Frettenvraagbaak

Ik had niet verwacht dat ik hier al snel een topic over zou openen, maar in deze korte tijd met Miya ben ik nu al erg onzeker aan het worden…

Ze bijt echt heel erg, spelend bijten vind ik erbij horen, maar ze komt echt naar je toe en bijt echt hard, ze wil ook steeds in me klimmen en vervolgens hangt ze in mijn kin, heb haar kaakjes al uit elkaar moeten trekken want ze liet niet meer los. Ik probeer al hard neee te roepen of eh eh, blazen in het gezicht en haar af te leiden met een speeltje, maar he ze wil je gewoon pakken en bijten heb haar al 3 keer eten gegeven, dus dat zal het toch niet meer zijn denk ik dan. Merk nu al dat ik haar bijna niet durf te aaien.

Dus een lichte HELP..

Ik ken dit gedrag helemaal niet en ben heus niet voor 1 gat gevangen, maar ze doet echt aanvallerig..

Vertoonde ze dit gedrag totaal niet bij de fokker?
Het kan zijn dat ze nu toch uit angst dit gedrag vertoont, ze is natuurlijk wel van de een op andere dag bij haar broertjes en zusjes weg gehaald.
Ik zou haar gewoon maar even negeren wanneer ze dat gedrag vertoont, desnoods als het te dol wordt haar een time out geven in haar kooi. Kun je haar wel gewoon oppakken?

Ik lees trouwens in haar dagboek dat ze opgegroeid is met vers vlees...... En ook dat je dat zo snel mogelijk gaat afbouwen. Daar kan ik het uiteraard alleen maar mee eens zijn maar ik denk dat wanneer Miya daarmee is grootgebracht tot nu toe dat je daar een zware dobber aan gaat krijgen.
En ik weet niet of je daar nu al mee bezig bent maar misschien kun je daar beter een paar dagen mee kunt wachten totdat ze eerst een beetje aan haar nieuwe omgeving is gewend. En daarbij kan ik je wel vertellen dat die kleine pups eten als bouwwerkers. Onze pups ooit die ook prooi en vers vlees kregen waren echt een bodemloos vat, die aten niet maar die vraten. Dus misschien dat ze inderdaad gewoon honger heeft.

Verhuisstress!!

Laat haar de komende paar dagen maar zoveel mogelijk haar eigen ding doen. Niet te veel hanteren en willen oppakken/aaien. Ze moet duidelijk wennen aan haar nieuwe omgeving en het weg zijn van haar familie. Ze vindt alles eng bij jou.
Als ze wat meer tot rust komt langzaam aan beginnen met contact zoeken en zodra ze richting bijten gaat gelijk heel streng zijn en “nee” of “uhuhuh” zeggen. Pak haar resoluut en zet haar buiten jouw bereik. Daarbij het contact wel heel positief houden. Neem steeds wat lekkers mee als je contact met haar zoekt, maakt niet uit wat. Een pup is onverzadigbaar met eten en groeit hard. Bovendien is het met een specifiek doel helemaal niet erg om extra te verwennen. Later bouw je dat weer af.

Wat Marjan schrijft over het honger hebben kan heel goed hoor! Een pup wat met rauwe voeding is opgegroeid raakt niet zo snel verzadigd van brokjes!

..dit gedrag toonde ze niet bij de fokker..in eerste instantie gingen we er ook vanuit dat het honger zou zijn, maar ze zegt ook dat het ook wel puppengedrag is en ze natuurlijk ook erg moet wennen aan alles en iedereen. Dit snap ik, ze heeft daar geleerd 1x in het gezicht blazen en dan neerzetten en negeren of afleiden met een speeltje.

Dus vanmorgen toch weer met goede moed begonnen…ze heeft (volgens mijn dochter) even gepiept rond 6.15uur en daarna was ze pas rond half 8 wakker. Heb gelijk maar wat eten gemaakt, rauw met half blikje natvoer. Dit krijgt ze in haar kooi, maar ze wilde nog niet eten blijkbaar…dus ik de kooi weer open, nou ze viel me gewoon aan, ze sprong vanuit de kooi zo naar me toe en bijten, ik blazen wegzetten, blazen afleiden, ze bleef maar komen..echt niet leuk, dus heb ik haar in de kooi gezet…en ging ze toch wat eten, had het half half gedaan, dus ene kant het rauw en andere kant het blikvoer, nou je raad wel wat ze alleen maar op heeft.. :roll….ik ga over dit even een ander topic maken, want ik weet even niet hoe ik dit het beste kan aanpakken.
Daarna was ze weer wat rustig en heb haar er weer uit gelaten. Ik ga voor haar op de grond zitten zodat ik dus met haar kan spelen nou ze bleef dus weer naar me komen en bijten, dus ik dacht nu ga ik staan, nou wat een feest en een energie , ze heeft bijna een uur aan het spelen geweest, samen met een hengeltje, de balletjes, zakjes dat ging allemaal heel goed, want voeten laat ze over het algemeen wel met rust. Na dat uurtje begon ze weer te piepen en te zoeken, dus heb haar opgepakt en even met haar kunnen knuffelen..op haar koppie geaaid en een kusje kunnen geven en ineens begint ze dus weer te bijten …echt weer vanuit het niets en hard ook, dus heb haar in haar hangmatje gelegd en nu slaapt ze dus.

..ik heb wel wat hoop maar is dit echt normaal?

Karen schreef:Verhuisstress!!

Laat haar de komende paar dagen maar zoveel mogelijk haar eigen ding doen. Niet te veel hanteren en willen oppakken/aaien. Ze moet duidelijk wennen aan haar nieuwe omgeving en het weg zijn van haar familie. Ze vindt alles eng bij jou.
Als ze wat meer tot rust komt langzaam aan beginnen met contact zoeken en zodra ze richting bijten gaat gelijk heel streng zijn en “nee” of “uhuhuh” zeggen. Pak haar resoluut en zet haar buiten jouw bereik. Daarbij het contact wel heel positief houden. Neem steeds wat lekkers mee als je contact met haar zoekt, maakt niet uit wat. Een pup is onverzadigbaar met eten en groeit hard. Bovendien is het met een specifiek doel helemaal niet erg om extra te verwennen. Later bouw je dat weer af.

Wat Marjan schrijft over het honger hebben kan heel goed hoor! Een pup wat met rauwe voeding is opgegroeid raakt niet zo snel verzadigd van brokjes!

Ik snap dit idd heel goed en ik ga hier ook vanuit, maar toch wat jij zeg streng zijn als ze het doet en weg zetten, negeren, dat doe ik dus.. maar ze komt dus steeds terug, ze valt echt aan zeg maar. Met goed gedrag beloon ik haar en wil dit dan aan haar geven, maar dan hapt ze naar mijn vingers, maar het lekkers moet ze dus niet meer. Was alleen gisteren in het begin op de bak, toen lusten ze het graag.

Ze is wel een fretje dat graag naar je toe wil, maar vertrouw haar voor geen cent..(kijkt ff in de spiegel naar kin )

Ik zou het knuffelen, in de handen nemen en ‘verplicht’ samen spelen echt even achterwege laten de eerste drie dagen!
Ze vertrouwt je nog niet en alle geuren zijn nieuw voor haar. Ze heeft echt tijd nodig om te wennen.
Het komt echt helemaal goed hoor, maar geef haar de tijd en mogelijkheid om op eigen benen te leren staan en ontdekken dat het bij jou thuis ook fijn en vertrouwd is. Zij ervaart jouw liefde echt als een inbreuk op dit moment; ze is alleen maar onzeker op dit moment en vertrouwt jou net zo min als jij haar . Zodra ze zich thuis begint te voelen komt haar lieve aard weer boven drijven.
Laat haar zo veel mogelijk met rust nu.

Of het normaal is weet ik niet echt. Ik weet wel dat onze twee pups ooit beten als de hel en dat ik mij wekenlang afgevraagd heb waar we aan waren begonnen. Maar uiteindelijk is dat wel goed gekomen en werden het twee heerlijk aanhalige fretten.
Maar het zal je even wat tijd kosten en vooral, probeer niet bang te worden van haar want dat heeft ze gelijk door en daardoor zal het gedrag nog erger worden. Dus probeer confrontaties te mijden en zet haar bij echt aanvallend gedrag gewoon terug in haar kooi.

En dat ze het lekkers en zelfs haar eten weigert is ook normaal. Ze is hyper en er is te veel nieuwigheid in haar leven. Eten en snacken is dan veel minder belangrijk.
Rust en haar zelf laten ontdekken dat de kamer, kooi, huisgeluiden en geuren erbij horen. Dan komt het vertrouwen in jou ook echt wel. Ze is netjes opgevoed en heeft hele positieve ervaringen met mensen. In haar angst en onzekerheid is ze dat nu even vergeten...

Dit is overigens heel veel voorkomend gedrag bij jonge pups die net uit het nest zijn. Het hangt van het karakter af hoe ze met de verhuizing omgaan. Jij hebt duidelijk een pittig dametje dat de verdediging in gaat.

Fijn deze tips

..me dochter riep..ze wilde er weer uit en ze is nu alleen aan het tutten in de kamer, mijn dochter ligt erbij in haar bed, dus die houd de boel in de gaten.

Ze heeft vanaf het begin ook alleen het onderste deel van de kooi tot haar beschikking, de boven verdieping is nog dicht, wanneer is het verstandig om haar die ook te geven, ik dacht zelf na een week.

Ik sluit me aan bij de anderen.
Laat haar zoveel mogelijk met rust en als ze uit de kooi mag, deurtje openzetten en haar gewoon haar gang laten gaan. Niet oppakken en knuffelen, dat is nu echt te veel voor haar. Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid het van de angst en komt ze vanzelf naar je toe. En hou haar weg bij je gezicht. Stemcorrectie als ze (te hard) bijt. Reageert ze daar niet op, dan idd krachtig en kort in haar gezicht blazen en wegzetten (en negeren!) Ik ben geen voorstander van een time out in de kooi, dat moet een veilige plek voor haar zijn en geen straf plek. Maakt ze het te bont dan gewoon in de kooi zetten en is het einde speeltijd. Snackjes altijd in de buurt om te belonen.
Ik heb zelf ook goede ervaring met (in het begin) vaste losloop tijden.
Dus rust, regelmaat, consequent zijn en héél veel geduld en dan komt het allemaal goed!

Dat met rust laten gaan we zeker proberen, alleen ze wil zelf iedere keer bij me, maar dan vaak om te happen. Dus of ik sta stil in de kamer of ik ga op een stoel zitten met de beentjes omhoog. Ze wil duidelijk wel wat aandacht, dus ik hengel een beetje met haar en laat haar verder zelf beslissen wat ze wil.

Ik ben ook een beetje aan het testen of ze mischien slecht hoort, omdat ze op eh eh of hard nee geen reactie geeft. Ze maakt zelf wel een piepend geluid, maar als ik tik of rammel met een speeltje reageert ze niet en als ik opsta reageert ze gelijk. Dit is nog nietszeggend hoor, maar het schoot even in mijn gedachte..
Ik ga daar later eens over googlen, waar ik op zou moeten letten.

Gezien haar tekening zou ze inderdaad zomaar doof kunnen zijn... Onze Baila en Finn waren dat ook.

Die doofheid zou zo maar kunnen bij haar! Goed dat je daar alert op bent. Vraag maar eens of iemand net om het hoekje buiten zicht en trilling een bos sleutels of pannendeksel wil laten vallen. Als ze daar niet op reageert weet je het gelijk.

Een dove pup is soms iets lastiger te corrigeren inderdaad en zal wat meer lichaamscorrectie nodig hebben. Maar blazen in haar snoet pakt ze echt wel op en vinden ze vaak niet prettig

Zie mijn bericht bij the story of miya, daar heb ik dus een test gedaan met een piep ding, waar fretten normaal niet tegen kunnen, ze reageerde dus nergens op. Zal de sleutels ook nog eens proberen..ook een goede test

Het valt steeds meer op, zodra ik binnen kom reageert ze niet en zodra ze me ziet dan wil ze gelijk naar me toe en vervolgens vreet ze weer hard in mijn hand, paar keer hard blazen en dan laat ze los, maar het is echt wel heel hard blazen haha, spuug mijn frettenkind bijna onder

Zal dit dan nog langer duren met het afleren van het bijten??

Heb al wat kunnen vinden op internet, er is wel een wat andere aanpak nodig, maar het kan ook voordelen hebben, ze slaapt dieper en ze maakt de herrie hier thuis niet mee, me dochter is een laat slaper en belt en doet altijd veel nog savonds laat en vaak nachts, dus dat krijgt ze allemaal niet mee.

Heeft verder iemand van jullie hier soms ervaring mee?

Wij hebben inderdaad twee dove fretten gehad maar dat waren al volwassen fretten en die hebben we dus verder niet hoeven opvoeden. Waar je wel rekening mee moet houden is dat je deze fretten inderdaad even anders moet benaderen. In ieder geval haar nooit zomaar oppakken wanneer je haar van achter zou benaderen want dat kunnen ze aardig schrikken en zou ze daardoor ook hard kunnen bijten.
En ik had uiteindelijk een soort gebarentaal ontwikkelt bij haar, ik deed heel veel met mijn handen om haar dingen duidelijk te maken. En dat had ze heel snel door en dat werkte goed. Wanneer ik bijvoorbeeld wilde dat ze kwam, tikte ik met beide handen, met de palmen naar boven op de grond, deed mijn handen tegen elkaar en weer met de palmen omhoog en dan kwam ze.
Wat je uiteindelijk zult gaan merken is dat dit soort fretten over het algemeen heel erg op jou gericht zullen zijn. Baila liep bijvoorbeeld echt overal achter mij aan, ze was echt mijn schaduw. Dus uiteindelijk wanneer ze zich op haar gemak voelt bij jullie zal je er denk ik een heel sterke band mee gaan krijgen.

Marjan geeft al heel goed aan dat ze sneller schrikken omdat ze je niet horen. Dat kan heftiger bijten veroorzaken en het kanook langer duren voordat het vertrouwen helemaal in orde is.
Dove fretten zijn gevoelig voor trillingen. Voordat je haar oppakt kun je bijvoorbeeld even met je vingers op de grond of de kooi bodem tikken. Om haar naar je toe te laten komen is de manier van Marjan heel handig.
Ik ken ook mensen die hun dove fretje trainen met een klein laserlampje voor katten (NOOIT direct in de ogen van je fret schijnen). Ik ken iemand die heeft een soort morse-code voor de fret ontwikkelt; een lampje voor haar schijnen=ik ben er en ga je aanraken, twee keer knipperen=eten, 3 keer knipperen=ja moet de kooi in enz. Zij heeft tapijt in huis, dus met trillingen werkt dan veel minder goed.
Er zijn best manieren om met je dove fret te communiceren. Vooral belangrijk is dat ze altijd jouw geur kan opnemen voordat je haar aanraakt. Dan weet ze wie je bent en dat het goed is. Als jij op de bodem tikt en ze draait zich naar je toe, komt gelijk jouw geur in haar neus. Op dit moment is de associatie met “goed” er nog niet helemaal, omdat ze nog maar net bij je is. Maar als jij telkens ervoor zorgt dat ze je kan ruiken, voordat je haar eten of lekkers geeft en haar oppakt voor een knuffel of spelletje gaat ze die link heel snel leggen. Dan betekent jouw geur “leuk”.
Bij dove fretjes neemt de geur oriëntatie een nog belangrijkere plaats in dan gebruikelijk. Hou daar dus ook rekening mee als je naar een vreemde plaats gaat met haar, bijv Hanneke. De eerste keer zou het kunnen dat ze dan wat in paniek raakt. Jouw geur kunnen ruiken is dan hetgeen haar vertrouwen kan schenken.
Fretjes leren heel snel, dus positieve ervaringen blijven goed hangen. Daarmee kun je heel veel sturen. Observeer Miya goed om te ontdekken wat bij haar als positief werkt en waar ze het beste op reageert.

Ook met een doof meiske ga jij je weg echt wel vinden

Ik heb een rits geschreven in Miya's topic maar dit is ook zeker die verhuisstress ja. Na een kwartiertje al de hele ruimte laten ontdekken is niet iets dat ik bij pups aanraad. Pups zijn wel sneller dan volwassenen (kunnen wat meer hebben), maar ik zou haar sowieso wat langer de rust gunnen in haar kooi (een dag) dan voorzichtig los laten lopen (met een net gevulde buik, heel belangrijk bij een pup!) en voorzichtig kijken hoe ze op jullie handen reageert die volgende dag. Dus niet ergens weggrissen en neerzetten of al volop uitdagen en spelen, dat is veelte veel input want ze voelt zich nog niet veilig in de omgeving. Je hebt haar nu al langer dus zoveel heb je niet meer aan die info, maar ik zet het er toch nog maar even in.

Eliesja
Hoi Eliesja,

Toen ik mijn fretje met 14 weken kreeg beet ze ook echt extreem. Je kon haar niet normaal vasthouden/pakken, maar dat was ze ook niet gewend. Het heeft echt 6/8 weken gekost voor we comfortabel met elkaar waren en dat heeft heel wat geduld en pijn gekost. Dus zet door, wees standvastig en het wordt echt beter!

Begin maart werd ze vruchtbaar en heeft ze een implantaat gekregen. Nu werd ze na 45 dagen schijndrachtig en begon ze heel veel te likken/bijten/aanhangerig/beschermend. Nu zakken die symptomen net pas af!

Hier een verslagje van hoe het nu gaat:

..het gaat steeds beter
Ik probeer dus echt routine en regelmaat in te brengen hier en voor nu gaat het goed, ze is ook al wat meer gewend dat merk je echt, ze wordt wat ondeugender in haar spelen …ze wordt zo rond half 8 wakker, dan krijgt ze haar eten in haar kooi, na 5 min dan mag ze eruit en wat zij dus heeft de eerste 5 minuten is dat ze graag naar je toe wil, in het begin was het alleen maar hard bijten en nu doet ze het al wat zachter en ik probeer haar ook wat af te leiden met een speeltje..bijt ze te hard dan gaat ze 1 minuut in de carrier … na die 5 minuutjes dat ze me weer heeft onderzocht gaat ze lekker spelen, ze is lekker aan het tutten en af en toe meng ik me erin dan spelen we samen, ik heb zelfs al een beetje met haar geworsteld…nog niet te gek natuurlijk, want ze probeert natuurlijk nog wel mijn vingers op te zoeken en dat mag, maar niet te hard bijten, zachtjes mag en af en toe een lekker cosmaatje gaat er dan ook wel in …dusss we boeken vooruitgang