Ik heb zowaar net even kunnen knuffelen met Donna.

Donna is geen mensen fretje en zij houdt er helemaal niet van opgepakt of gekroeld te worden. Maar soms kan ik dat toch niet laten want ze is zo heeeeeerlijk zacht.
Maar normaal gesproken brengt die witkop je dan gelijk weer even op andere gedachten en bijt ze van zich af. Gelukkig de laatste jaren niet meer tot bloedens toe maar toch.
Net was ze net wakker en lag ze zich een beetje uit te strekken. Weer kon ik het niet laten en pakte haar toch even op om te knuffen. En ze liet het zeker 30 seconden toe en was aan het kroelen in mijn armen!

Maar al snel zag je haar denken: "waar ben ik in hemelsnaam mee bezig!" en ging ze weer op zoek naar mijn blote handen.
Het was even kort maar het was ook wel genieten!
