Hierbij open ik een dagboekje voor ons fretje, Harmke. Harmke is een moertje van ongeveer 2,5-3,5 jaar oud (geschat door opvang en dierenarts). Harmke is buiten gevonden in Hoogeveen en ze is toen naar een noodopvang gebracht in de omgeving van Hoogeveen. Daar is ze samen geplaatst met Melle, een ram van toen 4 maanden oud ongeveer. Vanaf daar zijn ze terechtgekomen bij een betere opvang in Utrecht. Die opvang heeft de fretjes op hun site gezet. We zijn gaan kijken bij de opvang en we waren direct verkocht! Harmke was een mager dametje (460 gram!) die het heerlijk vond om opgepakt te worden door ons. Ook Melle mocht ons wel, die bleef op ons klimmen, haha. Harmke moest nog een paar daagjes in de opvang blijven, omdat ze vermoedelijk last had van coccidiose. Na enkele dagen mochten we Melle en Harmke ophalen, omdat de opvang vertrouwen had in onze zorgzaamheid. Dit komt wellicht omdat we zoveel hadden gevraagd en zoveel spulletjes hadden ingeslagen, haha. We hebben toen Bactrimel gekregen om beiden te behandelen tegen coccidiose. Dit hielp erg goed, ze begonnen goed te eten en kwamen beiden aan. Harmke is in 1,5 week ongeveer 100 gram aangekomen en Melle van 850 naar 1100 in 2 weken! Het ging goed met ze, maar onderling helaas niet.
Naarmate Ze beiden fitter werden, werd Melle vervelender naar haar. Hij blies erg vaak, ging achter haar aan als ze losliepen, en zo voort. Ook nadat we hem hebben laten castreren ging dit door. We hebben toen een moeilijke beslissing moeten maken; een van onze twee lieverds zou na 3 weken bij ons te hebben gewoond, terug moeten naar de opvang. Na veel overleg met mijn vriendin hebben we besloten Melle terug te brengen. We hadden hier meerdere redenen voor: Melle is een pup en hij zou zich sneller kunnen aanpassen aan het terug zijn in de opvang en erna zijn nieuwe huis dan dat Harmke dat zou kunnen, Melle was (omdat hij een lekkere drukke pup was) iets moeilijker te hanteren voor Mariette (mijn vriendin). Ze voelde zich het meest op haar gemak met Harmke. Ze durfde steeds meer met Melle, maar nu we toch voor de keuze stonden, hebben we mede hierdoor voor Harmke gekozen. Ook was scheiden en apart los laten lopen voor ons geen optie, daar we in een éénkamerappartementje wonen, wat al een hele upgrade is vanaf mijn studentenkamer, haha. Het was een lastige keuze en we zijn erg verdrietig geweest, maar het kon niet anders.
Sinds Harmke alleen is, gaat het een stuk beter met haar. Ze verkent de kamer op haar manier, zonder zich te verstoppen of weg te rennen voor Melle. Ze loopt ook constant achter ons aan en houdt van onze aandacht. Alles valt op zijn plek voor haar.
We hebben haar nu ook, na veel gedoe, op een kwalitatief betere brok kunnen zetten, Virbac. Dit gaat er nu gelukkig goed in en ze lijkt nog steeds een beetje aan te komen; ze zit nu op ongeveer 580 gram! We zijn blij dat het zo goed met haar gaat!
De opvang dacht dat ze, gezien haar mooie vachtje en, naast het mager zijn, goede gezondheid, dat er een kans is dat ze gecastreerd is, maar dat is dus niet helemaal zeker. Wanneer dit niet het geval is, moet dit dus nog gedaan worden. Ik houd haat goed in de gaten en mocht ze loops worden, laten we haar alsnog castreren.
Nou, genoeg geklets, nu komen er wat foto's!
Dit is de foto die van haar is gemaakt in de opvang:
Hier wat donkere foto's van haar eerste keren loslopen hier:
Hier zie je vrij goed hoe mager ze was (ingevallen heupjes) en Melle is links!:
Oke, dan nu foto's van..nu!
Deze is wel wat vaag, maar wel één van mijn favorieten:
Hier nog een video van hoe ze losgaat op de kattenhengel met muis, als ze de muis eenmaal te pakken heeft:
