Jij, je zusje Misty, Smiegeltje, Gijs & Brutus zijn voor mij, vanaf het eerste moment dat jullie in mijn leven kwamen, een bron van vreugde geweest.
De keren dat ik zo hard heb moeten lachen om de capriolen van jullie, dat de tranen over mijn wangen rolde en ik pijn in mijn buik kreeg van het lachen, die zijn ontelbaar, wat een heerlijke clowns waren jullie...
Door vervelende familie omstandigheden, zo'n jaar of 2 terug, werden jullie nóg belangrijker voor mij dan dat jullie al waren, jullie werden toen ook nog eens de enige reden voor mij om toch mijn bed maar uit te komen...
En wat kwam ik graag mijn bed uit voor jullie, want ongeacht hoe somber en moeilijk alles soms was, jullie waren mijn zonnestraaltjes en de gekkigheid die jullie uitvraten bleven ervoor zorgen dat ik kon blijven lachen.
En of het nou toeval is of niet, feit blijft dat ik in dezelfde afgelopen 2 jaar, waarin jullie mijn steun en toeverlaat werden, ik jullie één voor één moest laten gaan...en 29 maart moest ik jou Mandy, mijn laatste zonnestraaltje, laten gaan...
...nu is het donker en stil...
