The story of Nala

[Karen]

Och wat een naar bericht Eliesja tegelijkertijd zo ongelofelijk goed dat je kunt kiezen voor het belang van lieve Nala! Erg sterk van je...een moedig besluit vanuit liefde. Maar oh zo moeilijk te verkroppen.
Ik snap de rust in je hoofd heel goed. Het verdriet is er echt niet minder om, de brok in je keel en de knoop in je maag blijven bestaan. Het is de knoop doorhakken wat rust geeft zodat je er ook anders in kunt staan. Je ziet alle moeilijke dingen echt nog wel, maar het geeft mij dan meer een gevoel van “ nog even lieffie en dan ben je er vanaf” in plaats van het constante afwegen of de grens bereikt is. Niet meer de onrust van nog even dit proberen of nog even het resultaat hiervan afwachten...de constante hoop dat er (tegen beter weten in) toch nog iets is wat een ommekeer kan maken in het ziektebeeld.
Geniet van alle momenten van elkaar, maar dat doen jullie wel volgens mij. Voor de kinderen is het nog moeilijker dan voor ons volwassenen, maar ik ken Nala niet en zie zo duidelijk op de foto dat ze heel erg ziek is...en ze heeft de vermoeide blik in haar ogen van een dier dat er klaar mee is. Dat vertelt zo veel meer dan een poepje of een schaaltje leeg eten.

Ik heb heel veel respect voor je besluit en wat heb je veel geleerd in de korte tijd dat Nala bij je is. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd! Het zullen nog zware weken worden

[Tinypaws]

Achjee. Ik lees dit nu.
Heel veel sterkte

[yvonne]

Nou dat wat Karen zegt, die blik in haar ogen, dat zeiden Ben en ik gisteren ook tegen elkaar toen we de foto zagen.
Die blik had onze Fayen ook precies zo

[Kick]

Ik wilde niks zeggen over die blik

Afijn, hoe gaat ze nu?

[Eliesja]

Dank jullie wel , lieve woorden.

Ik vind het zo knap dat jullie dat kunnen zien op een foto, ik zou zeggen, ze ligt hier heerlijk te snoezelen..maar goed met jaren ervaring leer je er wel naar kijken denk ik. Het is dat ik weet dat ze ziek is, maar anders

@yvonne, heb het verhaal van Fayen gelezen en zie idd een foto met precies dezelfde blik. Ik had beetje gehoopt dat ik kon lezen hoe haar ziekteproces ging, maar er missen een aantal maanden en ineens is ze er niet meer.. (mischien een ander topic?).. ik herken wel dat hele drukke en dat schrikachtige in het begin toen ze jong was, had Nala ook en heeft ze trouwens nog af en toe.

Mijn besluit wordt echt steeds krachtiger, heb Hanneke zelfs al een mail gestuurd dat de 15de de dag wordt om definitief afscheid te nemen. En of het nog zin heeft om Nala haar medicijnen nog te blijven geven, omdat dit steeds zo’n strijd opleverd.
Wat zouden jullie doen? Ik zit er aan te denken om de laatste week er echt mee te stoppen. Haar geen stress te geven en haar lekker in haar tuintje nog te laten spelen.
Dit zal ik zo missen, ze vond het zo geweldig buiten..het stuiterballetje, ik zie haar nog gaan, ben blij dat ik wat filmpjes hiervan heb.

Jaaaa dit gaat zeker moeilijk worden...zo klote dit..bah bah..

Hier nog een foto van wat ze ook heel graag doet, ergens in kruipen..

9C318E40-DB7C-442E-821B-F000452CFD31.jpeg (65.7 KiB) 968 keer bekeken

[Karen]

Ik hoop heel erg voor je dat Hanneke de 15de weer aan het werk is. Momenteel is ze nog ziek.

Dat schrikachtige heb ik door alle jaren met zieke fretten echt gelinkt aan het ziek zijn. Heel opvallend dat gezonde fretten veel zelfverzekerder (kunnen) zijn, maar vooral niet overal van schrikken. Met name geluiden, die toch dagelijks te horen zijn, maar op dat moment wat onverwacht. Wegschieten om kleine dingetjes...fretjes die dat eerst niet deden en hoe zieker ze werden, hoe meer dat voorkwam. Met name als er oorproblemen bij aanwezig waren.

Je kunt proberen om de medicijnen af te bouwen en kijken hoe ze er op reageert. Bij sommige fretten heb ik dat ook wel gedaan, bij anderen juist niet omdat het lijden dan vergroot werd en een eerdere afspraak er ook niet in zat. (Ik laat eigenlijk alleen bij Hanneke inslapen, vanwege de directe autopsie mogelijkheid)
Het is even afwachten hoe Nala gaat reageren op het afbouwen.
Ik zou haar sowieso lekker laten genieten van alles wat ze echt leuk vindt. Als ze er misselijk van wordt of een andere reactie daarop uitgelokt wordt, dan ietsje korter bijvoorbeeld.

[Marjan]

Ik ben het eens met Karen, wanneer het medicijnen geven zo'n vreselijke stress geeft dan is dat eigenlijk geen doen. Maar let inderdaad wel op dat ze er niet veel beroerder van wordt want dan weegt het even stressen van het ingeven niet op tegen hele dagen misselijk zijn. Moeilijk hoor.

[Mette]

Ik heb er echt heel erg moeite mee om alles te lezen, maar doe het wel steeds. Wil je zeker een hart onder de riem steken. Het geeft mij gewoon heel veel flashbacks geloof ik .

[Eliesja]

Ik heb hetzelfde Mette, als ik jullie verhalen allemaal lees, dan rollen de tranen over mijn wangen...en wij moeten nog, dus dat wordt een heftig afscheid.

Heb met Hanneke contact gehad en zolang het nog redelijk lukt, ga ik door met de medicijnen, ik mag wel stoppen met de palomomycine..
Ik merk toch dat als het eenmaal lukt ze iets beter in haar vel zit en zie haar toch op haar manier genieten van het bij ons zijn, het spelen, snuffelen en vrolijk/nieuwsgierig zijn. Dit zijn tevens wel de momenten waarop ik denk...doe ik hier goed aan? ..
Maar ja zoals Hanneke zegt, als ze al zo jong zo ziek is, is het beter...

[Mette]

Goedzo. Fijn dat het haar toch lukt te reageren ondanks ziek zijn.

[Marjan]

Fijn dat je ondanks haar ziekte contact met Hanneke kunt blijven houden. Zij kan je als geen ander begeleiden en adviseren wat te doen in deze moeilijke situatie.
Ik heb zo met jullie te doen, het is gewoon niet eerlijk en ook extra moeilijk allemaal met jullie eerste fretje.
Ik blijf hoop houden dat de meds toch nog gaan aanslaan bij haar.

[Eliesja]

Ja ben blij dat ik een reactie heb ontvangen, ze heeft het niet gehad over of het door kon gaan ivm met ziekte, ze zei alleen dat we het allemaal de 15de gaan bespreken wat we gaan doen...ook omdat ik heb verteld dat Nala ondanks dat ze ziek is, wel heel vrolijk is en lekker speelt.

Vandaag moest ik werken, dus mijn dochter heeft vanmiddag met ons meisje gespeeld en ze was zo ondeugend, lekker vrolijk en gek. Dan zie je die filmpjes en foto’s en dan breekt mijn hart hoor..smelt, dat koppie..

..dan denk ik zou het dan toch een griepje zijn en heeft ze een dipje? ..maar goed we hebben nog een aantal weken. Ik ben blij met jullie duimpjes en wie weet..

[yvonne]

Ik blijf ook nog even heel hard duimen !

Ik heb je ook nog even een pbtje gestuurd Eliesja

[Eliesja]

Heb het gezien en beantwoord..

[Karen]

Hier blijven de duimen ook nog flink draaien!

[Marjan]

Hier ook!

[yvonne]

Heb het gezien en beantwoord..

Ik heb niks ontvangen hoor

[yvonne]

Hoe gaat het Eliesja ?

[Marjan]

Ik ben daar ook wel benieuwd naar.

[Karen]

Nou zeker. Het is erg stil..