Fali & Eureka

[Mette]

Het lijkt erop dat ik een geschikt huisje heb gevonden voor Fali. Gistermiddag kwam het berichtje, en het lijkt allemaal zo goed en ze wil zo graag dat hij gewoon werkelijk gaat verhuizen . Behoorlijke emotionele rollercoaster als dat ineens zo snel gaat. Het ging echt van aanbieden voor herplaatsen, naar niet mogen door corona, naar dan maar helemaal niet meer misschien/voorlopig, naar hem nog even geen implantaat geven stel dat hij nog zou dekken, naar toch besloten van niet dus dat implantaat gaat erin, en nog geen 2 dagen later kwam dit bericht. Ik ben druk aan het verwerken , en moet morgen even gaan bellen voor een implantaat.

c5ee297a-2708-408e-8005-d994caeb2f02.jpeg (160.4 KiB) 1270 keer bekeken

2f5e17f1-ba34-450b-9a20-a618365ad203.jpeg (188.63 KiB) 1270 keer bekeken

a56af984-fdcf-468a-a386-c5c3f6a9fe5e.jpeg (96.79 KiB) 1270 keer bekeken

3501886f-eba0-49c7-838b-30ce99491b30.jpeg (141.87 KiB) 1270 keer bekeken

[Kick]

Oeps, dat gaat zeker snel. Maar wel fijn voor Fali toch? Maar ik snap dat je de bibbers hebt...

[Mette]

Pff ja ik zocht gewoon meer een huiselijke omgeving voor hem, en dan heb ik dat, maar dan is het toch gewoon super spannend. Schiet het schuldgevoel er richting Fali in of ik er wel goed aan doe voor hem, terwijl ik gewoon vrij zeker weet van wel anders zou ik het niet doen. Maar aaaah . Emoties

[Karen]

Ik denk dat je Fali er blij mee maakt door hem in een huislijke omgeving te plaatsen. Geen schuldgevoel hoor! Gaat helemaal goed komen, maar ik snap je twijfels en emoties heel goed.

[Marjan]

Als je zeker weet dat je een gouden mandje voor hem hebt gevonden is dat super! Maar ik snap helemaal dat je er moeite mee hebt.

[Eliesja]

Ach jeetje, was dit al de bedoeling Mette, dat Fali een ander mandje zou krijgen? Ik ken het verhaal hierachter natuurlijk niet. Dus vandaar mijn vraag. Lijkt me rete moeilijk om afstand te doen van dit schatje ..

[Mette]

Pff ja ik vertelde vanochtend het nieuws aan mijn moeder en moest mijn tranen bedwingen (dat lukte, maar ik dacht echt oh god als ik maar niet ga janken hierover). Zo maar eens de da bellen voor het implantaat.

Het was inderdaad de bedoeling Eliesja. Achtergrond is dat Fali een aan de fretten corona overleden ram van mij kwam vervangen (Koda). Fali zal echter altijd een 'externe fret' blijven. Hij is niet zoals mijn eigen fretjes super sociaal en speels, en bovendien ben ik meer een moertjes dan rammen persoon. Nu hij als enige van mijn 6tal is overgebleven na alle corona doden, dacht ik nou prima dan kan hij hier gewoon zijn leventje blijven leven uiteraard. Hij speelde heel veel in de tuin hier, totdat hij een keer in ons zwembad was gevallen (terwijl ik een beetje aan het opruimen was van het huis richting schuur) en ik op een gegeven moment hem niet meer zag maar dus in het zwembad hoorde. Ik schrok me wild, ik denk dat hij er 10-15 min in lag? Hij was al behoorlijk onderkoeld en in shock. Sindsdien durf ik hem niet meer in de tuin te laten spelen waar hij zo enorm van genoot tenzij ik er echt bij zit, maar dat vind ik met dit weer ook niet altijd een succes. Hij ging afgelopen wintersport/febr bij een vriendin logeren en daar heeft hij enorm genoten van de huiselijke omgeving, de katten, het verzamelen van alle spulletjes etc. Ze kwam met verhalen dat ik dacht "huh, is dat Fali?". Ineens realiseerde ik me dus dat hij in een huiselijke omgeving zoals bij haar beter af zou zijn. Ik ging toen op zoek, zonder veel succes. Paar reacties gehad maar iedereen zocht een super sociale ram. Ja dat is hij gewoon niet... hij houdt niet zo van mensenhanden, want hij heeft de eerste 5 maanden voor ik hem ophaalde bij een jager gewoond en is altijd met handschoenen aangepakt. Het is al een wonder dat hij zo'n superlief niet bijtend karakter heeft overhouden ondanks dat. Maar hij is altijd lichtjes gespannen als er mensenhanden aankomen en van aaien houdt hij al helemaal niet (maargoed welke fret wel). Toen kwam het humane corona en het nieuws dat herplaatsen even geen slim idee was... dus ik heb hem eraf gehaald, en met het oog op dat corona nog lang niet voorbij was, hij nog zijn medische update moest, dacht ik "laat maar even". Nu heeft hij zijn medische update gehad op zijn implantaat na en precies op dat moment berichtte 2 personen mij. Qua corona zijn we echt niet meer zo allemaal in ons eigen gezin als toen, testen kan om de haverklap bij iedereen nu, en ik weet zeker dat we het niet hebben. De 1e vond ik weer niet wat, maar deze 2e is dus wel prima en zij vindt hem echt helemaal geweldig, vraagt wanneer ze hem mag halen al echt dus aaaah . Zenuwen! Gaat ineens heel snel van niet meer herplaatsen in mijn hoofd, naar dus toch nog. Ik moet echt even een fikse switch maken.

[Kick]

Als je er uiteindelijk maar een goed gevoel aan overhoud toch?

[yvonne]

Rustig aan Mette, voor Fali is het superfijn dat hij een gouden mandje krijgt en als jij nu even aan het idee moet wennen dan hou je hem toch gewoon nog een dagje langer bij je? Het gaat vast goed komen!

[Mette]

Ja het besef begint wel wat te komen. Morgen wordt zijn implantaat geplaatst. Dan moet Charlie even mee naar de afspraak. Ben benieuwd hoe dat gaat .

[Kick]

Gewoon aan Ed geven

[Mette]

normaal wel maar daar gaan we niet naartoe. Voor de Frettenkliniek moet ik echt een dag vrij nemen als Charlie op de opvang is dus deze moet even lokaal helaas.

[Mette]

Hij zit erin, goed opgelet op dat hij er ook echt goed in zit, ik hem kan voelen, etc. Wel belangrijk als ik niet naar Hanneke ga . "Je weet vast al dat hij een half jaar werkt". "Nee mevrouw 2 jaar". Oh aha.. Zucht... Ik heb de plaatselijke dierenarts, en haar stagiaire die overigens nog nooit een fret in het echt gezien had, er ook weer eens wat bijgeleerd (en de stagiaire nog kort verteld dat dit wel een heel klein mannetje was voor een normale fret).

Eureka heeft helaas een dipje gisteren en vandaag. Ze heeft gisteren haar eten na de medicatie niet aangeraakt. Sochtends liet ze een bodempje staan, savonds bijna alles. Vanochtend moest ik helaas met zachte dwang het spuitje met de omeprazole geven zo misselijk was ze. Ze heeft 4 dagen de stevige Giardia medicatie gehad over het weekend na Hanneke, en krijgt nu al 4 dagen normale meds (synulox, meto, omeprazole). Nog een dag of 3 tot de weekkuur Giardia begint met een ietwat milde variant meds maar nog steeds niet fijn voor de maag. Ik hoop dat ze tegen die tijd wat bijgetrokken is, anders moet ik Hanneke berichten. Maar even zo goed mogelijk proberen te beoordelen zo vlak voor het weekend, want dat komt weer niet handig uit mbt contact met Hanneke zo.

Ik hoop echt vurig dat ik haar nog een stuk beter kan krijgen. Ik zat vandaag in mijn berichtengeschiedenis terug te lezen en lees veel herkenning in de berichten die ik over mijn geredde Shishito schreef. Zo misselijk dat ze de medicatie niet goed wilde..., steeds bozer en meer bijten (hoewel Eureka niet boos is, maar het bijten lijkt op hoe Shito daarmee begon). Ik duim maar dat dit niet op dezelfde manier eindigt .

[Marjan]

He verdorie dat Eureka een dip heeft nu. Ik hoop echt met je mee dat je haar beter krijgt dan nu, dat verdient ze zo.

[Mette]

Ik heb helaas toch moeten mailen. Ze heeft haar eten gegeten gisteravond, maar helaas ook gebraakt.

[Karen]

Ik duim heel hard!

[Mette]

Ze heeft me gebeld, superlief. Helaas nadert inderdaad het einde voor Eureka als ze zo doorgaat. Ik mag beginnen met de Giardia medicatie zondag en daar moet ze het beter op doen. Gebeurt dat niet en blijft ze zo of slechter, dan heeft Hanneke nog 1 andere medicatie achter de hand (lage dosis en deels werkend tegen Giardia) en als ze daar dan niet wonderbaarlijk op reageert is het helaas over. We kunnen haar immers niet laten lopen met Giardia bovenop de chronische maagdarmontsteking. Dan zou ze eeuwig in pijn en misselijk zijn, dat gaan we haar niet aandoen. Duimen dus dat ze toch nog uit zichzelf op weet te krabbelen.

[Marjan]

Ik duim mij te pletter voor haar!

[Kick]

Nou moe, wat een waardeloze ontwikkeling zeg

[yvonne]

Ach jee wat een ellende
Ik duim me kromme duimen voor haar! Ik hoop zó dat ze nog wat gaat opknappen.