Frettenvraagbaak

Dank je Karen

He jekkes, dat is toch ineens een hele andere denkwijze nu . Zeker een heel moeilijk moment om te bepalen, al denk ik niet dat je hierin snel fout kan zitten als je al zoveel hebt ondersteund en je verder nog weinig kunt doen.
Wrs out of line, maar ik voel ook wel een beetje mee met Hanneke weer. Die krijgt me toch een berg slecht nieuws gesprekken te verwerken elke dag zeg . Ik hoor er soms wel 3 per dag die bij haar zijn geweest, en vind het zelf (ook BiBi doet me weer wat) ook al lastig om te verwerken op afstand.

Hoe dan ook, knuffel!

Wat erg Yvonne. Ik kan maar 1 ding zeggen volg wat je hart zegt. Dikke knuffel.

Dit is inderdaad heel erg als je weet dat je binnenkort die beslissing moet nemen. Jij kent haar het best dus ik denk dat alleen jij weet wanneer het zo ver is. Echt waardeloos dit Alvast heel veel sterkt Yvonne en geef Bibi ook nog een knuffel van me...

Verdorie zeg, had toch op wat positiever nieuws gehoopt. En het is echt heel erg lastig om te bepalen wanneer het genoeg is, telkens weer met die fretten. Omdat ze ook zo slecht laten zien wanneer het echt mis is en ze van dag tot dag weer anders gedrag laten zien.
Maar ik ben het wel eens met Mette, ik denk ook niet dat je te snel zou ingrijpen in haar geval. Het is vaak denk ik ook meer dat je jezelf ervan moet gaan overtuigen. Maar ik geef het je te doen hoor, iedereen hier weet hoe moeilijk het is.
Ook van mij heel veel sterkte en een dikke knuffel!

Ja precies, het wisselt zo per dag.
Hanneke zei ook nog dat ze met Bikkel hetzelfde had, oh kijk hij loopt lekker in de tuin, of hij pakt zijn balletje....ja dat doet Bieb ook, maar na 10 minuten is het op. Ze loopt haar rondje, rent misschien 3x achter haar balletje aan, sjokt door de gele buis, klimt op schoot omdat ze dan op tafel kan kruipt nog even door haar speelkleed en vertrekt dan naar boven om een rustig plekje te zoeken. Tijdens het eten staan haar haartjes rechtop en trilt ze, likt en veegt ze haar bekje omdat ze misselijk is. Dus diep in mijn hart weet ik wel wat ik moet doen, alleen de vraag is wanneer.
Hanneke zei dat ik het even tijd moet geven om ernaar toe te groeien en dat doe ik ook.
Thanks allemaal voor de support en het medeleven. Jullie weten als geen ander hoe dit voelt en ergens haal ik daar ook troost uit, want jemig jongens wat is dit KUT

Ja echt Yvonne....het verschrikkelijkste wat er is!! Ik hou altijd maar in mijn achterhoofd dat het voor het diertje een bevrijding kan zijn....
Heel veel sterkte

Als de loslooptijdjes zo mini worden en je ziet symptomen op de dag zoals je hebt, kun je echt niet fout zitten. Het is een kwestie van afscheid nemen en een goed moment uitkiezen, qua dag om langs te gaan, voor jezelf. Ik denk niet dat ik dat ooit echt onder ogen kan komen maar gewoon doe, de switch gaat om. En denk maar zo dat je nog wel die kans krijgt op goed afscheid. Ik weet door de recente gebeurtenissen weer even hoe het voelt om dat niet meer te kunnen. Het is heel wat als ze verder nog helemaal bij zijn. Zet hem op!

Yvonne ik wens je heel veel sterkte met je beslissing. Dit is de moeilijkste keus die je moet maken voor je fretje.
Net zoals als gezegd is, Je moet er vrede mee hebben en dan komt het wel goed. Voor BiBi zal het een bevrijding zijn, ondanks dat het nog zo zwaar is.

Heel veel sterkte Yvonne, als je gevoel zegt dat het tijd is zul je de juiste beslissing maken.

Dikke knuffel!

Sinds BiBi alleen nog maar waltham krijgt, lijkt ze zich iets beter te voelen. Vanmorgen heeft ze zelfs een uur losgelopen en een beetje gespeeld, tijdens het eten is ze ook minder misselijk. Het is misschien een van haar weinige UPS, maar ik ben er blij mee! Ze stak ook nieuwsgierig haar neus onder de deken vandaan toen ik ging stofzuigen
Terwijl ze de afgelopen week alleen maar stilletjes weggekropen lag en totaal niet geïnteresseerd was in haar omgeving of wat dan ook.

Nu hoorde ik van Helen dat de fretten die bij haar op Virbac brokken zitten slechtere ontlasting kregen op een nieuwe zak brokken, via Facebook had ze een oproepje gedaan en er waren meerdere fretten die dat hadden en ook (vooral maagpatientjes) die er misselijk van werden. Na contact met Virbac zijn de zakken met houdbaarheidsdatum juli 2018 allemaal vergoed. Ze zeggen dat er geen wijziging is in samenstelling maar heben de klacht wel serieus genomen.
Ik weet niet of mijn Virbac ook dezelfde houdbaarheidsdatum had, maar uit voorzorg heb ik het weggegooid. Ik weet ook niet of BiBi daardoor extra misselijk was, maar het zou dus wel kunnen. Voorlopig houd ik haar wel gewoon op de Waltham.
Liever een waltham junk dan een stik misselijke fret.

Oh dat is lekker, dat soort geintjes moeten ze natuurlijk niet flikken want dat kan de doodsteek zijn voor fretten met al een slechte weerstand.
Goed dat je haar aan de waltham hebt gezet, daar zou ik haar ook maar lekker op houden ook.

Bij gebrek aan een bankstel heb ik mijn luie tuinstoel in de kamer gezet.
Omdat aan de eettafel zitten niet altijd ideaal is.
Ga ik even koffiezetten, kom terug en vind dit.
Duidelijk gevalletje van opgestaan, plaatsje vergaan






Ik heb haar maar een kleedje gegeven
En 3x raden waar ik zit

Goed dat ze het op de Waltham beter doet. Wat een dotje is ze toch. Zie ze liggen de kleine dreumes op de grote stoel.

Hahahahaha, schitterend!

Haha, ik geef haar groot gelijk

Hahahaha...klein schattig dondersteentje

Sinds BiBi alleen nog maar waltham te eten krijgt voelt zij zich toch wel iets beter.
In de ochtend is ze meestal wel een klein uurtje actief en in de middag/avond verschilt het heel erg, de ene keer komt ze meteen uit de kooi als ik thuis kom maar meestal moet ik haar wakker maken. Dan probeer ik haar te verleiden tot spelen, soms lukt dat en soms niet. Ze trilt minder tijdens het eten maar de misselijkheid blijft nog wel. Ze knaagt ook ineens aan haar traphoezen, iets wat ze nooit gedaan heeft. In elk geval, ik heb begin november een afspraak bij Hanneke voor een extra controle en een gesprek en dan gaan we kijken wat we het beste kunnen doen. Ik zie er enorm tegen op en probeer er maar niet te veel aan te denken. *stemmetjes in het achterhoofd, tranen die hoog zitten enzo*

Dikke knuffel Yvonne!