Zij vertoonde vage klachten zoals gewichtsverlies, soms een plukkerige en uitgezette vacht en ze werd wat onzindelijk en onrustig in haar kooi.
Lana heeft een chronisch maag- darmprobleem en ruim een jaar daarvoor was zij geopereerd aan een haarbal in haar maag. Lana is half langharig en daardoor loopt zij een groot risico, in combinatie met haar maagprobleem, op de vorming van een haarbal.
Eigenlijk was ik bang dat zij opnieuw een haarbal in haar maag zou hebben en ik wilde haar daarom toch laten onderzoeken.
Lana werd onderzocht, haar buik en maagstreek werd gepalpeerd en Hanneke voelde geen haarbal. Wel was haar rechternier iets vergroot.
Toch wilde ik voor de zekerheid een rongenfoto laten maken maar besloten werd eerst een bloedonderzoek te doen.
Tijdens het bloedonderzoek raakte Lana echter volledig in paniek en in shock, haar hartslag en bloeddruk daalde en zij werd slap. Gelukkig bleef zij wel op kleur, wanneer zij blauw was geworden had ze aan de zuurstof gemoeten. Een foto werd er niet meer gemaakt want de kans op herhaling was te groot op dat moment.
Uit het bloedonderzoek kwam uiteindelijk niets en ze kreeg een implantaat omdat het nerveuze gedrag misschien met haar bijnieren te maken kon hebben. Lana was toen toch al ruim 7 jaar.
In de maanden daarna werd Lana weliswaar iets rustiger, zij bleef onzindelijk en ook bleef zij afvallen ondanks de drie schaaltjes waltham per dag.
Ik was er niet gerust op en we overwogen toch maar weer een afspraak te maken bij de frettenkliniek.
We hadden dat nog niet koud besloten of Lana begon opeens te kreunen wanneer we haar oppakte en binnen een dag kreunde zij ook wanneer ze sliep en bleef ze kreunen ook wanneer we haar dan wakker maakten. Het klonk een beetje als het piepen van een jong pupje of alsof zij constant aan het dromen was we maakten meteen een afspraak in Eindhoven.
Nu wilde ik persé die röntgenfoto laten maken omdat ik nog steeds het idee had dat er ets in haar maag zou zitten.
Een haarbal in haar maag was het echter niet maar fout was het wel. Wij werden mee geroepen naar de behandelkamer waar Lana aan de zuurstof lag na het roesje wat zij had gekregen die nodig is om de foto te maken.
Ondertussen liet Hanneke de twee rongenfoto’s zien die zij had gemaakt en daarop was een grote tumor te zien in haar long. De tumor is behoorlijk en is de helft zo groot als haar hartje. De tumor drukt tegen haar luchtpijp aan waardoor zij de laatste twee dagen zo piepend adem haalde.
Zijaanzicht, de tumor is duidelijk te zien als een extra ovaal naast het hart:
Dezelfde foto alleen ingezoomd en de tumor omcirkeld:
De foto van bovenaf, iets onduidelijker te zien:
Dezelfde foto, ingezoomd en de ovalen tumor beter zichtbaar:
Hanneke verzekerde ons dat we op dit moment nog niet de keuze hoeven te maken of we haar moeten laten inslapen. Maar gezien de plek van de tumor gaat die zeker in de toekomst voor problemen zorgen omdat die gaat drukken op haar luchtpijp en hartje.
Op dit moment heeft zij er geen pijn door maar voelt zij zich zo af en toe wel ongemakkelijk. Dat uit zich door de opgeblazen en plukkerige vacht. Ook kan zij het benauwd gaan krijgen en dan moeten wij haar uiteraard laten gaan.
Het gewichtsverlies kan nu ook worden verklaard. Zo’n tumor vreet letterlijk veel energie en we mogen haar nu ook zoveel mogelijk waltham geven als ze wil.
Lana krijgt nu ook preventief synulox omdat de kans op ontstekingen nu groter wordt. Schijnbaar tast zo’n groeiende tumor ook haar weerstand aan.
Nu een week later doet zij het ook naar omstandigheden erg goed. Ze is alert, eet goed haar waltham vier maal daags en gek genoeg hebben we haar ook niet meer piepend horen ademhalen.
Doordat ze waltham krijgt wanneer ze erom vraagt is zij ook een stuk rustiger geworden.
Al met al hoop ik dat onze mooie prinses nog even een tijdje bij ons mag blijven op deze manier.
Lana ontspannen in haar kuipstoeltje:
