Mijn liefste, kleine Eoweyn,
Ik herinner me nog heel goed dat de dag dat ik je ging oppikken. Ik wou al zo lang een fretje. Ik had een afspraak gemaakt en toen ik je zag was je klein, lief en schattig... Zo noemde ik je ook altijd my definition for cuteness... Je naam werd Eoweyn ja van Lord of the Rings en niet die lieve elf maar Eoweyn een prinses die met een zwaard kon omgaan! Ik ging je halen in de Antwerpse kempen... Ik heb dit me nooit beklaagd...
Naast schattig was je ook heel ondeugend, ondernemend, je moest alles onderzoeken en gebruikte graag je keukengerief... Die tandjes hebben me de eerste maanden toch wel pijn gedaan... gelukkige zetten we door en werd je mijn vriendin... we speelden verstoppertje en tikkertje... weet je nog dat was zo leuk... Soms liep je in je enthousiasme wel eens tegen een kast of viel je naast het bed, en dan keek je omhoog van hoe kom ik hier nou beneden?
Door omstandigheden verhuisde ik naar Ierland... Ik had toen een lijdens weg om je mee te nemen... alles moest in orde zijn je inentingen, je passpoort, chip etc... Ik moest je ook een tijdje in België achterlaten, dat vond ik heel jammer... Ik had toen een goede opvang gevonden bij de Belgische frettenliga, die dame vond je de max... Ik had toen in Ierland de tijd om alles in orde te brengen: je kooi, speeltjes, eten etc. en natuurlijk om een roommate te vinden die een fretje zag zitten... Dat werd Fred (inderdaad!). Ja je hebt Fred toch ook wel van wat piercings voorzien en die gast zag je graag... ik weet niet hoe je het deed. De planten uitgraven vond je de max, Silke vond dat iets minder...
Je sliep ook aan onze voeten, op onze buik... We maakten wandelingen in het park waar we soms de opmerking kregen van: wat is er met de hond gebeurd... Ik denk dat die tijd in Ierland voor mij en jou fantastisch was! Je hebt toen ook Peter leren kennen en die heeft toch ook wel wat piercings gehad... maar eens voor bij dat punt gaf je je vertrouwen... Eoweyntje je teste de mensen altijd uit en het duurde vooraleer je je vertrouwen gaf... Dat maakte je ook zo speciaal en hartveroverend... Niet iedereen vond je leuk.
Terug in België vonden mijn vrienden dat het maar zielig was dat ik een fret alleen hield en daar had ik nooit naar mogen luisteren. Ik had beter moeten weten Eoweyn en naar jou moeten luisteren... maar ik was precies blind... Het spijt me dat ik je een lange tijd niet begreep en je op die manier ongelukkig maakte. Ik moest voor jou zorgen en heb je teleurgesteld... Ik wou dat ik dit kon goed maken.
iK hoop dat je desondanks alles een leuk leventje hebt gehad... het spijt me dat je niet meerdere jaren bij ons was... ik zal je altijd missen Eoweyn en graag zien, je was mijn beste maatje...
bedankt voor alle jaren die je me hebt gegeven: je maakte me aan het lachten en je troostte me in soms moeilijke tijden...
ik hoop ooit dat we elkaar terugzien.
