Op een avond kwamen wij thuis en had een van onze fretten moeite met lopen. Zijn linker achterpootje hing er een beetje slap bij maar ik mocht er wel aankomen.
Tijdens het los zijn herstelde zijn loopje wel iets dus het leek een beetje op een kneuzing.
Twee dagen later hing zijn pootje nog steeds slap en reageerde hij toch wel op een beetje voelen en knijpen. Het gekke was dat tijdens het lopen zijn pootje echt volledig slap hing maar als ik ernaar wilde kijken trok hij hem in. We besloten toch maar naar de dierenarts te gaan met hem.
De dierenarts bevoelde zijn hele pootje erg grondig. Bij het kniegewricht aan gekomen voelde zij het kniegewricht weg schieten en dat was uiteraard foute boel.
Besloten werd een röntgenfoto te maken en daarop was duidelijk te zien dat zijn kniegewrichten niet recht op elkaar stonden maar meer naast elkaar. Ook kon je goed zien dat zijn kniebanden gewoon doorgescheurd waren.
Maar toen moesten we een beslissing maken, opereren of niet. Aangezien de fret al op leeftijd was met zijn 7 jaar was een operatie en dan vooral een narcose niet zonder risico’s.
Toch was het advies van onze dierenarts om te opereren omdat dit zo toch erg pijnlijk voor hem moest zijn, ook al liet hij dit niet zo blijken. We gingen ervoor en wij gingen zonder fret naar huis.
We kregen al snel het verlossende telefoontje dat de operatie geslaagd was. Maar de nazorg was niet mis. Zijn kale achterpoot was stijf en stram en de eerste twee weken mocht hij maar een kwartier per dag loslopen. Daarna mocht het worden uitgebreid na 2 keer een kwartier per dag. Hij mocht ook pertinent niet aan de wond komen anders moest hij een kapje om.
Het revalidatieproces was zwaar, hij begreep niet dat zijn pootje niet deed wat hij wilde en hij had er ook best pijn aan. Het eerste herstel zou 6 weken duren en hele genezingsproces werd zelfs geschat op 6 maanden.
Na ongeveer 2 weken zag je duidelijk aan hem dat het alweer wat beter ging, hij hinkelde nog wel maar werd alweer wat wendbaarder. Het moeilijkste was om hem tijdens het spelen in bedwang te houden. Na 4 weken zagen we echt al verbetering en na controle bij de dierenarts mocht zijn speeltijd worden uitgebreid, ook al moesten we nog wel voorzichtig zijn met hem.
Na 2 maanden was er amper meer wat te zien aan zijn pootje, alleen als hij erg gek had gedaan, hinkte hij weer wat. Al met al was dit een zeer geslaagde operatie.