Ik heb ook al een poosje niets meer geschreven over mijn adoptiefretje Leia en haar zusje Padmé...
Leia blijft stabiel. Ze doet het niet zo goed als Fayen, maar houdt goed vol en gaat niet achteruit. Het is een eigenwijs dotje en een heerlijk blij ei. We genieten elke dag van elkaar
Padmé woont ook nog bij mij en blijft ook voor de tijd die ze heeft. We kunnen het prima met elkaar vinden en ze is toch gehecht aan mij, ondanks haar onafhankelijke karakter. Ze was zo verschrikkelijk blij toen ik terug was van een weekje vakantie. Kort erna heeft ze toch een dip gehad door alle stress, ondanks de uitstekende en liefdevolle zorg van de oppas. Ze kan veranderingen gewoon niet handelen. Rui en ik hebben dus besloten dat ze bij ons blijft. Zij is helaas erg slecht en we weten absoluut niet hoe lang ze nog bij ons zal zijn. Ze komt niet echt uit haar dip
Net zoals Yvonne ook al zegt; het lukt echt niet om afstand te houden, ik hou gewoon ontzettend van die harige stuiterballen. Als ze bij me wonen worden ze gewoon van mijzelf; adoptie, tijdelijk of eigen dat maakt voor het gevoel eigenlijk niets uit. Vooral als je zo intensief contact met ze hebt, kruipen ze stiekem diep in je hart
