Albino kleutertje bij ons, mijn eigen Shiro (zijn naam betekend 'wit' in het japans). We zijn hem nog geen week geleden gaan halen en meneer voelt zich al reuze thuis bij ons
Wat wij heel belangrijk vonden is dat Freddy vooral geen stress zou krijgen van Shiro aangezien de kooien naast elkaar staan (wel met allebei een hoes om de kooi zodat ze elkaar niet kunnen zien).
Freddy reageert super positief op die kleine worm naast haar, geen dikke staarten, geen geblaas, ze doet gewoon haar normale ding, wij hebben niet het idee dat ze gespannen of gestresst is.
Als wij met Shiro zijn bezig geweest dan besnuffelt ze ons aandachtig maar verder lijkt het haar niet zo veel te doen. Ze hebben ook allebei hun eigen losloop ruimte.
Ik ben dolgelukkig met mijn dikke mannetje en ik hoop ook nog lang van hem te mogen genieten
