Bedankt voor de lieve reacties allemaal..
Ik voel me verschrikkelijk.. Dit doet zo'n pijn!
Koda was mijn alles, mijn kindje!
Nu is het huis zo leeg, zo stil, zo zielloos..
We hebben zo hard gevochten en eindelijk durfde ik de hoop te hebben dat ze in elk geval nog een poos bij me zou blijven.......
En het was zo gemeen.. De afgelopen maanden heb ik zo hard geprobeerd om haar in gewicht te laten aankomen en dat deed ze nu! Ze woog zelfs 690 gram! Lekkere Walthamspekkies.. En ik grapte al tegen haar dat ze moest uitkijken dat ze niet te dik zou gaan worden..
Daarnaast was ze beter in haar nekvel te pakken en ook haar urine was opnieuw verbeterd..
Maar ze had het zo verschrikkelijk benauwd..

En al zouden we haar hier heel misschien doorheen krijgen, haar longen zouden nooit meer helemaal herstellen en een half jaar geleden bleken haar longen al heel slecht te zijn..
Ook zag ik dat de Marbocyl duidelijk zijn effect had op haar maagje.. Ze smakte veel en was zo ontzettend misselijk na het eten..
Er waren nog opties die heel, heel misschien zouden kunnen werken, maar ik voelde in mijn hart dat het genoeg was voor mijn kleine meisje..
Ookal was ze stabiel de laatste maanden, ze kon zo zelden echt fret zijn..

Spelen en dansen deed ze niet vaak.. En ik dacht dat als zij op haar manier happy is, met dingen onderzoeken, buiten wandelen, dan is het goed..
Maar om haar nu opnieuw door deze lijdensweg heen te slepen, dan d'r weer door de dan ontstane maagproblemen heen te slepen.. En dan? Vorig jaar had ze in de zomer heel erg last van haar oren; moet ze dat dit jaar weer doorstaan? En dan? Opnieuw een longonsteking?
Ze had een chronische middenoorontsteking, een chronische maagontsteking, een chronische keelontsteking waar ze constant erg veel pijn aan had, een chronische longontsteking en voedselallergieën en kon bijna geen medicijnen verdragen..
Al van pups af aan heeft Koda constant geleden.. En als ze nu eindelijk stabiel en op haar manier happy zou zijn, maar ik wilde haar niet een nog langere lijdensweg laten gaan..
Ik weet in mijn hart dat dit de juiste beslissing was, maar ik mis haar nu al zo vreselijk!
