Frettenvraagbaak

Ik hoop het ook Karen, ik word nu vanuit het gat in de kubus bekeken door onze fluffie nijn. Ik denk dat ze pappie wil.

Precies Esther, prednison is erg belastend voor haar maag en ze heeft al jaren een chronisch maagprobleem dus in haar geval is dat daardoor ook geen optie.

Hopelijk gaat de proglicem helpen en prednison zou ik ook niet doen met haar chronisch maagprobleem.
Als het kon zou je bijna gaan roepen "kom op suikerwaarde omhoog jij!"

Ik zal het eens proberen Ray

Roepen kan altijd natuurlijk.

Kick schreef: Ik zal het eens proberen Ray

Ben benieuwd of het helpt

Hoe gaat het vandaag met Lana? Merk je al iets van de proglicem?
En hoe is het met haar pootje?

Ik merk nog niet echt iets bij haar maar het zou kunnen dat het wat langere tijd nodig heeft om aan te slaan. Vanmorgen liep ze wel weer iets beter.
Ik heb haar wel twee keer even zien smakken na de proglicem dus ik hou even goed in de gaten of ze er niet erg misselijk van gaat worden.

Ik heb haar niet meer onbehagelijk gezien maar dat is ook een beetje moeilijker in de gaten te houden wanneer ik nu overdag op mijn werk zit. Komend weekend heb ik er weer een beter zicht op.

Dat klinkt toch al iets hoopgevender Marjan, fijn !

Gisteravond lag ze zich opeens heerlijk te wassen in haar kuipstoeltje. Op zich een goed teken want Lana is heel schoon op zichzelf maar de laatste tijd wordt zij toch wat vettig. Ze lag zich echt heel vertederend te poedelen door haar voorpootjes steeds over haar koppie te halen.

Aaaah dat is zo schattig

Dat is inderdaad heel vertederend om te zien!

En ook een goed teken !

Ergens wel. Maar ik ga haar komend weekend echt heel goed bestuderen en eens heel objectief bekijken hoe ze zich gedraagt. Ik wil haar nog heel lang bij mij houden maar dan wel wanneer zij er ook nog plezier in heeft.

Dat is echt heel erg schattig, als ze met de voorpootjes hun snoetje poetsen

Hoe gaat het met Lana en hebben jullie wat aan haar gemerkt, Marjan en Kick?

Ze gaat eigenlijk goed op dit moment. Van de proglicem werd ze wat misselijk had ik het idee en daar heb ik de dosis van aangepast, dat mocht ik van Hanneke ook doen.

Eigenlijk hadden we besloten niet zo lang meer met haar door te sukkelen, vooral ook omdat zij toch niet meer beter wordt en we ook niet willen wachten op pijn en benauwdheid. En ik had Hanneke nog gesproken over haar en die waarschuwde ons toch nog een keer dat er een reële kans bestaat op het knappen van de tumor. En dan staat haar een heel vervelende dood te wachten.
Ook wordt ze wat bleek en het kan zijn dat zij een bloedarmoede aan het ontwikkelen is door de tumor.

Maar de afgelopen dagen gaat zij erg goed. Dinsdag zat ze opeens in de ballenbak, gisteren was ze lekker aan het kroelen in een mandje en ging ze zich uitgebreid liggen wassen daarna. En haar vachtje ziet er erg mooi uit weer nu en ze loopt ook weer wat beter.
Het is dat ik nog niet gebeld had voor een afspraak anders had ik die weer afgezegd.

Maar diep in mijn hart weet ik wat voor tijdbommetje ze is en daarom zal het toch niet meer lang duren voordat we haar laatste ritje naar Hanneke maken. Ik moet zelf alleen nog even die stap durven maken.

Fijn dat ze zich de afgelopen dagen goed voelt, maar dat maakt de beslissing wel moeilijker.
Maar ja aan de andere kant wil je ook niet wachten tot de tumor klapt en ze een vervelende dood krijgt.

Dit is echt zo'n verstand tegen hart gevecht, ergens zou het wel beter zijn om haar nu te laten gaan denk ik. Maar neem die beslissing maar eens

Wat ontzettend moeilijk ,wetende dat ze een tijdbommetje is en om haar dan toch zo lekker bezig te zien.
Maak dan die beslissing maar eens....
Ik denk dat jullie Lana zelf het beste kennen, om in te schatten hoe ze zich voelt.
Want ik weet niet of ik dat mag aannemen ,maar je zou toch denken dat wanneer zo'n tumor op springen staat, Lana daar dan toch ook groot lichamelijk ongemak van zou moeten krijgen

Dat zou je denken maar zo'n tumor is heel erg doorbloed maar wel van zwakke (snelgroeiende) cellen opgebouwd. Er schijnt maar weinig voor nodig te zijn, bijvoorbeeld een lichte trauma doordat ze ergens vanaf springt of iets, om dat te laten openspringen.
Hanneke vertelde dat bij haar in de praktijk een fret pastgeleden een bloeding had gekregen tijdens een narcose. Uiteindelijk bleek deze fret zo'n zelfde tumor te hebben die dus gewoon gesprongen was door de stress van het sederen.