Frettenvraagbaak

Bij thuiskomst was hij aan het hijgen en had hij zichzelf ondergeplast.

Hij is net ingeslapen.

Heel veel sterkte hiermee, wat een rotberichten dit

Niet dat je een andere keuze had, want dit was de enige echt eerlijke keuze, maar dat maakt afscheid nemen en loslaten niet minder zwaar.

Kun je er zelf vrede mee hebben, ondanks je verdriet?

Ja, ik was nog even bang dat hij nog steeds heel blij zou zijn als ik thuis kwam, dat hij lag te hijgen en zich duidelijk niet lekker voelde, maakte het wel makkelijker. Ik vind het jammer dat ik hem nog 4 weken gedoe heb aangedaan, als ik vantevoren had geweten dat hij het niet zou overleven, had ik dat natuurlijk nooit gedaan. Maar het grootste deel van die 4 weken voelde hij zich prima, alleen vandaag niet, en vorige week die twee dagen buikpijn.

Overigens weet ik nu wel weer waarom ik nooit bij de plaatselijke dierenarts kom, 90 euro is echt overdreven duur voor wat ze moesten doen.

Je hebt het toch nog 4 weken een goed leven gegeven, hij had geen pijn en was vrolijk.
Daar hoef je mijn inziens echt niet schuldig voor te voelen (al weet ik dat je dat wel zo voelt) En je zegt het zelf al het grootste gedeelte voelde hij zich prima.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet.

Merk je eventueel iets aan je andere fret, dat Jip er niet meer is?

Als je alles van te voren zou weten, zou je zoveel anders doen.. maar dan zou je niks leren in je leven. De hele clue van het leven is dat je het niet kan weten. Daar moet je niet te druk om maken. Je hebt je best voor hem gedaan, dat is ook heel belangrijk!

Ach lieve Fem, wat vreselijk is dit, maar je hebt gedaan wat je kon, en ik denk dat de keuze van vandaag, hoe moeilijk ook, een terechte was.
Jip heeft gevochten de laatste maand, en jij ook, maar iets was toch sterker waardoor hij het gevecht niet kon winnen.
Je bent een geweldig baasje voor hem geweest, ik denk dat Jip toch nog aardig wat quality-time gehad heeft de laatste tijd samen met jou. Heel veel sterkte nu met het verlies van jouw lieve Jip !
Er zal nu wel even een stilte en rust vallen, je was zo bezig met hem...... dikke knff !

Precies, dit was gewoon niet te voorspellen. Hij had het ook weer kunnen oppakken en dan had je hem voor niets laten gaan. Hij heeft zich duidelijk niet ziek gevoeld de afgelopen tijd en dan had ik hem ook gewoon die kans gegeven.
Dus geen spijt hebben hoor, je had het beste met hem voor en hij heeft niet geleden.

Heel erg veel sterkte Fem en een stevige knuffel voor jou!

Ook van mij heel veel sterkte. Niemand van ons kan in de toekomst kijken dus het blijft altijd een gok die je moet nemen. Jammer genoeg is dt de juiste geweest.

Jip, veel dansplezier op de regenboogbrug

Heel veel sterkte met het verlies van Jip. Je hebt gedaan wat je kon Fem. Je kunt niet van tevoren weten hoe dingen gaan lopen en het zag er een hele periode gunstig uit. Je hoeft jezelf niets te verwijten....

Jip kereltje, dans op de brug....

Heel veel sterkte Fem... Je hebt alles gegeven wat mogelijk was en dat heeft Jip gevoeld. Helaas was zijn lijffie niet sterk genoeg... Rust zacht ventje.

Fem, ook van mij heel veel sterkte gewenst! Je hebt gedaan wat je kon en dat je uiteindelijk toch de keus moest maken hem te laten gaan was niet te voorzien. Hij heeft het goed gehad bij jou, dat is een ding dat zeker is!
Hou je Puk goed in de gaten? Die zal Jip ook wel missen


En Jip, dans en speel op de regenboogbrug.




Uploaded with ImageShack.us

Hoe gaat het met je vandaag Fem ?
Na zoveel zorg valt er zoveel van je af, neem je tijd om het een plaatsje te geven hoor !

Hé Fem, hoe gaat het?

Ook van mij nog heel veel sterkte met het verlies van Jip. Als je alles wist van te voren had dat een hoop gescheeld, maar dat gaat nu eenmaal niet. Je hebt een maand nog van elkaar kunnen genieten, dat pakt niemand je meer af.

Gaat het wel met je Fem...... je zult wel moe zijn, alle spanning en zorg vallen nu van je af.

Laat Puk een troost voor je zijn, en je katten natuurlijk, samen komen jullie er wel bovenop, we denken hier aan je, dikke knff !

Ik moet wel steeds aan je denken Fem, ben ook wel benieuwd hoe het met je gaat.

Het gaat nu weer wat beter, had even wat tijd voor mezelf nodig.

Ik merk dat het wel nog even duurt voordat die laatste weken uit mijn systeem zijn, ik word nog de hele nacht door wakker om hem te voeren, ik heb de hele dag door het idee dat ik iets belangrijks vergeet en ik voel me leeg, en mijn huis voelt leeg en de frettenkooi voelt leeg (terwijl hij daar al 4 weken niet meer inzat).
En ik heb nog een beetje moeite met hoe snel het uiteindelijk het ging. Na 4 weken zulke intensieve verzorging waarin het steeds een beetje beter ging, kwam de omslag wel heel snel.

Met Puk gaat het goed gelukkig. Ik denk dat zij maandag al afscheid genomen heeft, toen lagen ze even bij elkaar en hebben ze elkaar gewassen, en daarna heeft zij zich eigenlijk niet meer om Jip bekommerd, ik heb hem dinsdag nog even bij haar gelegd, maar ze was niet meer geïnteresseerd.
Aan haar gedrag merk ik nog niet zoveel, maar ze zat natuurlijk al 4 weken alleen.

Wel merk ik dat ze opeens beter gaat met de katten. Gisteren sprong ze op een stapel was waar Kai lag te slapen, en toen beet ze hem niet eens, ze keken elkaar aan en toen ging zij weer verder (en Kai wiste het zweet van zijn voorhoofd, hij is nogal een bangebroek, dus blijft normaal ver weg van Puk), en daarna deed ze het nog een paar keer, totdat Kai het niet meer had en zijn pootje gereedhield om te slaan (Kai heeft bij mijn weten überhaupt nog nooit geslagen, laat staan hard of met nagels, dus dit is het teken dat ik Kai in bescherming moet nemen en Puk bij hem weghoud en niet andersom).
En ik merk ook dat Jet haar nu hele tijd opzoekt, en haar veel opwacht bij tunnels. Dat is een spel (kat-en-muis zeg maar) dat ze wel eens vaker spelen, maar ik heb nog nooit eerder gezien dat Jet dat echt uitlokte. Ik weet niet of Jet voelt dat Puk wat alleen is, of dat ze vindt dat ik teveel tijd besteed aan huilen ipv met de katten spelen ofzo, maar er gebeurt iig iets tussen de katten en Puk. Ik vind het wel een beetje eng, want Puk is gewoon een happerige fret, dus dat de katten haar altijd uit de weg gingen was praktisch, dan kon zij niet bijten en deden de katten niets terug, het is nu een beetje afwachten op het moment dat Puk er genoeg van heeft en een keer hapt, dus ik kruip de hele tijd achter ze achter aan.

Het is zwaar om je lieve vriendje te verliezen Fem, zeker na zo'n intensieve periode met hem. Wij kunnen dit als geen ander begrijpen hier. Neem de tijd die nodig hebt om het een plaatsje te geven. Hopelijk kunnen Puk en je katten je hierin helpen. Heel veel sterkte!

Ik vind dat gevoel heel logisch hoor en herken het ook. Je bent zo intensief met hem bezig geweest en dan wordt hij je toch zo snel en toch onverwachts ontnomen. En dat terwijl het zo goed leek te gaan met hem.
Zo'n plotseling afscheid is altijd moeilijk te verteren en daarbij was hij nog zo jong, echt vreselijk oneerlijk is dit.

Weet in ieder geval dat jij alles gedaan hebt voor hem wat in je macht lag en dat heeft hij zonder twijfel ook gevoeld de laatste weken. Nogmaals heel erg veel sterkte, dit heeft gewoon even tijd nodig allemaal.

Het is ook nogal wat die laatste vier weken. Ik vind het heel begrijpelijk dat je je zo voelt. Wat Karen zegt, wij hebben helaas ook in deze schoenen gestaan dus we weten wat het is.

Geef Puk en de katten een knuf, dat werkt verzachtend