Snowy, een klein albino dametje was 4 jaar oud toen ze bij mij kwam wonen, ze kwam samen met fretje Sheila.
Snowy had haar jonge jaren doorgebracht in 2 verschillende opvangen, het laatste jaar was ze samengeplaatst met fretje Sheila.
Snowy was een dominant fretje, bijterig, maar na wat extra aandacht veranderde dat al snel en werd ze veel liever.
Het was wel meteen duidelijk dat zij de baas was over andere fretjes, zo ook over Sheila, vandaar dat ze al heel snel beiden een eigen kooitje kregen.
Haar dominantie heeft er mijns inziens voor gezorgd dat ze het traject van bestraling kon handelen, haar pittige karaktertje en doorzettingsvermogen kwamen, zo bleek achteraf, haar in dit geval zeer goed van pas !
Hoe het begon :
Snowy was een prooi-etertje, in combinatie met brokken.
Eind april 2010 begon ze in korte tijd zo maar opeens heel veel te eten en toch gewicht te verliezen. Ze kreeg bijvoeding in de vorm van Convalescence Support (walthampapje) wat ze erg schrokkerig opat, met veel bijgeluiden, maar ook dat hield haar niet op gewicht. Ze kwam geen spat aan, ze bleef maar afvallen en werd broodmager......
Het rare was dat ze at als een dijkwerker. Om een beeld te geven van wat ze zoal at, overdag : 6-8 babyratten, 8 fyzzymuisjes, soms een kuikentje of kip, brokken en 2 bakjes waltham. s' Nachts : nog eens 2 muizen en 2 ratten, alles at ze op, en toch bleef ze afvallen. In een maand tijd ging ze van 640 gram naar 460 gram. Ondertussen werden er onderzoeken gedaan door mijn dierenarts, maar er kwam niet iets duidelijks naar voren wat er nu speelde. Totdat de dierenarts voorstelde om bloed af te nemen voor een schildkliertest (T4 test) en dat op te sturen naar het lab in Gent, zolang we nog niets wisten kreeg ze een hoeveelheid medicijnen totdat de uitslag bekend werd.
Ondertussen hield Snowy maar honger, ook s' nachts dan liep ze als een leeuw langs de tralies te wachten op haar prooi.
De uitslag van de Universiteitskliniek in Gent liet een score zien van 127 in het bloed, dat moet normaal rond de 50 zitten bij vrouwtjes. De conclusie was snel getrokken, Snowy had een te snel werkende schildklier oftewel een Hyperthyreoidie.
Wat nu te doen ??
Opereren was geen optie, alles is veels te klein in het gebied van de keel waar de schildklier ligt om te opereren, daarnaast beschadig je delen in de omgeving, kortom dat viel al snel weg uit het rijtje met opties. Medicijnen vielen ook al snel af, die zijn erg zwaar en belastend voor de maag, bij Snowy sowieso al een heel gevoelig punt, haar maagje, dus dat viel ook al snel af.
Dan bleven er nog maar twee keuzes over, of een bestraling geven met radioactief jood met de bedoeling de foutieve cellen in de schildklier te vernietigen, of haar te laten inslapen.
Na uitgebreid overleg met alle dierenartsen hadden we toch voor een bestraling met radioactief jood gekozen.
De behandeling werd uitgevoerd op de afdeling Nucleaire Diergeneeskunde in Gent ( afdeling Nucleaire Diergeneeskundige Medische beeldvorming van huisdieren ) en werd begeleid door twee dierenartsen van daar in samenwerking met mijn eigen dierenarts.
Tijdens het eerste onderzoek in Gent met alle dierenartsen samen, werd er een schildklierscan gemaakt ( scintigrafie), er werd contrastvloeistof ingespoten om het probleemgebied in beeld te krijgen.
Hierop werd een duidelijk beeld verkregen van het gebied rond- en van de schildklier zelf, hoe groot het aangetaste gebied was en zo kon worden berekend hoe hoog de bestraling zou worden.
Daarna volgde de bestraling zelf, alles doorstond Snowy prima.
De eerste dagen thuis na de bestraling werd Snowy ver weg gehouden van de andere fretten, andere huisdieren en mensen in verband met stralingsgevaar.
Ze kreeg een eigen kamer, en er hing een bordje aan de deur...verboden toegang !!
Ook alles wat er door haar gebruikt werd aan poepkorrels, lapjes, dekentjes e.d. werd apart gehouden, afval mocht pas na 3 maanden apart aangeboden worden bij de Sita. Uiteraard was het werken met handschoenen een noodzaak, waren aparte kleren die steeds gewassen moesten worden een must, het had allemaal nogal wat voeten in aarde. De verzorging was zwaar, ging dag en nacht door, maar Snowy deed het goed, er volgde na wat dagen een tweede bestraling ook weer in Gent.
De eerste dagen na een bestraling waren voor Snowy altijd wel pittig, ze sliep veel, was af en toe onrustig en het was de vraag of haar lijfje het allemaal wel aan kon. De derde dag krabbelde ze weer wat op, ze begon wat te eten, het kwam allemaal weer een beetje op gang. Ze was tevreden met haar normale portie prooi en brok, 2 muisjes, 1 ratje en 2x waltham per dag, kortom het idiote eetgedrag was totaal verdwenen. Ze kwam ook weer aan in gewicht. Ze was weer alert, vroeg om aandacht en was erg lief..... ze zat nog wel steeds in quarantaine.
Snowy, 9 dagen na de bestraling.
Eind juni was er weer een controle, er werd weer bloed afgenomen voor een T4 test, daarvan was de uitslag al snel binnen, die stond op 9 of minder de bestraling had duidelijk haar werk gedaan.
Alleen viel Snowy nu terug naar een geen- of te weinig werkende schildklier nml. de Hypothyreoidie.
Dat was bekend dat na de aanpak van een te hard werkende schildklier de werking 180 graden omdraait naar een te langzaam werkende schildklier, dat werd opgevangen door het geven van een medicijn dat de werking van de schildklier als het ware over zou nemen. Dat gebeurde allemaal in onderling overleg tussen mijn eigen dierenarts en de dierenartsen in Gent, Snowy kreeg 2x daags het medicijn L-thyroxine voorgeschreven.
In augustus hadden we de laatste controle-afspraak in Gent, dat was natuurlijk erg spannend, er werd weer een scintigrafie gemaakt....
Daaruit bleek dat de radioactieve bestraling alle foutieve kankercellen had aangepakt, de aanpak was volledig geslaagd te noemen !!
Snowy is het eerste fretje die deze behandeling heeft ondergaan, een te hard werkende schildklier die werd behandeld door middel van radioactief jood. Toen we begonnen met de behandeling was Snowy 7 jaar oud.
De hele behandeling bestond uit 2 bestralingen en nam iets minder dan 2 maanden in beslag buiten nog wat extra controles.
Snowy was na dit alles weer een heerlijk ondeugend fretje, speels, niet meer ziek en ze had er weer zin in. Haar eetgedrag bleef normaal, haar gewicht bleef normaal, kortom, ze had het gered !!
Dankzij haar pittige karakter denk ik, want dit dametje kon het aan, ik weet niet of ik dit traject zo maar met elk fretje in zou gaan, en voor mezelf was het ook erg zwaar, maar Snowy kon het allemaal handelen.
Snowy is helaas een jaar na de behandeling op ruim 8-jarige leeftijd overleden aan een buikvliesontsteking.
