Vanaf kerst valt het me op dat hij steeds vaker "wezeloos" voor zich uit zit te staren, hij kan ook niet meer op zijn favoriete plekje komen, de ovenla, en het lijkt alsof hij ook steeds meer moeite heeft om het trappetje in de kooi op en af te lopen.
Zijn gewicht schommelt behoorlijk, dan weer een paar dagen onder de 1350gr., dan weer een paar dagen erboven terwijl ik steeds minder vlees op zijn ribben voel. (Hanneke had gezegd dat wanneer zijn gewicht boven de 1350gr. kwam, ik terug moest komen omdat zijn milt dan verwijderd zou worden)
Maar het feit dat hij niet eens meer in tenen bijt is voor mij de grens.
En dan zou ik hem laten opereren, stel dat hij in de narcose blijft of dat er nog meer ellende te voorschijn komt, hij heeft tenslotte ook nog een opgezette lever.
Daar komt dan bij dat hij ook niet meer zo "piep" is en ik zie het niet zitten dat hij eventueel alles voor nix moet doorstaan of mss voor 1 of 2 mnd. en dan alsnog komt te overlijden.
Ik kan dat emotioneel níet aan en er zijn nog meer van die monstertjes hier waar ik voor moet zorgen.
Ik heb nou geen zin om dit bericht 3x te moeten tikken dus ik kopieer het en zet het neer op het FrettenForum, de Frettenvraagbaak en op FB, dus hoef je niet vreemd te kijken dat je dit bericht 'ergens anders' ook al gelezen hebt, vandaar dat ik nou ff achter de pc zit.
