Heel veel sterkte
Shiro
-
yvonne
- Berichten: 5980
- Lid geworden op: 16 mar 2013 22:36
- Aantal fretten: 1
- Locatie: Oostvoorne (zuid holland)
Re: Shiro
Dat was precies mijn gedachte ook. Hoe moeilijk, oneerlijk en verdrietig het ook is, je moet handelen in het belang van Shiro. Als je alles hebt geprobeerd en niets helpt, dan zijn er geen andere opties meer
Heel veel sterkte
Heel veel sterkte
Re: Shiro
Ik heb nog enigszins hoop voor maandag, maar als het voor hem het beste is dan zal ik het leven zeker niet rekken voor hem omdat ik geen afscheid van hem wil nemen (en dat wil ik ECHT niet..)
Ben in mijn hoofd al sinds het langzaam bergafwaards aan het gaan is de voors en tegens tegen elkaar aan het opwegen..de dingen die hij nog wel leuk doet en de dingen die gewoon niet goed meer gaan.
Als ik eerlijk ben lijkt hij het zelf ook niet zo tof meer te vinden, hij is er wel..maar de 'pit' is er een beetje uit. Ik wou dat hij kon praten, dan kon hij me zelf vertellen wat hij voelt en wat hij wil..maar ja het leven is helaas geen disneyfilm. Hij is wat..een half jaar? nog niet eens..en het is of ik een bejaard oud fretje verzorg, zelfs Freddy is nog levendiger. Het is echt een KUT ziekte en ik ben pissig en verdrietig en alles tegelijk.
Mocht ik maandag afscheid moeten nemen van hem..dan komt er voor mij geen ander fretje meer. Zeker niet totdat die hele ziekte onder controle is. Ik heb absoluut geen spijt van Shiro, ik hou echt zo veel van hem, zelfs in die relatief korte periode die hij tot nu toe bij ons is heb ik echt al een band met hem opgebouwd. Ik heb geen spijt van de keuze die ik heb gemaakt om tóch aan een fretje te beginnen in deze periode, wetende dat de kans groot was dat hij ziek zou zijn/worden, maar het is absoluut niet 'leuk' om op deze manier dieren te houden.
Ben in mijn hoofd al sinds het langzaam bergafwaards aan het gaan is de voors en tegens tegen elkaar aan het opwegen..de dingen die hij nog wel leuk doet en de dingen die gewoon niet goed meer gaan.
Als ik eerlijk ben lijkt hij het zelf ook niet zo tof meer te vinden, hij is er wel..maar de 'pit' is er een beetje uit. Ik wou dat hij kon praten, dan kon hij me zelf vertellen wat hij voelt en wat hij wil..maar ja het leven is helaas geen disneyfilm. Hij is wat..een half jaar? nog niet eens..en het is of ik een bejaard oud fretje verzorg, zelfs Freddy is nog levendiger. Het is echt een KUT ziekte en ik ben pissig en verdrietig en alles tegelijk.
Mocht ik maandag afscheid moeten nemen van hem..dan komt er voor mij geen ander fretje meer. Zeker niet totdat die hele ziekte onder controle is. Ik heb absoluut geen spijt van Shiro, ik hou echt zo veel van hem, zelfs in die relatief korte periode die hij tot nu toe bij ons is heb ik echt al een band met hem opgebouwd. Ik heb geen spijt van de keuze die ik heb gemaakt om tóch aan een fretje te beginnen in deze periode, wetende dat de kans groot was dat hij ziek zou zijn/worden, maar het is absoluut niet 'leuk' om op deze manier dieren te houden.
Re: Shiro
Ik snap zo goed wat je bedoelt. Je denkt dat je weet waar je aan begint, je neemt jezelf voor je niet al teveel te hechten omdat je weet dat het wel eens mis zou kunnen gaan maar dat hou je denk ik maar een week vol. En daarna is dat goede voornemen volkomen verdwenen want zo'n heerlijk wezentje slaat zich met zijn pootjes stevig vast in je binnenste en wil je hem nooit meer kwijt.
Maar ik troost mij dan maar met de gedachte dat een dier niet weet wat hem uiteindelijk te wachten staat en zich dus niet nerveus maakt voor wat jij uiteindelijk voor hem moet beslissen. En moet je uiteindelijk toch voor hem de knoop doorhakken bedenk dan dat hij een heerlijk leventje heeft gehad bij jou, ook al was het maar kort.
Toch hoop ik met je mee dat dit even een tijdelijke dip blijkt te zijn en dat hij maandag nog een kans krijgt. Maar hou rekening met het ergste, ook al doe je dat diep in je hart ook wel vermoed ik.
Een hele dikke knuffel voor jou en Jan.
Je denkt dat je weet waar je aan begint, je neemt jezelf voor je niet al teveel te hechten omdat je weet dat het wel eens mis zou kunnen gaan maar dat hou je denk ik maar een week vol. En daarna is dat goede voornemen volkomen verdwenen want zo'n heerlijk wezentje slaat zich met zijn pootjes stevig vast in je binnenste en wil je hem nooit meer kwijt. Maar ik troost mij dan maar met de gedachte dat een dier niet weet wat hem uiteindelijk te wachten staat en zich dus niet nerveus maakt voor wat jij uiteindelijk voor hem moet beslissen. En moet je uiteindelijk toch voor hem de knoop doorhakken bedenk dan dat hij een heerlijk leventje heeft gehad bij jou, ook al was het maar kort.
Toch hoop ik met je mee dat dit even een tijdelijke dip blijkt te zijn en dat hij maandag nog een kans krijgt. Maar hou rekening met het ergste, ook al doe je dat diep in je hart ook wel vermoed ik.
Een hele dikke knuffel voor jou en Jan.
Re: Shiro
Jij en Marjan hebben alles al gezegd....het is zo'n verschrikkelijke tijd momenteel. Ondanks dat je wist waar je aan begon, is het zo natuurlijk om niet van het slechtste uit te gaan en te hopen dat jij die ene bent waar het wel goed bij gaat. Je verstand gaat ook gewoon het onderspit delven bij zo'n lieve knuffelbeer als Shiro; hoe lang kun je zo'n lieverd nou op afstand houden? Hij loopt gewoon rechtstreeks je hart in...sommige fretten hebben dat gewoon. Tenminste bij mij wel 
Dus mocht het inderdaad echt een hopeloze zaak blijken bij Hanneke komende maandag, weet dan dat je Shiro de beste tijd van zijn leven gegeven hebt! Hoe kort ook, hij heeft een liefdevol en rijk nest bij jullie gevonden.
Ik wens jullie heel veel sterkte en ergens hoop ik zo dat Hannek nog iets tevoorschijn kan toveren om jullie wat respijt te geven
Dus mocht het inderdaad echt een hopeloze zaak blijken bij Hanneke komende maandag, weet dan dat je Shiro de beste tijd van zijn leven gegeven hebt! Hoe kort ook, hij heeft een liefdevol en rijk nest bij jullie gevonden.
Ik wens jullie heel veel sterkte en ergens hoop ik zo dat Hannek nog iets tevoorschijn kan toveren om jullie wat respijt te geven
Re: Shiro
Eerst het goede nieuws: Shiro is er nog gelukkig!
We zijn inmiddels al weer een uurtje of 2 thuis, Jan is net naar z'n werk vertrokken en ik moest eerst de frettenkinders nog verzorgen maar nu heb ik even tijd om rustig achter m'n laptop te zitten.
Nu het slechte nieuws: Hanneke heeft mijn zorgen helaas bevestigd dat het echt niet best gesteld is met Shiro. Hij is gevoeld en liet daar duidelijk pijn bij zien, kromp helemaal in elkaar en moest ook een soort van piepen. Daarna bloedonderzoek..aan de ene kant was het op sommige dingen normaal en aan de andere kant was het op andere punten echt slecht..over het algemeen dus gewoon slecht..
Hij is er niet goed aan toe maar ook weer niet zo heel slecht dat hij per direct ingeslapen moest worden.
We hebben wel de keuze van Hanneke gehad mochten wij het toch niet meer zien zitten..maar we konden het nog niet over ons hart verkrijgen..juist nu hij weer zelfstandig aan het eten is en het weer wat beter lijkt te gaan.
Een hoop dingen die er gezegd en gedaan zijn daar kan en mag ik niks over zeggen maar we hebben nog een sprankje hoop dat hij er nog wel even mag zijn.
Synulox mag hij mee stoppen..had volgens Hanneke geen zin meer, de metocloperamide is verhoogd naar 3x per dag vol spuitje (1ML), we hebben ook Cerenia meegekregen voor als hij weer een hele slechte periode krijgt dat hij niet meer wil eten. Hiervan heeft hij ook een injectie gekregen.
Thuis heeft hij een piepkleinbeetje recovery liquid opgelikt en dit wonderbaarlijk genoeg niet meteen uitgekotst dus hopelijk kan ik daar zijn medicatie door gaan mixen.
We hebben dus nog een beetje hoop, mocht het weer ineens heel slecht gaan en de medicatie helpt niet meer dan houdt het wat ons betreft wel op..
We zijn inmiddels al weer een uurtje of 2 thuis, Jan is net naar z'n werk vertrokken en ik moest eerst de frettenkinders nog verzorgen maar nu heb ik even tijd om rustig achter m'n laptop te zitten.
Nu het slechte nieuws: Hanneke heeft mijn zorgen helaas bevestigd dat het echt niet best gesteld is met Shiro. Hij is gevoeld en liet daar duidelijk pijn bij zien, kromp helemaal in elkaar en moest ook een soort van piepen. Daarna bloedonderzoek..aan de ene kant was het op sommige dingen normaal en aan de andere kant was het op andere punten echt slecht..over het algemeen dus gewoon slecht..
Hij is er niet goed aan toe maar ook weer niet zo heel slecht dat hij per direct ingeslapen moest worden.
We hebben wel de keuze van Hanneke gehad mochten wij het toch niet meer zien zitten..maar we konden het nog niet over ons hart verkrijgen..juist nu hij weer zelfstandig aan het eten is en het weer wat beter lijkt te gaan.
Een hoop dingen die er gezegd en gedaan zijn daar kan en mag ik niks over zeggen maar we hebben nog een sprankje hoop dat hij er nog wel even mag zijn.
Synulox mag hij mee stoppen..had volgens Hanneke geen zin meer, de metocloperamide is verhoogd naar 3x per dag vol spuitje (1ML), we hebben ook Cerenia meegekregen voor als hij weer een hele slechte periode krijgt dat hij niet meer wil eten. Hiervan heeft hij ook een injectie gekregen.
Thuis heeft hij een piepkleinbeetje recovery liquid opgelikt en dit wonderbaarlijk genoeg niet meteen uitgekotst dus hopelijk kan ik daar zijn medicatie door gaan mixen.
We hebben dus nog een beetje hoop, mocht het weer ineens heel slecht gaan en de medicatie helpt niet meer dan houdt het wat ons betreft wel op..
Re: Shiro
Ik zag je berichtje als op Facebook. Ik ben toch wel een beetje opgelucht hoor. Natuurlijk is het niet goed met je ventje en je weet waar je aan toe bent met hem.
Hoe dan ook, het wordt knokken voor hem en voor jullie! Ik ga hopen op een wondertje!
Hoe dan ook, het wordt knokken voor hem en voor jullie! Ik ga hopen op een wondertje!
Re: Shiro
Dat het slecht met hem gaat is eigenlijk geen echt nieuws, dat had je zelf ook al gezien...bevestiging valt altijd toch even tegen.
Ik ben heel blij dat jullie hem weer mee naar huis konden nemen en hopelijk nog een hele tijd van hem mogen genieten
Ik ben heel blij dat jullie hem weer mee naar huis konden nemen en hopelijk nog een hele tijd van hem mogen genieten
Re: Shiro
Natuurlijk wisten we wel dat het niet goed zat maar om het door een professional bevestigd te krijgen (op een gegeven moment vertrouw je je eigen ogen en beoordelingsvermogen niet meer omdat je zo'n beestje de hele dag ziet en er dan juist alleen goede of slechte dingen uitpikt..althans zo ervaar ik het toch 
)
Jan had het gisteravond ook best moeilijk omdat we allebei eigenlijk ons al hadden neergelegd bij het idee dat het vandaag wel eens afgelopen kon zijn...zaten we met z'n 2en te janken.
We waren speciaal gisteren nog eventjes buiten met hem geweest, ik wilde (klinkt heel dramatisch..) dat hij toch nog een keer de echte buitenlucht kon meemaken, nog even kunnen genieten van een warme dag. Gelukkig hebben we een soort grasveld waar geen honden op mogen vlak bij ons voor de deur dus konden we hem even laten scharrelen.
(filmpje voor de geïnteresseerden: https://www.youtube.com/watch?v=pST3fyRWS-E" onclick="window.open(this.href);return false; en ja ik loop er als een pipo achteraan te hobbelen met kromme rug omdat ik steeds maar bang ben dat er 'iets' gebeurt en ik 'm dan snel wil kunnen oppakken).
Ondanks dat hij het reuze spannend vond, dik staartje en bij het overvliegen van een duif flink z'n klieren leeggepompt
was hij toch dapper op ontdekkingstocht.
We zijn maar heel kort buiten geweest, nog geen 10 minuten, wilde hem ook niet overprikkelen maar ik had wel het idee dat het hem op de een of andere manier goed deed om even uit het huis weg te zijn.
Ondanks alle indrukken en onderzoeken heeft hij toch enigszins goed gegeten, ik kan zijn metocloperamide door de recovery liquid doen want hij houdt het goed binnen en hij heeft ook wat kip gemixt door kippenbrij gegeten.
Alleen tijdens het loslopen merkte ik vandaag echt duidelijk dat hij veel pijn had, hij liep met een raar hinkeltje en is vrijwel meteen op zn octopus gaan liggen. Maar hij wilde er zo graag uit dat ik het zielig vond om hem in z'n kooi te laten zitten.
)Jan had het gisteravond ook best moeilijk omdat we allebei eigenlijk ons al hadden neergelegd bij het idee dat het vandaag wel eens afgelopen kon zijn...zaten we met z'n 2en te janken.
We waren speciaal gisteren nog eventjes buiten met hem geweest, ik wilde (klinkt heel dramatisch..) dat hij toch nog een keer de echte buitenlucht kon meemaken, nog even kunnen genieten van een warme dag. Gelukkig hebben we een soort grasveld waar geen honden op mogen vlak bij ons voor de deur dus konden we hem even laten scharrelen.
(filmpje voor de geïnteresseerden: https://www.youtube.com/watch?v=pST3fyRWS-E" onclick="window.open(this.href);return false; en ja ik loop er als een pipo achteraan te hobbelen met kromme rug omdat ik steeds maar bang ben dat er 'iets' gebeurt en ik 'm dan snel wil kunnen oppakken).
Ondanks dat hij het reuze spannend vond, dik staartje en bij het overvliegen van een duif flink z'n klieren leeggepompt
was hij toch dapper op ontdekkingstocht.We zijn maar heel kort buiten geweest, nog geen 10 minuten, wilde hem ook niet overprikkelen maar ik had wel het idee dat het hem op de een of andere manier goed deed om even uit het huis weg te zijn.
Ondanks alle indrukken en onderzoeken heeft hij toch enigszins goed gegeten, ik kan zijn metocloperamide door de recovery liquid doen want hij houdt het goed binnen en hij heeft ook wat kip gemixt door kippenbrij gegeten.
Alleen tijdens het loslopen merkte ik vandaag echt duidelijk dat hij veel pijn had, hij liep met een raar hinkeltje en is vrijwel meteen op zn octopus gaan liggen. Maar hij wilde er zo graag uit dat ik het zielig vond om hem in z'n kooi te laten zitten.