Nou na 2 nachtjes slapen merk ik nog steeds dat het me goed doet dat ik haar nieuwe eigenaar nog even zag en sprak. We hebben veel contact over sms hoor daar niet van. Er vliegen foto's, filmpjes en vragen over en dat is heerlijk. Steeds minder, dus daaruit kan ik ook echt opmaken hoe goed het gaat en hoe goed Eureka het vertrouwen in haar nieuwe eigenaar wint. Maar toch is het leuk om elkaar nog even te spreken en zeker te weten (voor mij) dat hij echt alles op zijn hart weer even heeft gevraagd. Het zijn gewoon kleine dingetjes als dat ik nog even wat Waltham voor hem vasthou tot hij zeker weet het niet meer nodig te hebben (en dan vraagt hij was was het ook alweer allemaal voor? zodat hij op het juiste moment die beslissing kan nemen) enzovoorts.
Hoe dan ook, ik ben blij. Zowel met Fali's nieuwe eigenaresse als Eureka's nieuwe eigenaar

. Het is voor mij nog altijd wennen om sinds ik 17 ben ineens geen fretten meer in huis te hebben. Mijn tijd komt wel weer. 100% zeker. Ooit. En tot die tijd blijf ik hier lekker rondhangen, genoeg vrienden eraan overhouden, de info site onderhouden en de fokvereniging in stand houden. Ggelukkig zijn de andere fokkers die op hun gat liggen ook allemaal in die stemming, dus ik ben superblij dat we dat belang allemaal zien. Jarenlang gevochten voor een kwaliteitscontrole voor fokkers (uiteraard meer voor de zoekers), dus dat gaan we nog niet opgeven. En gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen, want vroeger werden al dat soort initiatieven behoorlijk snel weer opgegeven als er ook maar iets dwarszat. Superblij dat ik het niet alleen hoef te doen.
Ik hoop echt dat gezondere fretjes ooit weer 'van de grond komen' en we weer wat zorgelozer kunnen gaan genieten.
Mijn dagboek kan op slot. En hopelijk kan ik er over een aantal jaren er weer 1 aanmaken met een nieuw frummeltje

.