Het is ongelooflijk, maar de Giardia was weg
.
Er is ook geen crypto aangetroffen. Ontlasting mag dan korrelig zijn, gelig en soms donkergrijs (dat was niet galontlasting aldus Hanneke ondanks natuurlijk ook niet helemaal goed, dus ook weer een meevaller) en soms plakkerig, maar het meeste is nu een stuk steviger dan ervoor. Ook de oren zijn nogmaals gecontroleerd en geen oormijt meer. Alle parasieten heeft ze dus overwonnen
. We konden uit volle borst zeggen dat daarmee ze echt niet op inslapen staat.
Verder was de urine goed. Er waren geen gekke ontstekingscellen. Ze is duidelijk aangekomen, met echt een Waltham buik
. Dat was nodig omdat ze dus eiwitverlies had via de darmen... Maar, ze mag iets afvallen. Momenteel staat ze op krachtvoer terwijl ze niks doet). We gaan dus naar brokkenbrij terug in % mengen.
De gespannen buik blijft. Pijnlijk op nier en buiklymfeklier. Bloedonderzoek halen we nu weinig extra uit (pfew! scheelt ook weer stress voor haar gelukkig). Ze is wel nog behoorlijk misselijk.
Ontlasting stinkt. Iets wat we nog wel konden doen was de ontlasting op kweek zetten om te zoeken naar verder bacteriën (o.a. ecolie uitsluiten). Dit om nog net even een stapje vooruit te gaan, want de grootste stappen zijn gemaakt en ze blijft een coronafret met een ernstig middenoorprobleem met pijn, wat ook snel geagiteerd maakt.
Hanneke is niet ontevreden, maar het is er duidelijk 1 die door de stress en door niet goed medisch behandeld beïnvloed is. Komt nu echt relaxter over dan de vorige keer ook (echt wel een goed teken richting bijtvrijer worden dus ook).
Er is een implantaat geplaatst en dit meisje heeft naar mijn idee nog jaren toekomst te gaan met dit beeld
.
Wat ze nu nodig heeft is weer loslopen, Giardia vrij, en een band opbouwen en vertrouwen terugwinnen zodat wat ze aan bijten heeft, eruit gaat. Zowel Hanneke en ik zijn ervan overtuigd dat dit makkelijk kan bij haar. Echter, heb ik hoe graag ik haar ook wilde houden wel besloten om haar daarom toch te herplaatsen. Het lukt mij niet de tijd en aandacht erin te investeren met kleine Charlie (die vaak tot 22u wakker is.. en hier nu ook loopt te miepen omdat ik dit allemaal type) en hopelijk binnenkort nog een zwangerschap.
Het was niet iets dat ik aan zag komen toen ze terug kwam uit Denemarken. Ik had wel een medisch doodzieke fret verwacht, maar niet een getraumatiseerd bijtertje. Ik wist niet eens dat dit kon met een pup hier opgegroeid, maar in die zin is ze echt heel flink verpest en verwaarloosd helaas. Gelukkig is ze voor 75% op de terugweg nu.
Ik ga morgen eens al haar info op een rijtje zetten en om te beginnen aan Marianne (SDF) te geven, want die schijnt meer vraag dan aanbod te hebben en kon haar zo aan een aantal eigenaren voorleggen. Hartstikke fijn, want ze is echt toe aan nu weer een huiselijke vertrouwde omgeving en diepe band met een baasje
.
Heftige beslissingen dus, en ik merk dat ik ook daar weer even aan moet wennen. Het is het beste en voelt gewoon goed, maar niet helemaal wat ik voor ogen had natuurlijk oorspronkelijk. Ik had haar graag als een Fé de 2e hier oud laten worden nadat ze medisch hersteld was, maar ze heeft helaas echt veel meer nodig dan alleen medisch herstel.